63 Dni Powstania Warszawskiego

"Chcieliśmy być wolni i WOLNOŚĆ sobie zawdzięczać"

Czy warto było walczyć i ginąć?
Warto - mówią z powagą Ci,
Którym dane było przeżyć.
Przecież i Oni gotowi byli zginąć,
Otarli się o śmierć,
Widzieli Tych, którzy umierali
nie zawsze z uśmiechem na ustach.
Czy jest im łatwo mówić, że warto?

Widzieli ruiny i zgliszcza,
Opuszczali wymarłe miasto
ze łzami i krwawiącym sercem.
Nigdy nie zmienili zdania.
Zdecydowanie warto! Bo to było i jest
Ich ukochane miasto - Warszawa.

Wymaluję na Twej twarzy
Radość, podziw i zdumienie,
Twoim oczom nadam blasku,
By witały mnie uśmiechem.

Odnowię w sercach naszych
Miłość, szczerość i oddanie.

Bliskości nadam ciepłych barw,
Błękitem zatrzymam niepokoju wiatr.

Wymaluję na swej twarzy
Troskę, wierność i tęsknotę,
Abyś wtedy, gdy wyjeżdżam,
Czekać mogła znów spokojnie.

Tempo życia na rytm wiersza się przekłada,
Regularność, tak jak życie, ma swoje zachwiania.
A gdy wyciszenia przyszedł czas i inspiracji nie dostarcza życie,
Jedynie pokora daje mi nadzieję, że niejeden wiersz napiszę.

*                            *                            *

Brak inspiracji, a przecież tak dużo się dzieje;
jednak, aby wszystko jeszcze raz spokojnie przemyśleć,
świadomie na czas pewien usuwam się w cień.
Chciałbym, aby mój głos stał się bardziej słyszalny,
a nie zamienił się jedynie w modlitewny szept.

Chciałbym być bardziej radykalny.
I warunek w zasadzie jest jeden,
powinienem zacząć najpierw od siebie.

Ojcom naszym wielka chwała,
Że w Chrystusie Polska trwała.
Dla obrony tych wartości,
Dziś nie może być bierności.

Nie ma na to naszej zgody,
By ktokolwiek krzyż plugawił,
A w umysłach czynił zamęt,
Naszych uczuć serca ranił.


Warszawa, 28 października 2010

"Nie można kochać bez cierpienia i cierpieć bez miłości"

Czy powinno aż tak boleć,
Jak cierpieniu nadać cel,
Gdzie odnaleźć w bólu miłość,
Jak zrozumieć jego sens ?


Krzyż tak wiele tłumaczy i daje nadzieję,
W trudnych chwilach życia niesie ukojenie.

*     *      *

Dlaczego -  gdy dokonuje się,
Uzdrowienia cud "na zawołanie",
Tak trudno uwierzyć, że stał się,
Dzięki Tobie, Boże mój i Panie.