Wśród sennych obrazów krajobrazy wspomnień,
wrzosem i jabłkami pachnące.
Poranki zimne... trawy zroszone rosą.

Mama wyszła przed dom spojrzała na niebo,
cichutko...wiatr jeszcze nie wstał.
Nie przyszedł na rosę, nie będzie padać.

Idziemy w pole...kopać ziemniaki.

Do gronia? zapytałam cicho,
(wolałam na ubocy, bo w grapie nie trzeba się schylać)
Szliśmy w piątkę, z nami dwie sąsiadki.
Czy z dobrego serca, czy na oddanie?
Nieważne...była pomoc.

Pod lasem jeszcze mgła.

Drzewa zawieszone w powietrzu...nierealne.
Na łąkę obok ktoś wygnał krowy i nucił smętną piosenkę.
Jesienny żal i melancholia,
owiana dymem... zapachem pieczonych kartofli,
i ten smak drożdżówki ze śliwkami podanej na jużynę.

Nie ma już tego świata.

Odszedł szorstki dotyk spracowanych dłoni.
Odeszło pozdrowienie /Szczęść Boże/
Wiatr posmutniał...zapachem wspomnień omotał i zamilkł.

Kazimiera Duraj

Foto z Pinteresta

Słońce rzeźbi cienie na piasku.
Krzewy obwieszone kroplami nostalgii.
Morze dzisiaj spokojne,
przesiąkło granatem.

Ołowiem wypełnione chmury.

Pada...

Wyszłam bez parasola, chciałam poczuć bryzę
na twarzy.

Słono - deszcz czy łzy?... Nie wiem.

*** Dwie godziny później

Sztorm, wiatr pędzi chmury i piasek.
Wystraszone mewy próbują walczyć z wiatrem.
Drzewo odarte z liści...drży.

Rozwścieczone fale topią w odmętach
po kawałku plażę... Nicość ją pochlania.

Kazimiera Duraj
Gif z Pinteresta

Dmuchawce już wyłysiały. Odchodzi lato.
Latawce...ptaki jesieni,
nad głowa w błękicie zakwitły kolorami.
Uwięzione...na linkach.

Za oknem zaczął padać deszcz.

Słychać dźwięk portowej syreny.
Każdy dzień ma smak niewiadomej.
Twarz od deszczu moknie
i wszechobecna słoność na moich policzkach.
Sztorm...
deszczowe kropelki wystukują rytm.

Rzeczywistość trąbi przy wylocie drogi.
Miałam przez moment swój kawałek raju,
a teraz utonęłam w ciszy.
Ja - zerwany bezpański latawiec,
smagany deszczem i wiatrem.

***

Włączyłam radio...Urszula,
śpiewała piosenkę z mojego lata.
Uśmiechnęłam się - to był dobry czas.

Kazimiera Duraj

Foto z Pinteresta

Jestem powojenna, 
na szczęście znam tylko fronty pogodowe.

Gdy byłam dzieckiem straszono 
czarną wołgą ...a jesienią wojną.
Bardzo się bałam,
na wsi było pełno jej śladów.

W przedszkolu na choince wieszaliśmy 
powycinane piątki (plan pięcioletni)
Świadomość kształtowana od dziecka.
Towarzysz Bierut w otoczeni dzieci 
wisiał na naczelnym miejscu.
Czerwone chustki na szyjach, dziadek mróz
i Tonkaja riabina.

Wiatr historii zaciera ślady, opadł kurz.
Katyń, Oświęcim, Majdanek, Wołyń, 
Warszawa ...morze krwi.

Bo /kiedy odchodzą anioły świat milknie/
rocznicowo wspominają, by nazajutrz...

***

W ostatnim akcie desperacji wyłączam telewizor

...Cisza.

Marzę o pięknej i mądrej Polsce...
gdzieś z tyłu głowy zostało ujadanie i niesmak.

Powiedzcie mi, że tam na łące kwitną kwiaty.

Kazimiera Duraj

Foto własne