Zasłuchałem się
w twój oddech
śpisz
jakie to wspaniałe
słyszę bicie twojego serca
równo odmierza czas wypoczynku
chciałbym cię obudzić
lecz tak słodko wyglądasz
że nie mogę tego zburzyć

posłuchaj

jesteś moim spełnieniem
dopełnieniem moich marzeń
buforem hamującym emocje
natchnieniem
motywacją
czasem narracją i zastanowieniem
a czasem westchnieniem
i zrozumieniem
zawsze będziesz moim kluczem
do  uczuć gorącości
na drodze do raju bram

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

Poczułem
twoją dłoń
na mojej skroni
jej dotyk
jedwabisty
czuję uczucia smak
tak czysty
jak woda ze źródła
uczucia
jak morska fala
a świat się oddala
i czeka w kącie
zapatrzony

***
Dział: Liryki
***
Zbigniew Małecki

Dokąd tak pędzisz człowieku,
zatrzymaj się na chwilę,
i pomyśl, że jedno masz życie,
że w Twej piersi jedno serce bije.

Gonisz czasami na oślep
depczesz wszystko dokoła,
czy Ty przed czymś uciekasz,
czy ktoś Cię może woła?

Zastanów się przez chwilę
co Twoi bliscy czują,
na pewno nie wiesz o tym,
jak bardzo Cię potrzebują.

Myślisz, że dajesz im wszystko.
że powinni czuć się jak w niebie,
masz żal, że nie doceniają tego,
tak..... bo brakuje im Ciebie.

W swej codziennej gonitwie
nawet nie myślisz o sobie,
to jak masz czas pomyśleć
o kimś innym, nawet bliskim Tobie.

Czy widzisz jak czas ucieka,
jak rosną Twoje dzieci?
nie, bo Ty nawet nie widzisz
jak pięknie słońce świeci.

Popatrz jak kwiaty kwitną,
jak cudnie szumią drzewa,
w oddali gdzieś kukułka kuka,
a obok słowik śpiewa.

Widzisz i słyszysz to wszystko ?
nie, bo jesteś zbyt zagoniony,
a kiedy na chwilę przystaniesz,
też nie, bo jesteś zmęczony.

Masz nadzieję, że kiedyś to zmienisz,
że nadrobisz ten czas stracony,
jesteś pewien, że tak właśnie będzie?
los człowieka jest nieodgadniony.

Zapach wczesnego poranka
zaskoczył mnie
w senności przebudzenia

słonecze smugi
ciepłymi palcami
delikatnie gładziły poduszkę

pieszczota nagości w zetknięciu
z chłodnym smakiem pościeli
napełniła mnie rozkoszą

jeszcze chwilę
smakowałem doznania
przeciagając leniwie moje ciało

jaka szkoda że trwało to tak krótko
dzwonek zerwał
pajeczynę zamyślenia . . .

***
Dział: Dialogi wewnętrzne
***
Zbigniew Małecki

Jak ogień i woda - nie łączymy się 
jak niebo i ziemia - nie na znamy się
jak pies i kot - nie lubimy nawzajem 
lecz żądamy zmiany by było wspanialej.

Nie boję się nawet upadku 
bo wiem że jesteś ze mną w te chwile 
gdy nie umiem docenić że żyję
żyję dla Ciebie dla nikogo innego 
nawet dla siebie już nie chcę niczego
oddycham tobą , jesteś moim powietrzem
gdy jesteś daleko wszystko się pieprzy

Drogi pamiętniczku Mam na imię Zosia Zosia którą każdy lubi Może nawet kocha Lecz ten jeden chlopak Ten taki przystojny Nie zwraca uwagi Na moje zaloty Teraz siedzę sama Płacze i mi smutno Bo ja kocham jego A on siebie samego

Na środku
stołek obok sztalug
i rama
kiedyś było płótno
na nim pasja malarza
zatrzymała kawałek snu
zabrakło na życie
płótno znalazło inny dom
malarz często siada
przed pustą ramą
patrzy niewidzącymi oczyma
czekając na snu
dalszy ciąg
. . .

***
Dział: Sztuka
***
Zbigniew Małecki

chyba już czas
aby zrobić remanent
własnego życia

taki mały audyt
dobre na prawo
złe na lewo

wewnętrzne biuro sprawiedliwości
przeprowadzi dochodzenie
sumienie wyda wyrok

zalecenia
zostaną przekazane do realizacji
w trybie natychmiastowym

może zdążę
z audytem
przed końcem mojej kadencji

***
Dział: Dialogi wewnętrzne
***
Zbigniew Małecki

Rzeźbił spojrzenia w metalu
łzy gorące kapały
powstawała kolejna ekspresja myśli
przeniesiona w zastygłą maskę
zniekształcenia wizjonerskiego
by stanąć w szeregu
ujęć pokrywających się
kurzem zapomnienia
a on rzeźbi
kolejną versję
tego co usiłuje dogonić
od tylu lat

***
Dział: Sztuka
***
Zbigniew Małecki