Czy tęsknota boli
na pewno nie leczy
z wojny przyniesionych ran
wbitych w serce strzał
drzazga pod paznokciem to nic
kiedy utoczono może krwi
Gołymi stopami odmierzam długość świata
czasu kroki słyszę
i kiedy wchodzę w ciszę
czuję ze jestem w końcu sobą
Statek sunący po niebie a nazwali go chmurą
zasłania złoto słoneczne
nie wiem prośbą którą przebić dno ze stali
miłości nienawiści szczerości czy się żalić
by oświecił minie przez wyrwę złoty promień
wyjaśnił wszystkie nieporozumienia
dlatego bez wątpienia
prawdy jedynej nie ma
Zmieniam , pomyślałem sobie
zmieniam stan skupienia
zatopiony w ciężkiej materii
rozpuszczam ołowiane kule
jedząc sałatkę z mizerii
przestrzeń do siebie tulę
Czy błogością jest oderwanie
emocji złych obłupanie ?
Tak , pakuje co niechciane
do walizki
owoców znów słodkich kosztuje
tych pozytywnych myśli
co zakopane były w ogródku z wiosenną marchewką
Gdy pył światła w sercu kiełkuje
nie czekam aż się przyśni miłość
wchodzę do duszy pogody dobrej
tam moje miejsce na wieki amen
Co jeden uśmiech zmieni
chociaż grymas zrobisz radosny
wpadnie do oczu drugiego człowieka
nie rozweseli tej wiosny
Zimny wiatr ze wschodu wieje
i choć słońce wysoko
promień nie ogrzeje
zadry co w środku głęboko
Modlitwa codziennego poranka
zaprasza do przestrzeni
wypita kawy filiżanka
zabiera w zapomnienie
Że czas stanął na głowie
trąbi o tym świat
czy mądry ktoś odpowie
ile zostało dni minut lat
Być silnym w swej niemocy
zapominam o milczeniu
zabranych strachem tyle nocy
siadam na mądrym kamieniu
Co ma być to przecież będzie
ziemia zakryje kości
tyle strachu rozsianego wszędzie
ja wchodzę do moich wartości
Wierzę w to co w obłokach
zaglądam do serca pełni
wirowanie przypomni o krokach
miłości wiecznej co dusze wypełni
Największą chorobą
ludzi uduchowionych (wierzących)
jest paniczny lęk przed śmiercią
"Śmierć nie jest przeciwieństwem życia. Życie nie ma swojego przeciwieństwa. Przeciwieństwem śmierci są narodziny. Życie jest wieczne."
"W godzinie twojej śmierci, historia życia może ci się wydawać jak sen, który właśnie się kończy. Jednak nawet we śnie, musi istnieć esencja czegoś, co jest prawdziwe. Musi istnieć świadomość, w której sen się wydarza; inaczej nie byłoby go."
Eckhart Tolle
Polecam ten filmik z serca .
https://www.dailymotion.com/video/x1bmi9j?fbclid=IwAR3mJN6hsTkrQoKlFL3AoCE-PMClcoVybUPlfa5nk6aU_fMoFc-Wz7vGKpo
Co jeden uśmiech zmieni
chociaż grymas zrobisz radosny
wpadnie do oczu drugiego człowieka
nie rozweseli tej wiosny
Zimny wiatr ze wschodu wieje
i choć słońce wysoko
promień nie ogrzeje
zadry co w środku głęboko
Modlitwa codziennego poranka
zaprasza do przestrzeni
wypita kawy filiżanka
zabiera w zapomnienie
Że czas stanął na głowie
trąbi o tym świat
czy mądry ktoś odpowie
ile zostało dni minut lat
Być silnym w swej niemocy
zapominam o milczeniu
zabranych strachem tyle nocy
siadam na mądrym kamieniu
Co ma być to przecież będzie
ziemia zakryje kości
tyle strachu rozsianego wszędzie
ja wchodzę do moich wartości
Wierzę w to co w obłokach
zaglądam do serca pełni
wirowanie przypomni o krokach
miłości wiecznej co dusze wypełni
Największą chorobą
ludzi uduchowionych (wierzących)
jest paniczny lęk przed śmiercią
"Śmierć nie jest przeciwieństwem życia. Życie nie ma swojego przeciwieństwa. Przeciwieństwem śmierci są narodziny. Życie jest wieczne."
"W godzinie twojej śmierci, historia życia może ci się wydawać jak sen, który właśnie się kończy. Jednak nawet we śnie, musi istnieć esencja czegoś, co jest prawdziwe. Musi istnieć świadomość, w której sen się wydarza; inaczej nie byłoby go."
Eckhart Tolle
Polecam ten filmik z serca .
https://www.dailymotion.com/video/x1bmi9j?fbclid=IwAR3mJN6hsTkrQoKlFL3AoCE-PMClcoVybUPlfa5nk6aU_fMoFc-Wz7vGKpo
Być Jezusem swoich czasów
w świadomości tak uczciwym
jak sklepowa w mięsnym sklepie
gdy schabowego młotkiem klepie
Drogą kroczyć wciąż pod górę
stopom nie dać nic wytchnienia
by na szczycie zamiast wiary
zaleźć popiół pył z kamienia
Który miał być fundamentem
żeby dom postawić nowy
i zobaczyć za zakrętem
że nie ma miłości mowy
Cierń wbity do krwi uciska
pot zalewa oczu jasność
całe życie się wzbijałem
by jak gwiazda znowu zgasnąć
Pręgi pleców od miłości
która balsamem być miała
na wysokie zmartwień progi
maścią zbolałego ducha ciała
Wiem że tutaj Jezu drogi
życie to jest taka gra
teraz pewnie jesteś Bogiem
lecz na ziemi takiś sam
jak JA