Co ci się śni
gdy jesteś w ciągłym biegu
liczysz srebrniki
czy wygrzewasz się na morskim brzegu

Co ci się śni
po tyrce gdy  na czole pot
łąka cisza błogość
czy dudniący pneumatyczny młot

Co ci się śni
po kłótni zaczepiającej o rozwód
róże maki bzy
czy smętny pogrzebowy korowód

Co kryje twoja
Jaźń pod powiekami
dusza chce do raju
ciało ograniczone niesprawiedliwości karami

Od kogoś z
kim jesteś twe życie zależy
czy sam ze sobą
musisz się w tym życiu zmierzyć

Czy oni mają wpływ
czy ty masz wpływ na ludzi
czy żyjesz światem ich
czy świat swój ustalasz dla tych onych ludzi

Rzeczywistością sny się stają
                 gdy
marzenia przyszłość stwarzają

Bądź dobrym mężem
dam jej popalić
Zrobiłam obiad
chciałaś przypalić
Idź wyrzuć śmieci
niech sama idzie
Przełącz na serial
znowu o żydzie
Pozmywaj garnki
ja po robocie
To daj  buziaka
gówno po kocie
Widzisz obrazek
co mnie obchodzi
Coś krzywo wisi
bo pająk chodzi
Kibel przecieka
woda tak działa
Co na kolację
daj trochę ciała

to co do wyrka
Ja w melancholii
się nastawiłem
Głowa mnie boli....

Do Jeruzalem miasta świętego
tam gdzie pogańskie  łopoczą sztandary
stopy niewiernych zadepczą Jego
prześwięte  ślady cudu ofiary

Legiony wiernych czekają w ciszy
pot po ich czołach płynie obficie
głosy kapłanów ledwo kto słyszy
...kto umrze w boju ma wieczne życie

W przepychu wielkim wyrusza wiara
zbroje lśnią blaskiem w cieniu Asyża
kto Bogu sprzeciwia się  to kara
na piersiach krzyże i w imię krzyża

Pod ciężką blachą myśli wszelakie
glorię ze strachem miesza zmęczenie
usta spierzchnięte a chcenie takie
lecz nie za wodą złota pragnienie

I Jeruzalem w oddali sny
nie żaden miraż z kamienia rzecz
tyle miesięcy tygodni dni
stoją pod murem a w rękach miecz

Modlitwa krótka w inię Chrystusa
dopomóż siłę tchnij w dzieło nasze
w chwili słabości pozostań przy mnie
prosi cię oto zbłąkana dusza

Lecz z drugiej strony muru stanęli
ludzie z krwi kości w trwodze modlitwie
przecież i oni żyć tutaj chcieli
niech Stwórca prawdę rozstrzygnie w bitwie

Czarny krzyż wzniósł się chorągiew prawdy
nad miastem co oglądało śmierć Boga
czerwień ulicy ludzkiej zagłady
spłynęła wieczna niewiernym trwoga

Ukląkł generał wielki po walce
na rękach krew a w sercu rana
łzy popłynęły na krzyż na piersi
przyszło zwątpienie zacisnął palce
uniósł pięść w górę zrozumiał właśnie
że jest posłańcem boga Szata..a

Baśń życia stwarzana po to
by ścigać się z tęsknotą
do jutra najlepszego
z wczoraj nieudanego

Trudno zobaczyć życie
w bezmiarze kolorycie
kiedy rozbita walką przyłbica
przez dziury troski przemyca

Żyje tak jak ja chce
a nie jak mówią oni
upadać ludzka rzecz
wypuszczam z mojej dłoni
ciężki stalowy miecz
przed czym zbroja obroni
Goliata nadmuchanego jak balon

Szpilka niepowodzenia
w jednej chwili zamienia
niezwyciężonego wojaka
w pomarszczonego flaka

Kiedy pancerz się skruszy
czuć świeży  oddech skóry
zdrętwiałe skrzydła duszy
wyrosną wolne z ciała
wzlecieć nad szarość świata
tam nie dosięga szyderstwa ludzi
             strzała

Wypłaczesz wszystkie łzy
wylejesz cały żal
wyśnisz do końca sny
co pozostanie?

Wyczytasz mądre księgi
zanucisz każdą pieśń
przetniesz sukcesów wstęgi
co pozostanie?

Oplujesz swoich bliskich
głupcami przecież są
zagrasz po strunach niskich
co pozostanie?

Wydasz ostatnie sto
z portfela bez wartości
spojrzysz na kufla dno
co pozostanie?

Kłunie i żal do Boga
niesprawiedliwość okrutna
kiedy ucięta noga
co pozostanie?

Poczujesz w końcu starość
czas zmarszczek nie prasuje
rozpoznasz twarzy szarość
co pozostanie?

Każdy film się zakończy
litery płyną w górę
projektor pstryk wyłączy
co pozostanie?

Miękkie kapcie bez pana
kubek co kawa z rana
wieczny głuchy telefon
zakurzony patefon
zdjęcia z lata zeszłego
kaktusa zasuszonego
ulotne wspomnienie ludzi
nagrobek znicz zabrudzi

W najczarniejszej czarności
dochodzisz dalej ściana
bez światła i miłości
co pozostanie?
 
Niegojąca się rana