Jutro jak dziś?

Majestat prawdy przytłacza

owiani legendą nie widzą

bo ich szczątkowa wyobraźnia

zawęża pole widzenia do siebie

a czas ma dla nich jedno oblicze

ich oblicze

ukryci pod płaszczem fałszu

triumfują

ratunku

głupota nie jedną przybrała twarz

a jej geniusze na czele

szwadronu błaznów

za nimi podąża kat

z nieba żar rozpala stępiałe

umysły od samozadowolenia

pomniejszych kacyków

tam brak dostępu dla świeżego powiewu

osądu własnych skostniałości

co prowadzi ku klęsce

milczące pospólstwo

żegnajcie na dobre

jutra nie będzie.