Na korpus budowlany
złote oko łypie
Czy to kamień farbowany
czy się gwiazda sypie?

Idziemy razem tłumnie
rozstukani w bruk
życiem nazwano to szumnie
a to zwykły chód.

Kwadraty wciąż te same
pełne targów, targań i koni
powietrze spętane hejnałem
w cogodzinnym zrywie, pogoni.

Sukiennice podziwiam przez chwilę
przeszedłem, minąłem - nareszcie
Czy to było prawdziwe
czy śni mi się jeszcze?

W sercu pustka, w głowie otchłań ciemności,
Myśli jakieś zimne, do życia brak już miłości!
Dusza jej szuka, a ciało staje jej na drodze,
Dusza pragnie wolności, a ciało znieść jej już nie może.
Tusz na tej kartce staje się jakby czerwony,
Serce me wie, że poezja od klęsk nie wyzwoli.
Lecz po co znów wstawać?
By upaść na nowo?
Nie potrafię już siebie samego karać!
Nie potrafię już życ sam ze sobą!
Ja sam - jak ten orzeł biały,
Co wznosi się dumnie w powietrze,
I nagle kradną mu wolność, nie jest już taki wspaniały,
Skrzydła mu podcinają i spada gdzieś w otchłań pływając na wietrze.
Boże, ty mi dałeś skrzydła i chmury
I nauczyłes jak latać między nimi,
I teraz, zabierając mi cały sens życia,
Chcesz powiedzieć, że to było na niby?

Cóż się tak wzdryga niemrawo?
Ach - to ambicja.
A co tak klaszcze uszami?
No tak - lenistwo.

Skrzywieni nie-ochotą
umieramy równo dźwięcznie
Sklepani głupotą
tłoczymy myśli bezgrzeszne.

A może by tak od planu do planu
od ust do ust?
Zamknij się, leż i ani rusz!

Witam was ludzie (p)różni
czepiających się wierzeń różnych

Zacni wierni modele
w swych pozach zastygli
klęczący jak mumie w kościele

Klepiący zdrowaśki i inne tam takie
na widok baranka zbaraniali w
wierze zamykający sobie drogę
do nieba czyjegoś cierpienia znakiem

I tych co w imię allaha toczą
boje prawdy niewiernych krwią
zbrukane dłonie no
w którym niebie są ?

Dziesięć żon da w nagrodę
pałace za konieczność
zagłady bałwochwalców
bzykania cała wieczność

Buddyści izolubki
do ciszy swojej wchodzą
znajdując miejsce zero
nie jedzą tylko smrodzą

A gazy ich bytności
ulatniające z wolna
wszelkie reinkarnacje
nagrodą być jak myszka polna

Nawet anioły święte
wielcy magowie czasu
paktują z braćmi cienia
nie robiąc tym hałasu

Wszystko co na tym świecie
ciekawostką jest przecie

Po jednej stronie reszka
miłości niebios wrota

Po drugiej orzeł piekło myślisz
Lecz to jedna i ta sama moneta
złota

Obiecują zaświaty
od wieków się nie zmienia
mechanizm oliwiony strachem
dla ludzi zniewolenia

Komuna nowe mowy
teorie prawdy strony
moralność wojna kasa
z bratem jesteś skłócony

Ona też patrzy krzywo
teorii znałeś kupę
miłość twoja stracona
pijesz a hu... jej w dupę

Rozumu ciężkie boje
czy anioł czy to demon
zjadają flaki twoje

Wtedy zobaczysz tunel
do nieba droga prosta
bóg pogłaszcze po główce
i powie żebyś został

na ziemi w nowym ciele
naprawił złe nawyki
posłusznie się wślizgujesz
narodzin pierwszych krzyki

Pożywką jesteś świata
więc nie uciekniesz z niego
eony trwa to przecież
tylko pytasz dla czego

Pomyśl kim jest Ten
Którego jesteś cząstką
On nie ma nazw imienia
do niego światła wiązką

Trafiają istoty nieliczne
sprawa nie taka trudna
odkryć swoją świadomość
bez niej nie znajdziesz
Źródła

Źródło w Nim nie ma bólu
pokuty żalu braku
jest pełnią świadomości
nie potrzebuje znaku


I nie ma innej prawdy
mamy jej w sobie wiele
ogarnąć w koło śmieci
otrzepać wierzeń trele

Zostaje tu i teraz
Stanąć w życiu prawdziwy
ze świadomością siebie
tak żeby być szczęśliwym

Jeszcze się niekiedy z mej piersi wyrywa.
Szloch czy ptasi śpiew.
Lecz nie mam w sobie takiego ogniwa,
abym mogła iść z nim w siną dal.
Pył pozostał i chociaż rozwiewa go,
jak włosy wiatr.
Nie ma we mnie tego ogniwa, a ten żal
Rozsypuje się jak piach.
OPAMIĘTAJ  SIĘ  !
Zejdź z tej ścieżyny, którą szłaś.
Spójrz, jaki piękny jest ten rzeczywisty świat.
Marzenia zostaw, nie wracaj.
Niewart był ten gwar, co w ucho się pchał.
Poczuj inny marzeń smak, dotknij jego warg
I idź tam, gdzie wzywa cię nowy świata znak.

Opamiętajcie  się  Polacy !
opamiętajcie  się !
bo są wśród was rodacy, co chcą podpalić
naszą polską ziemię, jeszcze raz.
przecież, wiecie o tym, co było
siedemdziesiąt sześć lat temu.
gdy  wróg  u bram  naszych  stał.
i lufy karabinów grzały się w piersiach mas.
nie słuchajcie  podszeptów tych.
co widzą w tym tylko zysk.
bo przykryje nas ogień i pył.
i nie zostanie z naszego kraju nic.
a nawet pył się będzie śmiał i roznosił
resztki naszych polskich ciał.
do  zgody  wzywał  was , nie jeden  mądry człek.
lecz pycha  i  rozrzutność
zasłaniała im wzrok i krzyżowała krok.
opamiętajcie  się !
bo czasy niepewne są.
czy nie lepiej popatrzeć na niebo gwiezdne,
na słońca ciepły blask, zielony kolor traw.
niż na tytanów grzmot i błyskawic ruch.
opamiętajcie  się !
póki , jest  jeszcze  czas !!!

Bardzo żałuję dzisiaj tego ,
że nie mogę się do Ciebie przytulić,
i szepnąć cichutko .....
Wszystkiego dobrego !!!

Wirtualnie więc się przytulam,
i z serca składam życzenia...
wszystkiego co najlepsze,
wszystkich marzeń spełnienia.

Pełną piersią oddychaj swobodnie ,
przez następne sześćdziesiąt lat,
niech samotność będzie Ci obca,
z optymizmem patrz na świat.

Doceniaj wszystkie piękne rzeczy,
jak dziecko ciesz się każdą radością,
to Ci pozwoli nabrać sił i energii,
by znosić trudne chwile z godnością.

Bądź sobą, bo jesteś wspaniały !
pogodnie przyjmuj to co niosą lata,
wyrzekaj się przymiotów młodości,
bez goryczy i żalu do świata.

Może do mnie zadzwoni
choć nadzieja jest mała,
wiem "może" nic nie znaczy,
ale będę czekała.

Może kiedyś przyjedzie,
bardzo bym tego chciała,
choć "może" to nic pewnego,
nadzieję będę miała.

Może mnie znów przytuli,
chciałabym by tak było,
może,bo pewności nie mam
ile to dla niego znaczyło.

Za dużo "może" w mym życiu,
za dużo niepewności,
może czas to przemyśleć
by wyzbyć się wątpliwości.

A może zostawię to wszystko
i wyjadę nad morze,
morze jest podobno piękne,
będę szczęśliwa tam może. :)

Co tu można jeszcze wyrwać...
z kurnika - prawie już ograbionego.
Może zostało coś jeszcze więcej,
niż wynika z planu - strategicznego.