Dar Przyjaźni

Ociera chusteczką pocieszenia
łzy co smutkiem serce zalewają
niczym piracka powódź
Która próbuje zatopić
Radość, i piękne przyjacielskie
Wartości,

Chroni jak balsam serdeczności
Nawilża duszę,i ustami swego dotyku serca głęboko całuje, i przytula swymi promiennymi Ustami
Z bezinteresownymi chwilami,
Które jak piękne dwa łabędzie
Rozkwitają w ślicznej aurze
swego życia splecione na dobre i złe,
Nad ich głowami przelatuje chmura Dobroci, i Serc wszelakich.

Podlewa ich piękne życie
W korycie wzajemnego ich życia zaufania wznoszącego się to w góre,i w dół spokojnym rytmem fali spokoju, wyciszenia, i oddania.

Czy ta woda to są łzy smutku czy
łzy Wzruszenia z ogromnej fali
Wdzięczności z Tobą Przyjaźni ?
Czy Piękna, na całe życie fala magii
Zaufania dylemat ten wytłumaczy ?
Pocieszałaś mnie nieraz,
Byłaś i jesteś ze mną w trudnych chwilach,
Serce moje do Chwał Radości podnosiłaś,
Z bagna smutku wynosiłaś
Zakładałaś skrzydła Euforii,
Bym wzlatywał się ponad depresji
Mórz beznadziei.
Chusteczką pocieszenia nieraz lekko dotykałaś
I uzdrawiałaś z czar goryczy serce me
Od smutku popękane,
Z Twych rąk Przyjaźni uszyłaś kolorowymi nitkami serce me które z Tobą jest roześmiane.
W kwiecistym stanie
Pogody ducha,
Może być śnieg lub tez zawierucha;
Ocierasz mnie chusteczką swojej
Empatii
I muskasz śladami eliksiru zapachu Pocieszenia,
Wiem wtedy na pewno, że
Odchodzą ode mnie wszystkie moje zmartwienia.
Daję w podzięce więc kwiaty Tęczowe,
Za dar Przyjaźni co jej boskie składniki
są zawsze od Ciebie dla mnie
tak wprost odlotowe !