KOGO CHCĘ KOCHAĆ
Człowieka pokornego, mądrego, zgoła wesołego,
dobrego, prawdomównego, rozkosznie czułego,
wzruszonego śpiewem radosnego skowronka,
i promiennymi witrażami ukochanego słonka.
Tego co umie pogłaskać pieska, kotka
i zachwyca go na łące cudna stokrotka,
potrafi liczyć lata, gdy kukułka kuka
i umie słuchać, kiedy o buka dzięcioł stuka.
Człowieka, którego księżyc olśniewa,
co srebrne promienie po ziemi rozsiewa,
tego, co umie przytulać serca rękami
i w strapieniu siedzieć ze mną godzinami.
I umie milczeć w ciemności
i uciekać daleko od złości
i potrafi miłość we mnie wzniecić
i me serce szczęściem ubogacić.
Kazimierz Surzyn
Komentarze 2
Warto też pokochać czasem kogoś z wadami. Dobre uczucia uleczają duszę. W końcu każdy z nas ma jakieś wady... Dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
Z pewnością warto. Dzięki za miłą ocenę wiersza. Gorąco pozdrawiam.