WIERSZE

Spoglądam na gwiazdy - ale ich nie liczę
Ogarniam myśli rwące się jak pajęczyna
Odlatuję z wiatrem i powracam w ciszy
I siebie samego staram się usłyszeć

Liść zerwany wiatrem próbuje szybować
Utrwalić złocistość w księżycowym blasku
Staram się wzmocnić ufność i wytrwałość
Aby lęk nie był - moim znakiem czasu 

.

Sama już nie wiem, czy żyję. 
Z, przyzwyczajenia...uśmiech imituję.
Światła nie widzę, czy do jutra dożyję?
Całymi dniami w ścianę patrzę, wegetuję...

W lustro patrzę, widzę żywego trupa.
Oczy puste,smutne.Odrębna galaktyka.
Za oknem widzę idzie wesoła grupa.
A, mnie znów w płucach zatyka.

Na parapecie siedzę, niebo zapłakało ze mną.
I uczucie samotności staje się mniejsze...
Tylko on mnie widzi półprzytomną...
Któregoś dnia poranki staną się jaśniejsze. 

Nim nadejdzie blady świt,
twoje serce będzie chłodne.
Pocałunek złożę ci,
nim złapie kolejny oddech.

W namiętności naszych dni,
będziesz zawsze wracać do mnie.
Moją duszę oddam dziś,
nasze ciała spłoną ogniem.

Wyrosła zbyt blisko
Okna mego domu
Kołysana wiatrem
Budzi mój niepokój

Dziękuję jej latem
Za odrobinę chłodu
Rozpłaczę się pewnie
Gdy zetnie ją topór



* t. "Moje Zacisze"

Patrzę na półmrok za oknem, w deszczu myśli moknę
Zastanawiam się, kiedy znowu Cię dotknę
I w tej chwili zastygnę, i zapomnę o wszystkim
co podłe;
zapomnę o wszystkim co złe


Na rękach wczorajsza krew
Na ziemi czas rozsypany
Wyrzucone róże i tulipany
Te nieodwracalne zmiany
otworzyły do szczęścia bramy


Patrzę na nasze zdjęcia, wspomniam sercowe objęcia
pod kocem, Ty jak cud, nagroda za wszystkie przejścia
Zastygam w samotni, tęsknie, wspominając wspólne miejsca
... chyba tęsknie za trzech


Ty kusisz jak grzech
Na ziemi czas rozsypany
Strach o przyszłe plany
Tyś moją ksieżniczką, ja Tobie oddany
otworzyłaś do szczęścia bramy



// lekki, "freestylowy" wiersz