Czy zdążę ?

Czy zdążę wyśpiewać wszystko,

co w mym się sercu ukrywa.

Czy zdążę wyjawić światu

 dokąd się dusza wyrywa.

      Pofrunę hen w niezbadane

     tajemnych zaświatów drogi

     przerzucę  jak książki stronice

     nici zerwane powiążę

     dom z mgławic zbuduję.

             Czy zdążę ?

Pana Hadesu ubłagam

aby oddał mi swój kaganek,

gdy z w niezbadane zakrętów ścieżki

podążę do nieodkrytych ciemności granic.

    A kiedy będę mogła zapukać 

   w wyżynne progi, ogłoszę całemu światu

    jak jesteś mi bardzo droga

     MOJA   OJCZYZNO !!!!!

Obejmę myślą dni i noce brzemienne,

nasycę  zwierciadło twej duszy pejzażu  zapachami

nasycę  zwierciadło twej duszy horyzontu  falami.

Z gwiazdozbioru  Kozła  uwiję srebrzysty wianek

i jeszcze barw kilka zerwę z ramion tęczowej otoki

i owinę  cię nimi na wieki.

         Czy zdążę ?

 Niestety ?

To tylko marzenia senne,

co narodziły się we mnie.

Czar prysnął i obrazy zwiewne

inny cel niesie życie codzienne.

       Po, co rzucać swe myśli  na żer nieznanej nadziei

       Po , co tron wznosić niebu, po co na co dlaczego?

       Po, co kulę formować, nadawać inne kształty.

      Po, co ogień zapalać w duszy i tak rozdartej

      Po, co kręgi zataczać, mosty stawiać na nowo

            Po co, na co dlaczego ???? 

A morał oto taki, z tej poezji wynika.

     Z  popielałych  szkieletów

      nie wskrzesisz płomienia.

      --   Pozostaną jedynie--

WSPOMNIENIA< WSPOMNIENIA< WSPOMNIENIA.