Mieliśmy tylko trzy dni
jakby /mniej minut miała godzina.../*
noc i ten wiersz z oddechów 
utkane, 

drżą niepokojem.

Łza spływa po policzku,
otarłeś ją wierzchem dłoni.

Nie zdążyła roztopić serca.

za oknem Awinion w deszczu
i most do połowy

...donikąd

Symbol naszej miłości.

* cytat z wiersza Klarysy "dotyk"

Podeptana trawa staje się 
ścieżką.
Prowadzi do Edenu.

Owoce grzechu 
mają smak słodko - cierpki.
Wykradzione minuty,kolejny 
szybki piątek.

Kolorowe reklamy namawiają
do złego.



Kiedyś w dzieciństwie marzyła
o zwykłej miłości, tylko tyle
... i aż tyle.

(tautogram ) 

Przygotowując pokój... podśpiewywał. 
Przyjedzie 
- przecież przyrzekła.

Poczucie przegranej przygniata.
Powraca potłuczona pamięć, przeskakiwała pomiędzy; 
* pamiętaniem przeszłości 
* przemilczanymi pytaniami,
Potrafi przebaczyć, pomimo porażki?
Pozostawić przypadkowi - przeznaczeniu?


*pocztomail przypominał;
Pamiętaj przystojniaku, piąta. peron po prawej. przyjdź...


* Przyśpieszył... 
Potrącił przy peronowym przejściu pijących piwo,
przemknął pomiędzy przekleństwami.

Przyjechała... przymilnie przylgnęła.

potrafisz pokochać, pytała. 
Pamiętasz; pragnęłam pomimo...przytul - prosiła.
Potok półsłow przerywanych pocałunkami.
Przyjmiesz przeprosiny?
Poplątane pragnienia powinny pozostać przeszłością ...
Powstała płaszczyzna porozumienia.


*przyśpieszony puls...porozrzucane po podłodze pantofle,
pocałunki pachnące pomarańczą pieściły...

Przypomniały - pełną problemów przeszłość. 

Płonęli pożądaniem 
... poumierały perseidy.

Łapczywie,
niczym ćma lecąca do płomienia, 
niosła w dłoni marzenia.
Zniewalają... zapachem mięty.

Dotykiem ust spragnionych
znaczyła terytorium, 

drżała...

Hipnotycznie zatrzepotał rozleniwiony czas.
Świat zaczął wirować, 
zastygła w geście przyzwolenia.

Oplotłeś ją...

Raj...ona, rozkwitła jak róża.

Łagodnie opada spokój.

Wierzby płaczą deszczem,
krople spływają po policzku. 

- Rozmywają łzy.


Nie czuje przenikliwego zimna. 
Ociężałym krokiem wchodzi 
w kolejną kałuże. 

Przemoknie - wie, ale nie dba o to.

Jej już nie ma,
rozbiła się o betonową ścianę
milczenia.
Rozmowy z samą sobą. 
Nie... zawsze była małomówna.

Świat obcy i pusty,
ludzie oddzieleni słuchawkami.
Rozgoryczenie.

Cienie słów osaczają.