Rozłożyłeś Jezu ręce na krzyżu

Rozłożyłeś swe ręce na krzyżu
I z wysoka tak patrzysz na pola.
Wiosną widzisz jak wracają ptaki,
A jesienią jak wiatr, po nich hula.

Jak gospodarz z zatroskaną twarzą
W swoim trudzie nad ziemią się schyla.
Jak skowronek ścieli swoje gniazdo,
I jak słońce z chmury się wychyla.

Widzisz wszystko Bożymi oczami
Wszystko czuje Twoje Boże serce.
Bo tu Jesteś wśród tych pól wciąż z nami,
Bo to dla nas przybili Twe ręce.

  12 odsłon

Smutny Jezus

Smutny Jezus w przydrożnej kapliczce
Siedzi cierpiąc w ciernistej koronie
I na świat ten patrzy łzawym okiem,
I wciąż czeka na twe dobre dłonie.

Patrzy ciągle na idących drogą
Jakiś starzec czapkę z głowy zsunie.
Lub kobieta spracowaną ręką,
Kwiaty da Mu by stały w wazonie.

Lecz nie kwiatów, nie ukłonów czeka
Czeka ręki co w bólu uniesie,
Która otrze poranione czoło,
Serca które współczucie przyniesie.

I tak siedzi od lat nie wiem ilu
I wciąż patrzy na życie człowiecze.
Czy ktoś zdejmie mu z cierni koronę,
Która krwawym potem wiecznie ciecze.

  11 odsłon

Przydrożny krzyż

Za lasem tam gdzie drogi się schodzą
Stary krzyż rozłożył swe ramiona,
I na ziemię Jezus z niego patrzy
Gdy w swym bólu na drzewie tym kona.

Patrzy ciągle na las ten zielony,
I na chude kartofli poletko.
I na zboże co w maki się stroi,
On wciąż patrzy, choć cierpieć nielekko.

Kiedyś ludzie ten krzyż postawili
By im drogę pokazywał stale,
Jak nie zbłądzić czy to noc, czy śniegi
Więc im mówił, wciąż mówił wytrwale.

I ci którzy na Niego patrzyli 
Zawsze swoje znajdowali drogi
Bo stał tutaj, aby nie zbłądzili,
Gdy szli w piachu raniącym im nogi.

On latami wskazywał im szlaki
Rękami co przybite z miłości.
Lecz ludzie nie patrzą już na znaki,
Co prowadzą ku Bożej światłości.

Więc posmutniał Jezus na tym krzyżu
I od ran bardziej serce Go boli.
Gdy tak patrzy na dusze człowiecze,
Co zmierzają ku zgubie powoli.

Więc zawołać chce do nich tu z krzyża
I próbuje zatrzymać rękami.
Lecz nikt teraz na krzyż już nie patrzy,
Bo świat chodzi własnymi drogami.



  12 odsłon

Wszystko jest darem Boga

Późny wieczór w oknach światła gasną
Ludzie pracę skończyli, naukę
Niebo swoje zapaliło gwiazdy,
By rozświetlić w sercach ludzkich smutek.

Każdy myśli jak mu dzień ten minął,
Ile było trudu, jaka praca.
Lecz czy ktoś na niebo patrzy jasne?
Ktoś na Boga swoje oczy zwraca?

A czy są gdzieś rzeczy bardziej ważne
Niż spojrzenie na Niebo, na Boga
Przecież wszystko tutaj tak nieważne,
Tylko Bóg ci szczęścia w życiu doda.

Przecież wszystko co masz, to od Niego
Przecież wszystko czym jesteś nie twoje.
Więc rozejrzyj się teraz dokoła,
No i przetrzyj wreszcie oczy swoje.

  18 odsłon

Cały świat niech wielbi Stwórcę

Gwiazdy jasne złote ślady Boga
Wśród ciemnego nieba rozłożone
Czy wy wiecie kto jest waszym Panem
Czyją ręką jesteście stworzone?

Kwiaty polne w kolorach tysiącu
Czy wy wiecie kto wam barwił szaty?
A wy ptaki wolne i skrzydlate
Czy wy wiecie kto wam znaczył szlaki.

Gdy lecicie w odległe krainy
Poprzez morza i skaliste góry?
A wy wichry co w świecie latacie
I spychacie srebrnopióre chmury?

A mój bracie - czy wiesz kto cię stworzył
Kto cię wyniósł nad wszystko stworzenie
Świat dokoła wie kto jego Bogiem
Więc zanieśmy wszyscy dziękczynienie.

  29 odsłon

Pozostałeś z nami w Ewangelii

Jezu jak dobrze było gdyś był z nami
Jak wtedy wszystko było proste, jasne
Gdy nam mówiłeś zwykłymi słowami
O rzeczach wielkich i o Bożej Łasce.

Jaki świat wtedy wydawał się prosty.
Jak miłość ludzi szczęśliwa być mogła,
Boś wszystko widział swoimi oczami
A Twoja miłość była tak wymowna.


  29 odsłon

Wszystko Tobie oddać pragnę Boże

Moje życie pragnę oddać Bogu
W Nim nadzieja moja cała trwa.
I czekanie co Bóg znów mi doda,
Ze swych Łask które są bez dna.

Moje życie oddałam dla Boga
I w miłości tej pragnę wciąż trwać
Bo najprostsza tylko ta jest droga,
Którą On wyznacza mi co dnia.

Więc cóż ludzie, cóż świata powaby,
Które tylko nikłym cieniem są.
Ja wpatrzona jestem w Boże sprawy
Które piękniej i radośniej lśnią.

Świat swą złudą wciąż nęci i woła
Niech wybierze więc go ten kto chce.
Ja dla Boga pragnę życie oddać,
I poświęcić wszystkie siły swe.



  38 odsłon

Ty nam wciąż dajesz Boże

Ty nam wciąż dajesz, ciągle dajesz Boże
A my bierzemy zachłannymi ręki,
I wciąż wołamy głosy niesytymi
Biorąc nie dając Ci słowa podzięki.

Ty nam wciąż dajesz, obsypujesz w dary
Co z Nieba płyną jak deszcz wiecznej rosy
A my bierzemy bo ciągle nam mało,
W swej zachłanności nieprzepastnej nocy.

Ty nam wciąż dajesz Panie nasz i Ojcze
My jak te dzieci co zawsze im mało.
Lecz nie powiemy - dziękuję Ci Boże
Za wszystko co nam Serce Twoje dało.

  50 odsłon

Wszystko jest Twoje Boże

Wszystkie myśli moje zabierz Boże
One całe należą się Tobie.
Bo cóż świat mi, on jest tylko drogą
A Tyś celem, który widzę w Tobie.

Świat to tylko kolorowa bańka
Która oczy przyciąga i mami.
Lecz nie daje nic, bo w środku pusta,
A Tyś wszystkim, Tyś potęgi ramię.

Więc co wybrać czy złudę, czy prawdę
Komu wierzyć czy sercu, czy oku.
Jednak wybór co ciebie należy,
Ja wybrałam zawierzyłam Bogu.


  53 odsłon

Czuwasz nad nami Boże

Czuwasz w nocy nad naszymi snami
Mówisz chmurom by przysłonić księżyc
I po niebie co gwiazd mieszkańcami,
Wodzisz okiem co miłości pełne.

Patrzysz w każde serce ludzkie śpiące
Słuchasz snów czy smutne, czy wesołe.
Widzisz uśmiech, to znów łzy płynące
Gdy tak patrzysz na swój świat wokoło.

I wraz z każdym cieszysz się, lub smucisz
Czasem bawisz gdy noc jest wesoła,
Wszędzie jesteś także w sercu moim
W każdej duszy co miłości woła.

Wszystko czujesz Bożym Sercem swoim,
Wszystko widzisz miłości oczami.
Bo wciąż jesteś z nami każdej nocy
Co po niebie wędruje z gwiazdami.

  50 odsłon