Czarno na białym

kiedyś byłem biały
niewinny i czysty
potem pomazany
dziecięcymi bazgrołami
zanim stały się literami

niezdarne kleksy atramentu
niczym plamy na honorze
pierwsze daty i skreślenia
zapiski w pamiętniku i listy
wiersz którego nie ułożę

nieskończone słupki cyfr
kalkulacje i obliczenia
do wyniku równego zeru
albo do granic absolutu
jakiś szkic i rysunek rzutu

plan ucieczki z więzienia
poranionej duszy
życie przemija wartko

jestem tylko jak jedną kartką
wartą miliony albo za cenę
złamanego grosza

dzisiaj podarty i zmięty
niepotrzebny i bezużyteczny
wrzucony do kosza

kończy się to co nie zaczyna
Ereb znów uśmiechnięty
spłodził kolejnego syna