Do pomarszczonych oczu
Które wojny chorób łamały
Nieskutecznie.

Do walecznego oddechu
Co gra na czas
Kradnie sekundy tlenu
By się rozliczyć w dwuatomowym szeregu.

Do samotnego odchodzenia
Pośród zdezynfekowanej bieli
W nicości zamkniętej.
Aż do ostatniego rytmu.

Uśmiechu.
Po tamtej stronie.
Szklanego nieba.