tak mało go pozostało -
by wyjść na przeciwko szczęściu 
pokonać trudności losu
cieszyć się miłością dzieci
ona - jest jak robak który toczy owoc
i wierci w umyśle dziurę

burząc wszystko co trwałe
rozmywa piękne wspomnienia
tworząc w pamięci zamęt
ciało staje się pustką
bez pragnień, bez radości
błądząc w nieświadomości
jakbyśmy nie istnieli i nigdy nie zaznali 
uroku życia i szczęścia w miłości 

autor: Helena Szymko/

Miłość  nieodgadniona - szerzy się w świecie
nie dając nadziei, że będzie  trwać wiecznie
jest niezależna, wznosi się ponad czasem
kwitnie odczuciami lub jak mgła rozpływa
bywa też dozgonna albo krótkotrwała
zwiastuje nam szczęście lub też  utrapienie
pozostaje na długo, lub z czasem odpływa 

lat nigdy nie liczy, rozumu nie słucha
od początku świata rządzi się własnym prawem
i na wszelkie rady jest bezwzględnie głucha
bywa tajemnicza i bezosobowa
zatracasz się dla niej - nie znając obiektu, ani charakteru
nigdy nie wiadomo co ze sobą niesie
jest życiowym fartem, często  poniżeniem
wciąż nieodgadniona -
lecz pomimo wszystko, kiedy się pojawi
lgniemy w jej ramiona

autor: Helena Szymko/

nie szukałem miłości –
ona sama do mnie przyszła
odnalazłem ją w twoich słowach
gestach, codziennym uśmiechu
twoje oczy – wodą życia
tonę w nich, z tęsknoty umieram
jesteś moim światłem i radością
nadzieją – która
przy życiu mnie trzyma

autor: Helena Szymko/

słowa płynące z duszy poety -
niosą innym nadzieję
tym, którzy jej potrzebują
którym zły los w nos się śmieje
poeta w swoich wersach

pragnie ukazywać dobro istnienia
cały urok ziemi i cuda przyrody
która ma wpływ na nasze życie
i tyle radości nam sprawia

miłość do natury - jest motorem
który wyzwala w nas chęci do życia
do pokonywania  wszelkich trudności
i pomimo problemów - z nadzieją 
w ciągły rytm życia wprawia

autor: Helena Szymko/

morze - gonitwą fal spływające
niebo szarością chmur spowite
uśpiona plaża pustkami straszy
mewy zniknęły z horyzontu nieba
bezkres spienionych fal
na brzeg się wylewa - cisza
szarość zerka magicznym okiem

niebo ciemnieje - mrok
zbliża się krok za krokiem
morze w świetle księżyca
srebrzy się spienionymi grzywami
śpiew syren zwodzi rybaków
ta morska otchłań przeraża
to znów zachwyca -
tajemnicą głębi umysł mami

autor: Helena Szymko/

Boże mój, tak dużo łask mi dałeś
Tyle darów spłynęło na duszę.
Twej miłości tak wiele dostałam,
Że serce pełne szczęścia, wzruszeń.

Jakże Panie mój najlepszy Ojcze
Zdołam sercem Tobie oddać dzięki,
Za Twe łaski, za to co mi dałeś
Jak odnaleźć myśli, słowa, dźwięki.

By to wszystko co czuję wyśpiewać
By to wszystko co widzę powiedzieć
Gdzie są myśli co potrafią mówić
Gdzie są dźwięki co potrafią wzlecieć.

Boże Wielki, mój Ojcze Najlepszy
Jak dziękować, jak wdzięczność wyrazić,
Za Twą dobroć, za miłość i łaski
Za to że Ty teraz, mnie prowadzisz.

dopomóż nam Panie - uwierzyć w to
czego umysł nie pojmuje
z dylematami życia się zmierzyć
trudno jest zrozumieć przesłanki życia
gdyż ono same problemy funduje
ja wiem Boże – że Ty
tak bardzo swój lud miłujesz

i pragniesz chronić go od złego
ale na tym świecie tyle nieprawości
które przytłaczają człowieka
pragnącego sprawiedliwości
i chociaż on tak bardzo się stara
ich wciąż przybywa
jakby wszelkie złe moce -
uwzięły się na niego

autor: Helena Szymko/