Zadrżało wokół - huk odbił się echem
rozbłysło na niebie od huku pioruna
z ogromną siłą wiało - wsysało
pozrywało dachy powaliło drzewa
tragedii ludzkiej wciąż nie ma końca
a przecież, zaledwie kilka sekund to trwało

cały dobytek to już tylko gruzy
cóż teraz począć bez swego domu
jak się podźwignąć, rozwinąć skrzydła
nawet poskarżyć się nie ma komu
gdy brak środków zdrowie nie służy
bezradność i łzy, tak wielkie straty -
znów musisz stąpać po kolcach róży

autor: Helena Szymko/

Spójrz - jaki piękny mamy dzień
słońce od samego ranka pieści ziemię
korony drzew ścielą wokół dziwaczne cienie
ptaki zwiastując radość- szybują nad głowami
zakochani, trzymają się za ręce
jakby na tym świecie, byli tylko sami
tak miło patrzeć na nich z bliska
że swym szczęściem szczęśliwi
mają właśnie siebie
miłość, dodaje im radości życia
sprawia - że pomimo gwaru 
ich serca słyszą tylko siebie

autor: Helena Szymko/

Czy wiesz - że tylko ty łapiesz mój uśmiech w locie 
pocieszasz gdy wspomnę o czarnym kocie
zawsze wprawiasz mnie w nastrój doskonały
tylko ciebie, moje oczy oglądać by chciały
moje serce wciąż płonie -
twoje słowa, jak cukrowa wata
zawsze dajesz mi kosze życzliwości świata
tak dobrze witać cię wciąż od nowa
i chociaż wszystko kwitnie dookoła
moje serce - tylko ciebie woła 

/autor : Helena Szymko/ 

Ty odszedłeś - z mego życia i marzeń
wspomnień po Tobie pozostał mi ślad
ja za Tobą wciąż tęsknię ogromnie
te wspomnienia to cały mój świat
twej miłości było mi za mało
twego ciepła wciąż jest mi brak
mieć Cię blisko było tak miło

lecz zaginął po Tobie ślad
me uczucia wciąż żyją nadzieją
że powrócisz któregoś dnia
choć moje oczy już się nie śmieją
na Twój powrót wciąż czekam
by zanucić naszą piosenkę
zatańczyć razem w świetle dnia
od złych wspomnień odwrócimy twarze -
znów będziemy Ty i ja

/autor: Helena Szymko /

Od lat już nas dzieli – niewidzialna granica
mijamy się obok, mierząc chłodnym spojrzeniem
chłód który z nas bije, przeszywa ciało dreszczem
nic już we mnie nie ma, może tylko litość jeszcze

schłodzone uczucia nie promieniują ciepłem
atmosfera szczęścia dawno już zanikła
tylko twoja złośliwość wciąż mnie boli jeszcze
a przecież przed laty, były chwile szczęśliwe

teraz nieporozumień przepełniony kufer
i ciągłe wymówki że to moja wina
niewidzialna granica trwała jak postument
nieodwracalne złe chwile, są jak kwaśne deszcze
które zniszczyły wszystko - co kiedyś łączyło
pozostały wspomnienia, przeszywające dreszczem

autor: Helena Szymko/