Świętą już nadeszły 

Nawiązuje do nich

Kiedy wierszyk składam

Z klawiaturą w dłoni

Pominąć nie mogę

Bo nadeszła pora żeby

Życzyć wesołych Świąt 

I cierpliwości dla administratora 

Rozterki humory 

Poważne tematy 

O życiu miłości lub

Jak rower wziąść  na raty

Przed monitorem nie łatwo

życie to nie bajka

Kiedy czytasz wiersze wpisy

Nie bolą cie jajka?

Czas przed monitorem

Dla nas tu spędzony 

Zamiast z dziećmi wyjść na spacer 

Przytulić do żony 

Z wdzięcznością tak wielką

Za cierpliwość gdy łamane

Swe słowa tu ćwiczę 

Nie tylko na święta 

Ale przez cały rok wesołych 

Jajek życzę 

Święta się zbliżają

tyle spraw na głowie

ja nieczasowy jestem

tyrka na budowie

w pośpiechu każdy goni

by zgodnie z tradycją

zjeść świąteczny żurek

skończyć z prohibicją

Od sklepu do sklepu

zjedzie się rodzina

z wypchanego koszyka wypadają

owoce i wędlina

Wkręcony w ten wir

normalnie zostałem

w galeryi zacnej

gdy przy kasie stałem

Ktoś klepnął mnie w ramie

co jest do cholery

zakupy na taśmie a u sąsiada

za mną wszystkie

moje sery

Przepraszam kolego , jaki typ

do siebie gadam po cichu

nie poznajesz kumpli ?

przecież to ja Zdzichu

Zdzichu ? kopę lat

co słychać u ciebie

jak zdrówko brachu ?

jak ta kolejka się grzebie

Wszystko u mnie dobrze

wróciłem na stare śmieci

zostałem sam z żoną

wyfrunęły dzieci

Co, dzieci dorosłe ?

jabłka moje i olej

a u mnie jako tako

sorry , ale teraz moja kolej

Tak tak to wszystko

kartą ? nie gotówką

punktów nie nie zbieram

jakieś mam te zdrówko

To wesołego jajka życzę

pożegnać chciałem się wesoło

ja mam oba jajka wesołe

Odpowiedział i podrapał się w czoło

Warto się przyłożyć

czas na nas nie czeka

kiedy "z martwych wstaje"

relacja do drugiego człowieka

"Życie nigdy nie miało być bezpieczne"

co te słowa znaczą pomyślałem

czytając czyjeś zapiski

jakie bezpieczeństwo?

straszyć tak wypada

kiedy na kanapce marmolada

na chlebie rozciągnięta

co jest w tym zawołaniu

zastanowiło mnie przy porannym śniadaniu

a nie miało być bezpieczne? czuję ciągły niepokój

grzebiąc przy zepsutym gniazdku

z prądem nie ma żartów

przechodzę na stronę drugą ulicy

wierzę że się uda ominąć

pędzący bolid przecinający

powietrze mistrzowie kierownicy

na drabinę chodząc w robocie

niestety bo tak trzeba

czy ostatni szczebel na ziemi jest

pierwszym szczeblem do nieba

Nie taki jest przekaz więc wyślij

do wnętrze pytanie to serce zna

lepiej od moich myśli

codzienność to nie tylko karta zła

I strach przed jutrzejszym porankiem

co być ma to będzie nawet kiedy

sił brak , życie jest pędem i przystankiem

odpocząć od myśli złych ,wtedy zrozumiem

"Przeznaczeniem życia jest , żyć do samego końca"

Cieszyć oczy błękitem

nasycić zielenią

wdychać powietrze zachwytem

zachodu czerwienią

Ustać na jednej nodze

wiatru podmuchy próbując

kamienną kroczyć drogą

z porankiem się siłując

W plecaku nieść nadzieję

szczęście gdzieś w sercu mam

słońce ciągle się śmieje

nigdy nie dojdziesz tam

Gdzie końcem jest nazwany

ten nasz bezkresny świat

za horyzont schowany

jutrzejszej na przyszłości plaży

ludzkiej stopy ślad

Jesteśmy prochem z grilla

na sukience matki ziemi

my, to tak krótka chwila

czas kiedy tu żyjemy

Świadomość obudzona

niech zmieni te myślenie

wraz z ziemią zestrojona

rozbudzi w nas marzenia

Rozkładając ręce wzlecimy

wznieśmy się nad nicością

którą pozostawimy

gdy nie klękniemy z miłością

Do matki która nas nosi

stworzeni z jej materii

lecz pewni siebie wygodni

o wybaczenie ją prośmy

bo jesteśmy jej niegodni

 https://www.youtube.com/watch?v=EZvHZgii7XI

No powiedz proszę

jak wygrać z samym sobą

kiedy stoisz na polu bitwy

i nie masz w koło nikogo

 zostałeś jak chorągiew

pod wiatr łopocząca wytrwale

ni wrogów ni przyjaciół

czujesz powiewu fale

rozdarte płótno postrzępione

przeżywasz wielkie męki

nie wytrwasz w tej pozie zbyt długo

bo nie ma pomocnej ręki

upadasz w końcu ze sztandarem

tak dumnie niesinym gdzieś tam

gdzie bytem nazwana przestrzeń

w tej bitwie zawsze byłeś sam

kurka wodna powiem albo

motyla noga

bo nie chcę słowem obrażać

ludzi ani na niebie Boga

myślałem miłość to rozejm

coś jednak było na rzeczy

upadłem bo miałem wbity

topór wojenny w plecy

ran nie wyliże modlitwa

też ludzi dobre słowa

w tej beznadziejnej gonitwie

zaczynam wszystko od nowa

garść z popielnika wspomnień

biorę wychodząc na  świat

otwieram swoje dłonie a popiół

rozwieje zapomnienia wiatr