Resztki dnia pukają do okien.
Spóźnione.
Nieleczona depresja -
punktualnie.

Winyl łka bluesem,
w duecie ze mną.

Samotność chodzi boso
po ostrych kamieniach.

Żałosny klangor się niesie.
Spływa z deszczem
myśl zapisana jesienią.

Ogarnięta lękiem
nie mam ochoty na jutro.

Przez moment zaświeciło słońce, 
rzeźbi cienie na piasku.
Krzewy obwieszone
kroplami nostalgii.

Morze dzisiaj spokojne, 
przesiąkło granatem.
Ołowiem wypełnione chmury.

 
Pada...

Wyszłam bez parasola, 
chciałam poczuć bryzę
na twarzy.

Słono - deszcz czy łzy? 
Nie wiem...

Zgaszony chłodem
dzień za dniem ... mija.

Zerwał się silny wiatr,
czochra bezlistne gałęzie.
Mróz wygonił z domu
resztki ciepła.

Życie obok mnie przeleciało.
Wszystko się pokruszyło,

Rozmyło....

Rozwiało.

Znowu jestem kwietniowym
zamglonym powietrzem.

maluję akwarelą
dziewiąty kolor tęczy 

akwa - samotnością
akwa - bólem

w szaro-czarnym niuansie
z przebłyskami mięty
po szybie spływa niepokojem

czasem ośmielam się 
wykraść chmurom 
kilka promieni słońca