WIERSZE

Boże mój Ojcze, Ty mnie widzisz z góry,
Patrzysz na zwykłe, moje ludzkie życie.
Widzisz tęsknotę, łzy i moją boleść,
Która lat tyle serce rani skrycie.

Patrzysz jak nocą wiersze moje piszę,
Widzisz jak oczy w niebo ciągle wznoszę.
Słyszysz me prośby, błagania i jęki,
Kiedy modlitwy do Ciebie zanoszę.

Słyszysz je nocą, słyszysz przez dzień cały,
Widzisz cierpienia i serca tęsknoty.
Dlatego wierzę Ojcze mój i Panie,
Że już niedługo nadejdzie czas złoty

Bo dobroć Twoja wciąż nade mną czuwa,
I się odmieni moje łzawe życie,
Więc cóż dzisiejsze me troski i bóle
Jeżeli szczęście jutro do mnie przyjdzie.

Tak wiele chciałam ci powiedzieć -
lecz zabrakło słów.
Pytasz mnie czy jest dobrze -
ja kłamię znów.

Nie potrafię powiedzieć,
jak bardzo mi źle.
Jak zatrzymać serce,
które się rwie?

Wiem, że tak samo masz,
chcesz oszukać cały świat.
Nim słońce przywita dzień,
obejmij mnie w ramiona swe.

I wszystko będzie proste tak,
staniemy u miłości bram,
tam, gdzie nie ma łez.
Weź mnie, że sobą weź.

Nasze sny splecione -
zostały w tyle,

gorące usta
przykrył lód,

płonące myśli
wywiało w dal,

delikatny szept
przerwał krzyk.

Jesteś ty i ona -
ja gdzieś obok.

Zamarza dziś
ostatnia łza.

Zostanę z tobą.

Zmieniam się, widzę to, patrzę w lustro, pytam..kto?
Zmora, potwór, czarna mara,
Z cieni jaskiń wydostana
Mrok pochłoną ją już całą
i zostawił niezłamaną.

Gra skończona, nieszczęśliwa, czas upływa, mnie zabija.
Ledwo dysze, niefortunna, krew ubywa, noc pochmurna.
Łapie oddech, nie oddycha, zegar tyka, mnie ogłusza.
Ciężko chodzę, przygnębiona, serce krwawi, pozbawiona.
Daje rade, zasmucona, czy zostanę,..ocalona?