Ostatnia bitwa

Trafiony strzałą prawdy upadł na ziemi zbrukanej
pychą nienawiścią i brakiem ludzkiego sumienia 

jeszcze na moment uniósł głowę
w pękniętej przyłbicy
zawołać do boju chciał resztką 
sił pospolite ruszenia
aby uderzyły we wroga na 
ojczystej ziemi pokalanej
zapomniał kim sam był 

teraz
leżał i konał bez gromnicy
w myślach kołatała mu się 
ostatnia jedna myśl szalona :
,, przed nami kolejne bitwy 
jeszcze bitwa nieskończona,,  

lecz miecz mu rozsypał się 
na kawałki w tej samej chwili
a zbroja pordzewiała na piersi,
która nosiła dumnie medale 

rycerze jego rozpierzchli się,
którzy cudem na polu przeżyli
jakiś zakonnik nieopodal 
odmawiał po cichu Gorzkie żale 

dzień chylił się ku końcowi 
niebo chmurzyło się czerwone 

i wtedy pojawili się woje 
na białych koniach na polanie
a zbroje ich były nowe 
nietknięte jeszcze i tak lśniące  

odbijało się w nich
niczym jutrzenka majowe słońce
OJCZYZNĘ WOLNĄ POBŁOGOSŁAW 
DZIŚ PANIE
zabrzmiał śpiew a wraz 
z rycerzami zaśpiewała cała okolica 

a w tej samej chwili chmury
się rozstąpiły na nieboskłonie 
i ukazała się rycerzom zdumionym
na biało Bogarodzica
która wyciągnęła do nich swe
niewinne i czyste dłonie 

błogosławiąc im na nowy czas
bez fałszu, nienawiści i obłudy
a wraz z czarną rzeką kłamstwa  

odpłynęły na zawsze wszystkie brudy