O zjawiskowy zwiewny cudzie

na szafirowym nieba płótnie

gustownym pędzlem pociągnięte

strojne pawie pióro rozwiane

Oddychający falisty ruch kolorów

łamiący galaktyczne igły biegunów

serce kwiatu którego płatki pełne

tańczą lekko wiatrem muskane

Zwoje kurtyn promieni łuków

finezyjne końce rozlanych lejów

mienią się srebrzystą jasnością

gdy odchodzą w dal bledną

Szerokie pasma przecudne

kaskady żółto - zielone

bieli niebieskości fioletu

w purpurowej poświacie

Wprawia w zachwyt mą duszę

głowę w bezruchu utrzymuje

oczy arcydziełem delektuje

przenosi na raje rozkoszy

Kazimierz Surzyn 

Jedne od smutku są ciężkie - 

ledwo dźwigane przez właścicieli,

inne przebite od strzały

w głębi rany chowają.

Są serca twarde od bogactwa,

takie co nie wszystkim ufają,

są otwarte dla każdego - te

doświadczone najczulej kochają.

Serca aby mocniej biły,

wzajemnie siebie potrzebują

zakochani więc przy sobie trwają,

jednym płomieniem świecą.

Ku pamięci potomnych

sercem pamiętnik spisują,

bo te połączone miłością

są dla nas wszystkim na świecie.

Kocham Cię za serce,

jesteś piękna ale oboje wiemy,

piękno z czasem przeminie,

a serca kochające będą młode.

Kazimierz Surzyn  

NIEBO

        niewyczerpalna

        niezniszczalna

          jest miłość

Boga do ludzi

Jest w nas

a my w Nim - 

filozofia boskiego

trwania czyli - 

życia wiecznego 

           oczy nasze nie widziały

           uszy nie słyszały

           usta nie wypowiedziały

           serce ani rozum

           nie potrafią pojąć

                          jakie  wspaniałe 

                          wielkie rzeczy 

                          przygotował Pan

                          dla wszystkich

                          co Go miłują  

                                            Ziemia

Kazimierz Surzyn

Pędził wiatr po zakrętach, 

hulał, dudniał, grzmiał - 

liście strącał w ornamentach,

tańczył, mruczał, biegł - 

docierał w każdy zakątek,

wirował, skrzypiał, mdlał - 

liczył, że zobaczy świat

jaśniejszy -  więc pędził

jeszcze bardziej i mocniej.

I ja pędzę 

szalony jak wiatr,

śnię, marzę, kocham -

dziewczynę z bukietem, 

czerwonych róż,

wielbię, całuję, pieszczę -

serce i usta z moimi złączone,

pamiętam, wspominam, tęsknię -

za błyszczącą muszlą mórz,

za złotymi piaskami wybrzeża,

za piruetami morskich fal,

tańczę, wiruję, śpiewam -

o Tobie najdroższa, 

białe stokrotki zrywam,

dla Ciebie najcudowniejsza.

I tak razem z wiatrem, 

przemierzamy ogromny kraj,

wiatr tęskni za okrętów sterem,

a w oczach moich rośnie maj.

Kazimierz Surzyn

Często wewnętrzna radość

upaja mnie wysp rajami,

żywą zielenią, boskim morzem

co w nim kąpie się niebo,

chwilami mam wszystkiego dosyć,

wtedy siadam w ulubionym fotelu

i słucham muzyki ukojenia,

co zawsze rozbraja moje smutki,

albo łapię pióro i piszę wiersze,

które daję Ci w prezencie,

zatracasz się cała w poezji,

momentami za dużo myślę,

tak wiele chcę naraz -  pragnę

od razu zmienić wszystko 

na lepsze, ale to tak nie działa,

niekiedy jestem jak koń dziki

który nikomu nie daje się okiełznać

i galopuje po wnętrzu, po świecie,

oceanem myśli cierpieniem wzburzonych,

radosnym spojrzeniem ukwieconych łąk,

w błękicie niebios szczęśliwością,

u schyłku jesieni szarością,

sprawami które trzeba załatwić,

z upadków wyrośniętymi skrzydłami,

duszą zamkniętą w sieci bezradności,

to zaś oszalałą w wakacyjnych przygodach,

uwielbiam spacery z Tobą aleją parkową - 

płatki białe spadają nam na głowy,

promienie słońca przedzierają 

się przez szczeliny kasztanowców,

budzą czar młodzieńczych wspomnień,

kiedy tędy chodziłem z rodzicami,

najbardziej lubię wtulić się w Ciebie

i w milczeniu chłonąć Twoją obecność.

Kazimierz Surzyn