I znów jesteśmy razem -
złączeni szczęściem
i troskami mijających dni
tak dobrze blisko siebie być
nocami o szczęściu swoim śnić
więc splećmy dłonie swe
niech żar płynący z naszych rąk
przeniknie w serca głąb
smutek - rozjaśni tęcza barw
melodię serc poniesie wiatr
nie trzeba wielkich słów
tam - gdzie ty i ja

autor: Helena Szymko/

Gdybyś spojrzał w moje oczy -
ujrzałbyś tam bardzo wiele
przyjaźń czułość i oddanie
może wtedy byś zrozumiał -
w mojej głowie istny zamęt
a w mym sercu kołatanie

myśli krążą wokół ciebie
przemierzając odległości
i zachłannie pochłaniają
ślady twojej obecności
ta odległość mnie przytłacza
brak twych rąk ich dotyku
tęsknych spojrzeń
wspólnych nocy - ciał bliskości

autor: Helena Szymko/

Ty wciąż balansujesz -
na granicy życia a śmierci
walka z własnym oddechem
oczy za powiek zasłoną
a przecież tak niedawno
błyszczały w nich obłędne ogniki
i wciąż cię dopadały 
omamy atakiem natarczywe

myślałeś - że są realne
że dręczą cię istoty żywe
bałeś się ich jak dziecko
mimo że nie istniały
były twoim zagrożeniem
a wszystkie w chorobie chwile
stawały się nieszczęśliwe

zasnąłeś już nie myśląc
że coś ci od nich zagraża
tylko twoje płuca dają znać o sobie
oddech łaknie powietrza
staje się coraz słabszy
zbliża się coraz bardziej
zanik jestestwa twojego 
gaśniesz z każdym oddechem
wypatrując świetlistej drogi -
do Królestwa Niebieskiego

autor: Helena Szymko/

Zadrżało wokół - huk odbił się echem
rozbłysło na niebie od huku pioruna
z ogromną siłą wiało - wsysało
pozrywało dachy powaliło drzewa
tragedii ludzkiej wciąż nie ma końca
a przecież, zaledwie kilka sekund to trwało

cały dobytek to już tylko gruzy
cóż teraz począć bez swego domu
jak się podźwignąć, rozwinąć skrzydła
nawet poskarżyć się nie ma komu
gdy brak środków zdrowie nie służy
bezradność i łzy, tak wielkie straty -
znów musisz stąpać po kolcach róży

autor: Helena Szymko/

Spójrz - jaki piękny mamy dzień
słońce od samego ranka pieści ziemię
korony drzew ścielą wokół dziwaczne cienie
ptaki zwiastując radość- szybują nad głowami
zakochani, trzymają się za ręce
jakby na tym świecie, byli tylko sami
tak miło patrzeć na nich z bliska
że swym szczęściem szczęśliwi
mają właśnie siebie
miłość, dodaje im radości życia
sprawia - że pomimo gwaru 
ich serca słyszą tylko siebie

autor: Helena Szymko/