KWIATEM BYĆ
Polne ogrodowe
kwiaty podziwiamy
w alejach parkowych
u siebie w pokojach
w kwiaciarniach na rogu
i te dumne za oknem
na balkonie w sadzie
wijące się na drabinkach
na kratach drewnianych
czy w donicach barwnych
wikliną splecionych
zachwalamy mówiąc
jakie piękne delikatne
pieszczą oczy duszę
zimne serca ocieplają
radością gorącą otulają
szarą naszą codzienność
imieninowe urodzinowe
szczęściem weselne
też bez powodu żadnego
wszystkie zapatrzone
w szafirowe niebo
dojrzewać jak kwiat
i wzrastać do Boga
Kazimierz Surzyn
Komentarze 4
Piękny wiersz, być kwiatem nie jest wcale łatwo, ale trzeba do tego dążyć, "dojrzewać jak kwiat i wzrastać do Boga" - celne stwierdzenie, pozdrawiam.
Dziękuję Alicjo i wzajemnie pozdrawiam.
Śliczny utwór, daje wiele do myślenia, pozdrawiam.
Bardzo mi miło. Serdecznie pozdrawiam.