Idziemy wtuleni
wraz z blaskiem księżyca
jego światło wyznacza nam drogę
miłość w całości nasze serca nasyca
patrzeć w twe oczy
przestać nie mogę
Skradłeś mi serce
w zamian chcę Twoje
jesteś tak blisko
już się nie boję
Budzę się
jednak zamykam oczy
wszystko już znikło
śnic juz przestaje
wnet widzę Ciebie
dostaje szoku
mój piękny sen jawą sie staje
Stoisz z usmiechem u mego boku
mówisz, że kochasz
jesteś
i będziesz
spełnisz marzenia
to o czym sniłam
czego zapragnę
dla mnie zdobędziesz.

Tyle nienawiści
wszędzie pełno zdrad
Oni tańczą...
gdy wokół wali się świat
Mimo łez kapiących z nieba
Oni tańczą...
wokół w otchłań spada gleba
Oni tańczą...
Niegdyś nieśmiałe dłonie
złotym snem myśli owiane
teraz oczy blaskiem płonące
jakże namiętnie w sobie zakochane
Gaśnie spokój
wojna powraca
dobroć bezpowrotnie się zatraca
Oni tańczą...
Powódź ludzkie serca topi
giną dzieci, damy, chłopi
Oni milkną...

Ilekroć pomyślę o Tobie -
- o jednej wspaniałej osobie
to jeszcze szczęśliwsza się robię
że mam właśnie Ciebie przy sobie
Zasypiam i budze się z tymi myślami
Twe oczy mam ciągle przed swymi oczami
śnie o Tobie codziennie nocami
sny moje czynisz najpiękniejszymi snami
I wszystkie gwiazdy na ciemnym niebie
najmocniej świecąc krzyczą do siebie
najbardziej kocham właśnie Ciebie
najbardziej kocham właśnie Ciebie...

Słodkie usta
piękne lica
grzechem będzie wzrok oderwać
żadna siła
wielkich czarów
mej miłości nie da przerwać

Kocham - znaczy jestem z Tobą
duszą, sercem
nie osobą
blask Twych oczu
mnie zachwyca
nie potrafię przestać śnić

Mój aniele
z całej siły
pragnę obok Ciebie żyć.

Samotność mi doskwiera
a dusza umiera
Czy starczy dość siły
by przejść jak należy
przez cięzar zwany życiem
to od innych zależy
Czy ze mną zostaną
niewidzialni się staną
czy komuś zalezy
czy w sens życia ktoś wierzy
Monotonność zabija
z powodem życia się mijam
coraz bardziej z niego szydzę
tym wszystkim sie brzydzę
Pustka rani tak mocno
w moim życiu jest tak mroczno
szczęście to obce mi słowo
pechem miażdżę brawurowo
Głośno wołam tylko chwilkę
zaraz potem szybko milknę
a wtedy nie jestem sobą
gdyż mówić nie mam do kogo.

Słyszałem, że miłość to piękna rzecz
tylko czy jest jakaś mapa do niej
a może znaki postawione jak trafić
nic takiego nie znalazłem

Ja znaleźć miłość gdy się jej jeszcze nie poznało
skąd wiedzieć czy lubi deszcz, słońce, poranki, wieczory
czy lubi spacery, a może lubi latać wysoko jak ptaki
Ile ma lat, czy ma drugie imię, jaki kolor oczu

Encyklopedie, książki, wyszukiwarki wszystko milczy
nic nie wiedzą a takie mądre się wydawały
Popatrz dobrze sercem, posłuchaj co mówi,
bo może właśnie miłość przechodzi obok Ciebie.

Nie potrafię.
nie potrafię wymazać
wymazać tych wspomnień
wspomnień tak pięknych
pięknych, pociągających
pociągających jak niepewność
niepewność, której doświadczam
doświadczam przez Ciebie
Ciebie, tak niedostępnej
niedostępnej i wspaniałej
wspaniałej jak poranny promyk
promyk, gorący, nieuchwytny
nieuchwytny bądź nieuchwytna
nieuchwytna- zajęta, wydzierżawiona
wydzierżawiona na wyłączność
wyłączność, ale nie moją

nie moją...

Poznałam ciebie w prywatnym niebie,
gdzie się ukrywamy przed narodzinami.
Zastukałeś tam
do mego serca bram,
ja ci otworzyłam-
- jak zawsze chciałam być miła.
I kiedyś- jak mnie nie było -
-wybrałeś dla nas miłość.
Jak zwykle nieco tragiczną,
burzliwą i tristaniczną.
Na ziemi prawie wszystko
zapomnieliśmy- każde nad kołyską.
I zamknęło się niebo nad nami.
I poszliśmy różnymi ścieżkami.
Przez pierwsze dwadzieścia lat
osobny mieliśmy świat,
lecz ocieraliśmy się o siebie,
by mogło spełnić się to, co w niebie...
I wreszcie w mieście "Te"
wsiedliśmy do pociągu razem.
On jechał do miasta "Be",
gdzie kiełkowały ziarenka przyszłych zdarzeń.
A potem
przypominaliśmy sobie siebie,
biegliśmy na szczyt i z powrotem-
- huśtawka- a było jak w niebie.
A kiedy mnie wołałeś
to otwierałam ci serce
Ty całą mnie zabierałeś,
a ja cię pragnęłam wciąż więcej.
Ty byłeś mój, ja byłam twoja
w tych hotelowych, brzydkich pokojach.
A kiedy byłeś krogulcem
i tak się w tobie kochałam.
Mogłeś być nawet gargulcem !
Innych prócz ciebie nie miałam.
Potem minęło kilka lat...
Ty pojechałeś w daleki świat.
Razem już nas nie było
i każdy znalazł inną, nową miłość...
Ja kocham jego, a ty ją.
Myśl ta codziennie mnie nęka.
Igraszki losu z każdego drwią-
- lecz to już całkiem inna piosenka...

Zamknij już swe oczęta mój mały aniołku
odpłyń w świat marzeń
niech twa wyobraźnia poniesie cię do gwiazd
na niewidzialnych swych skrzydełkach pofruń do góry

wiele krzywd przecierpiałeś
wiele w życiu swym widziałeś
jesteś silny mój malutki
jesteś bardzo kochaniutki

Krople którą na policzku swym czujesz
to nie łza rozpaczy
twarz którą co dzień widzisz
to nie maska pod którą kryje się niepokój

Kiedyś Bóg złotym pyłem obsypie nasz dom
wynagrodzi zły los
czasem życie daje w kość
to nie znaczy że Ojciec zapomniał
Pan na próbę nas wystawia
poddaje pod opiekę nas samym
taki świat
po burzy słońce wychodzi
gdy  tylko uwierzysz w moc nadziei.

Kiedy widzę płaczącą nadzieję
łzy w oczach się kręcą
serce przyśpiesza puls
ręce drżą jak szalone

Kiedy widzę fałszywy uśmiech zła
twarz nabiera nowego kształtu
głos struną w gitarze
ciało żarem ognia

Kiedy miłość szeroką dłonią
dobro głaszcze po głowie
cieplo w sercu się budzi
ogrzewa zziębłe myśli.