Kiedy Słowo
Obietnicą się stało
a nadzieja
z oczeliwaniem
złączyły się w jedno
Pragnieniem stał się Bóg

Wszystko będzie dobrze.








https://poe.pl/wszystko-bedzie-dobrze

Proszę Cię Boże modlitwą cichą,
Co jak płacz dziecka nieśmiało prosi
Co jak szept wiatru nieśmiało wzdycha,
Bo sercem pragnie modły zanosić.

Wszystkie me prośby, wszystkie błagania,
Tobie chcę Boże zanieść do Nieba.
Bo tak miłości dusza ma pragnie
Jak ciało wody, powietrza, chleba.

I chcę Cię prosić Ojcze mój Panie
Modlitwa cichą taką jak tchnienie.
Bo wierzę Boże, że mnie wysłuchasz
Bo w Tobie - wiara, miłość, nadzieje.

Parę lat temu przesypiałem szansę
I tak uśpiony, budziłem niesmak
Jedząc namalowane jabłko na kartce
Otoczony stadem węży, Eden żegnał
ze swojego objęcia, nie miałem pojęcia
Jaki los mnie czekał

Cóż dać Ci mogę Panie, prócz mojej miłości
Cóż można Tobie Stwórcy ofiarować?
Cały świat przecież do Ciebie należy,
Czymże więc Boga mogę obdarować?

Dam Ci więc Panie me serce gorące
Nie mam nic więcej, nie mam nic wielkiego,
Przyjmij je Boże choć masz przecież wszystko
Bo serca nigdzie nie znajdziesz takiego.

Co Ciebie kocha tak gorąco, Panie,
Co w myślach wszystkich, należy do Ciebie,
Co pragnie wiecznie istnieć już przy Tobie
Więc weź mą miłość, niech zostanie w niebie.

Cóż tam kwiaty, choćby najpiękniejsze
O nich wiele wierszy już pisano,
Lecz rozważał ktoś w swoim umyśle,
Czyim dziełem ich barwy różane?

Czy myślałeś podziwiając góry
Czyja siła je z ziemi wyniosła?
Że tak pięknie wzniosły się pod chmury
By na szczytach sława ich wyrosła?

Podziwiamy nie twórcę, lecz dzieło.
Dziełu pokłon oddajesz, zachwyty,
Spójrzmy w górę, bo tam całe piękno,
W Niebie Stwórcy, co chmurami skryty.