Odwróciłem się w drugą stronę,
by zatrzeć złe wspomnienia.
Pozbawiłem ludzi złych myśli,
myśląc podobnie.
Przerosły mnie uczucia,
by marzenia mogły zaistnieć.
Zaraziłem się nienawiścią,
by innych znienawidzić.
Nocą ujrzałem spokój.
Odetchnąłem przez chwilę
i spojrzałem na to inaczej.

Nie wiem czy będzie mi dane widzieć cię jeszcze.
I choć żalu,łez już w sobie nie mieszczę.
Wciąż chyba mogę kochać.
Tak bardzo pragnę tego a pewien być nie mogę,
Czy dane mi będzie żyć i kochać się w tobie.
Jest tak cicho a ja nie mogę siebie usłyszeć.
Jest tak głośno a ja głos twój ciągle słyszę.
Nie wiem czy zbawię swą duszę.
Tak smutna jest miłość prawdziwa.
O ukochanie moje tak śmiertelna jest twa myśl kłamliwa.
Krzyk ludzkiego serca zagubiony,pogrążony gdzieś w ciszy.
Bo ludzkiej myśli z serca przecież nikt nie usłyszy.
Wielka nostalgia rozkojarzyła mą duszę.
Nic tylko cisza,przygnębienie.
Wieczny niekończący się smutek.
Spokój,cisza jak we śnie.
Jest tak cicho a głos swój trudno usłyszeć.
Jest tak głośno a wszystko w ciszy można usłyszeć.

Tak nagle wszystko budzi się do życia.
Skowyt ptaków,cichy szmer spadających liści.
Rodzi się życie,gdzieś odchodzi życie.
Każdy swoje ma w tym cele.
Jest spokojnie.
Słychać tylko jak wiatr trąca gałęzią o gałąź.
I niesie ten szum z dala od siebie.
Gdzie nie spojrzę widzę życie.
Odwracam głowę,kątem oka spoglądam w inną stronę.
Ja ciągle widzę to samo.
Nigdy wiatr wiać nie przestanie.
A gdy choć trochę ustanie tak lekko trawę kołyszę.
Ptak ten co z ust jego nie wypływa muzyka,

Kiedyś tak pięknie śpiewać będzie.
Jest spokojnie.
Uszom piękniejszej muzyki,

Niż ta którą daje nam chwila pozazdrościć tylko.
Wtopić się w naturę.
Rozliczyć z grzechu ciało i duszę.
I żyć tą chwilą.

... tylko na palcach
jednej ręki
serdecznych zliczam
dziś przyjaciół
i Bogu składam
wielkie dzieki,
że doczekałem
słońca wschodu.

Bo przecież Panie
wiesz najlepiej
ilu zabrałeś
z mego grona,
a zostawiłeś
heretyka...

Więc może kiedyś,
gdy już skonam
wyrównasz ze mną
swe rachunki.
 
Stanę przed Tobą
z sercem nagim
i ukryć więcej
nic nie zdołam
- a Ty mnie rozlicz
z ziemskich grzechów,
lecz sądź mnie
mądrze, bez pośpiechu,
tak, by ma dusza
czarna, podła
do dna wypiła
ziemską gorycz,
lecz żeby później
była godna
w Twym towarzystwie
prawdę głosić...

Dziękuję Ci, że byłaś
I przy mnie sny swe śniłaś.
Pod moją kołdrą spałaś,
A rano mnie witałaś.
Klapaniem uszek mnie budziłaś
I z nami szczęśliwie żyłaś,
Lecz... czemu dłużej nie zostałaś
Choć nas tak bardzo kochałaś ?
Jamniczko moja droga
Uciekłaś mi- do Boga,
Do raju- może psiego,
A może i ludzkiego...
Z Januszem spacerować będziesz,
A z ciocią Zosią w fotelu siędziesz
Święty Franciszek o Ciebie zadba,
Byś zawsze pyszności jadła.
Oni się Tobą zajmą kochanie
I liczyć będziesz mogła na nich.
A kiedy w końcu przyjdę do Was
Będziemy wszyscy się radować.
Na obiad coś pysznego zjemy
I wiecznie bawić się będziemy.
Smutku nie będzie już wcale
I co dzień będzie wspaniale.

Mój dobry Boże pozwól mi przeżyć
Chwile żałości po mojej Nici.
Pozwól mi także, Boże, uwierzyć,
Że nią Anioły chciałeś zachwycić.
Zabrałeś ją na swoje łąki
Gdzie teraz biega sobie do woli.
Oszczędź goryczy mi rozłąki
Bo wiesz, że ona bardzo  boli.
Gluciu spoglądasz dziś na mnie z góry,
Bo tęsknisz też za swoją panią.
Noskiem rozgarniasz i dmuchasz w chmury
I tam daleko czekasz na nią.
Moja Ty dobra i wierna Niciu
Wiem, że kochałaś mnie całym sercem
I wiem, że kiedyś- w życiu po życiu
Nie rozstaniemy się już więcej.

Okrutny Boże- jeden z Wielu...
Czemu zabrałeś mi przyjaciela ?
Kochaną Niczkę
Moją jamniczkę...
Wołałam czasem na nią Glutka,
Glucia, Gluciunia, Nicia malutka.
Miałaś dopiero osiem lat,
Przed Tobą winien być życia szmat,
A Ty odeszłaś do psiego nieba.
Nam tu- na dole- Ciebie potrzeba...
Kto teraz z dworu Berdzia przywoła ?
Kto zadba, żebym była wesoła ?
Spacery uwielbiałaś z nami...
A teraz zostaliśmy sami !
Miałaś radość w ogonku i klapiących uszkach,
A teraz pusta jest Twoja poduszka.
Zawsze leżałaś wygodnie na niej,
Gdy prasowała Twoja pani.
Za Tobą oczy już wypłakałam...
Niech Ci tam dobrze będzie mała...

dedykuję ten wiersz Nice, mojej psiej przyjaciółce-
- umarła 24.03.2011r. o godz. 22.45

JESTEM BOGIEM
- taki napis na murze
okalającym podwórze.
Kto go umieścił ?
Bóg, czy Człowiek...
- wcale nie liczę
na Twoją odpowiedź ;)

Wszystko stracone nie ma ratunku dla świata
dziś w swym miłosiernym ojcu zobaczysz jedynie kata
anioł struż co niegdyś cię bronił
dziś za namową Boga ku zabiciu ciebie się skłonił
pradawna przepowiednia żąda wypełnienia
dziś w oczach Stwórcy zobaczysz kolor cierpienia
złość Pana narastała przez wieki
zatańczą demony na dźwiękach naszej męki.

Moje,czy twoje myśli poplątane
Odpowiadam na pytania nie zadane nigdy
Rozmowa,której nie było nie ma końca

Mrozi chłód...
I nadzieja na ciepło -
- odpowie wzruszeniem ramion
I nagły poryw...

Gorzkie słowa zamykają usta,
żadnych pragnień z minionych lat.