tyle dobra dajesz -
ale też odbierasz
kwiaty zakochanym -
wieńce umarłym
krajobrazy malowane -
i te za czymś utęsknione
góry urzekające każdą porą -
ilu turystów jeszcze zabiorą
las zielone przestrzenie -
teraz w żywiole płonie
woda rzek szumi zgrabnie -
płaczą powodzianie
w złocie bawi słońce -
a głowa i serce w udręce
morza w błękicie -
ile dusz w szale zatopicie
ta ziemia urokliwa -
tylu bliskich chowa
Kazimierz Surzyn