Tańczyć uwielbiała
otoczona przyjaciółmi
jak chleb powszedni
radość i szczęście jadła
w całusach promieni
Kilka brutalnych rąk
owłosionych klat
i naraz pękają
stuletnie buki
gałęzie trzaskają
kręgi poniżenia
niemożnością leży
w dno ziemi wbita
na sprawiedliwość
z nadzieją czeka
czy jej odrosną
skrzydła witalności
nie wiadomo
Kazimierz Surzyn
Nierozumiany przez świat
Odnalazłem się w miłości do innej duszy
Przy niej nie bałem się tej wrogiej burzy
To był mój radości kwiat
Więc dałem co miałem
Chciałem polepszyć czyjeś istnienie
Przy niej wszystko szło w zapomnienie
Aż wreszcie wszystko straciłem
Moja miłość - kolejny zatruty owoc
Impuls bezlitośnie zabił wszystko zbudowałem
Zdrada uświadomiła czym teraz się stałem
Psychika umarła - prosiłem o pomoc
Obudziła się we mnie nienawiść
Do wszystkiego co nienawidziło mnie
Więc ruszyłem na szczyt będąc na dnie
A własny gniew próbował mnie zabić
Osamotniony w świadomości noszenia agresywnych genów
Bezradny ponownie nie mogę zmrużyć przez to powiek
Cóż zrobić z fantami, z którymi rodzi się człowiek?
Nie mogę własnej krwi odebrać życiodajnego tlenu
Więc...
Przepraszam, że krzyczę
Nawet tego nie słyszę
Przepraszam, że ranię
Wciąż trzymając za ramie
Nie chcę być tym, czym jestem, któraś próba kiedyś się uda
Bezradnie patrzę na własnoręcznie wyrządzone szkody
I słucham, jaki to we mnie własny ojciec żyje młody
Lecz jak długo z tym walczę, tak długo nie czeka mnie zguba
Wstyd, wstyd
Znowu ranię bliskich
Wstyd, wstyd
Noszę winnego odciski
Przepraszam, że krzyczę
Nawet tego nie słyszę
Przepraszam, że ranię
Wciąż trzymając za ramie
Kocham usta twoje
co smakują wiśniami
po brzegi wypełnione
lawendowymi pieszczotami
tańcem dłoni wspomagane
uwerturą boską
falują czerwoną
wrzącą lawiną
na nic się zdają
kostki lodowcowe
szaleńczą białością
jeszcze bardziej rozpalają
i płonę łąk dzikością
w pulsach krwi rozlaną
Kazimierz Surzyn
Liczę długie puste dni -
bez Ciebie.
Coraz bardziej tęskno mi -
choć nie wiesz,
że jak liść powoli usycha,
bez wody -
tak ja wciąż wzdycham -
chcę zgody.
Czekam aż wyciągniesz dłoń -
to długo trwa.
Chyba prędzej wpadnę w toń,
bez dna.
Sama zrobię pierwszy krok -
choć wiem,
że to ty zrobiłeś skok -
zauważ mnie...