Śmierć - z czułością tuli
swoje ofiary
pocałunkiem piołunu
pieczętuje sine usta
w czerń przyodziana
tajemnica wiecznego mroku
wciąż zbiera żniwo - wiodąc
ku przeznaczeniu.

autor: Helena Szymko/

foto z netu/

Na grafitowej płycie -
cały twój życiorys
urodziłeś się gwiazdka
zmarłeś krzyżyk mały
czasami kwiaty stoją
od tych dla których żyłeś
a u wezgłowia grobu
stary krzyż zmurszały

Za oknami deszcz -
ptaki niechętnie ćwierkają
krople deszczu
melancholię rozpylają
moje serce wciąż żyje nadzieją
że tym razem
smutku nie zasieją
że deszcz minie - rozjaśni się
może jakaś miłość wzejdzie gorąca
albo tylko znajomość
ledwo się tląca
by każdy poczuł sił wzruszenia
co szarość życia
w urok zmienia
co duszę i serce rozgrzewa
jak stare wino
jak wiersz - co śpiewa .

autor: Helena Szymko/

foto z netu/

Od zarania czasów -
czerpie się siłę
ze słowa kocham
bo moc ma ono ogromną
jest falą uczuć
ogrzewającą serce
otula ciepłem
gdy chłód w duszę wnika

miłość - jest zdolna
jednoczyć narody

nie da się okiełznać
zmierzyć jej żaru
bez względu na wiek
i narodowość
od wieków rządzi
życiem człowieka
każdą jej kroplą
serce się śmieje
sprawia - że chociaż
los tak często zawodzi
ona wciąż niesie -
na lepszy czas nadzieję.

autor: Helena Szymko/

Zagubieni w współczesności -
żyjemy spragnieni
coraz większego posiadania
i gonimy za pieniędzmi
powtarzając czas to pieniądz
chociaż coraz mniej już czasu mamy -
co musiałoby się zdarzyć
aby ocknąć się z nieświadomości

że mamona to nie wszystko
żeby przetrwać wyzwolenia nam potrzeba
od pośpiechu współczesności -
niech logika weźmie górę
nad chęcią posiadania
nasze życie niech upływa
w zgodzie z sumieniem i naturą -
a pieniędzy tylko tyle
aby godnie żyć się dało

więc przyhamuj już człowieku
pomyśl chwilę - zastanów się
nad swym życiem świata losem
co jest dla nas najlepszego
co nam szkodzi - a zrozumiesz
że z mądrości umysłu
przetrwanie świata
i ludzkości się wywodzi .

autor: Helena Szymko/