płonę zniczem pamięci

na waszych grobach

rozświetlam wspomnieniem

cmentarną rzeczywistość

białą smugą modlitwy

ulatuję w przestworza

pocieszam się myślą

że jest wam lepiej u Boga

topnieje jak wosk

łza pod powieką

a wy z tamtego brzegu

wołacie do mnie

-non omnis moriar!

Autor: Don Adalberto

kocham ciszę

która obejmuje mnie

ramionami nocy

i milczeniem gwiazd

zaprasza na szlaki

nieustannych powrotów

poza granice czasu

gdzie straż wiernie trzyma

niestrudzona pamięć

Autor: Don Adalberto

najpiękniejsze kwiaty

są w ogrodach poezji

bo one zakwitają

z miłości i cierpienia

pochyl się nad nimi

a sam się przekonasz

że są odbiciem 

duszy nieskażonej

są one płaczem serca

nad czasem minionym

i echem przesłania

dla przyszłych pokoleń

Autor: Don Adalberto

jesteś jak dotyk anioła

który pozwala rozpłynąć się

w nieznanej ekstazie

rozbrzmiewasz we mnie

liryczną nutą

i szepczesz zagubione słowa

czy jesteś myślą moją

czy głosem ze świata

którego nie znamy?

dni gasną coraz szybciej

i niebo jakby bardziej szare

fioletem płoną wrzosowiska

odloty ptaków opłakują deszcze

pomyka wrzesień przez pola

październik stoi tuż za progiem

Matka Boska nawleka igłą czasu

paciorki jarzębiny na nić babiego lata

Autor: Don Adalberto