KOGO CHCĘ KOCHAĆ
Człowieka pokornego, mądrego, zgoła wesołego,
dobrego, prawdomównego, rozkosznie czułego,
wzruszonego śpiewem radosnego skowronka
i promiennymi witrażami ukochanego słonka.
Tego co umie pogłaskać pieska, kotka
i zachwyca go na łące cudna stokrotka,
potrafi liczyć lata gdy kukułka kuka
i umie słuchać kiedy o buka dzięcioł stuka.
Człowieka którego księżyc olśniewa,
co srebrne promienie po ziemi rozsiewa,
tego co umie przytulać serca rękami
i w strapieniu siedzieć ze mną godzinami.
I umie ładnie milczeć w ciemności
i uciekać daleko daleko od złości
i potrafi miłość we mnie wzniecić
i me serce szczęściem ubogacić.
Kazimierz Surzyn
Komentarze 4
Uroczy wiersz, autor chce kochać ludzi, ale stawia pewne warunki np. " tego co umie przytulać serca rękami.. i w strapieniu siedzieć ze mną godzinami" - piękne, pozdrawiam.
Bardzo mi miło Alicjo, serdecznie pozdrawiam.
Piękny, wzruszający a przy tym bardzo mądry wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję Oskarze za tak miłe odniesienie się do wiersza. Serdeczne pozdrowienia.