życie to wyżej, i ciągle brało
wiecznie ostentacyjnie, w korki w pożerki
życie to chamidło w picie
nie doznaje trupa
oh życie!
ideologia w pantoflarzach
zatrważa betoniarza
a łańcuch sypie się z wredna
oh okna z ciekna
Dodam Ci uśmiech ulotnie
Gdy wrócę podmoknie
udam się w lekarza
całkiem otwarty na winę stragarza
ale jam widział rzeczy
nic nie do rzeczy
wlazł i puścił się jak suknie
aż pąki witały w Bielunie, co Bundeslidze
Trzy tysięcy razy sto
po co.
w nico..
mama mi ciągle powtarzała
idzie dziś kara, zabrała
i Kraina cała zadrżała zdębiała
Urodziła, to i Ratowała
Dawid „Dejf” Motyka
24 odsłon
0 komentarze
24 odsłon
Kłuje mnie w siedmiu miejscach,
spuchło ciało, poparzonym,
Nawet szyja i czoło, i tu. Serce,
mnie bolało
Rozdarli morze, rozdarli właz, !
po coś tu wlazł okrutnie
Wszystko co moje zdeptali
co mogli, to pusty czas, olali,
I jeden Boże, uklękli się w Nas o las
By poznać ciało, od wieków wielu skaz
Moim Ty Jesteś Domem, wiekuiście świeżym
,bo zwietrznie, wypełnij po brzegi
Dopełnij mlecznie
I niech nastanie nowy w Swój Lepszy Świat
Kochać, znaczy Dać,
Wytrwać - ubłagać,
Poczekać, wyprosić się w Nas wiele Łask,
I teraz, stanie się: na wieczny stan
Proszę, te słowa będą tu teraz w Sercu,
Po wszystkie dni.
Przez te wszystkie dni i noce i wieczory, późne pory,
gdy jam szedł się kłaść, zło tu witało właź.
Dawid „Dejf” Motyka
spuchło ciało, poparzonym,
Nawet szyja i czoło, i tu. Serce,
mnie bolało
Rozdarli morze, rozdarli właz, !
po coś tu wlazł okrutnie
Wszystko co moje zdeptali
co mogli, to pusty czas, olali,
I jeden Boże, uklękli się w Nas o las
By poznać ciało, od wieków wielu skaz
Moim Ty Jesteś Domem, wiekuiście świeżym
,bo zwietrznie, wypełnij po brzegi
Dopełnij mlecznie
I niech nastanie nowy w Swój Lepszy Świat
Kochać, znaczy Dać,
Wytrwać - ubłagać,
Poczekać, wyprosić się w Nas wiele Łask,
I teraz, stanie się: na wieczny stan
Proszę, te słowa będą tu teraz w Sercu,
Po wszystkie dni.
Przez te wszystkie dni i noce i wieczory, późne pory,
gdy jam szedł się kłaść, zło tu witało właź.
Dawid „Dejf” Motyka
25 odsłon
25 odsłon
oblani chodnikiem obolałem, pokątnych się w was całując
- trzy łyki
w nich Serce czerstwo wołałem, litania zapodanych kajdanek
w ochlanych z bramek
i niosą, - roślinę przyniosłem, wisząco co wskrzeszająco zarośnie w parzyście chrabąszczem
w rodzinie przyjmie
winnicy po stole trzech bez reszty, a w kulę kłuję lujem z bólem
podlewających mniemanym schorzeniem z pejzażu miast,
dla płodu
tych wszystkich połysków, łaskotek z łychotek tak wiele, że aż;
truje
przez opuszczone mosty, wędruje w trumnie rakiet durnych kim sam przeforsuje nim ublokuje
zbłądzone dusze w Gągolę z Olkuszem przebywszy długą drogę dotrwać koniecznie służąc im w róże
odczuwam te wszystkie omamy z Grójcem, w kopalni Wuja zwiercanym z wrzeniem
te wszystkie głuche i brzydkie ponure szczęce; dziecięce
i z zwietrzę z tchórzem zwiędniałe obolałym błędem w kury
jęzorem Allana, jak namaczana burą bułę, na dnie wisiała Allana piorunem
Dawid „Dejf” Motyka
19 odsłon
19 odsłon
Opera rydwanowa poczęstunkowa usiadła na fotelach by liczyć słowa
Eldorado im głowa wraca od nowa, do rąk pochowa
kogel mogel i francy w rowie, coś im chodziło
Dalmateńczykom uznaje się najwykwintniejsze piosenki
somatycznie w dźwięki i czyste szczęki
a D’Artagnan chałupy Welcom tu powiadam oskubani
Paladyn paradą ścieczy
zwierzak co często chowa
Konwulsje aborygenów upadlają, upadkiem
na krosfajderów uciekających z wiązadłem styków pustych wkładają
elementarnie dźwignie obopólnym karambolem
Donkiszot w kiszki zapadnie się ulem
hole i "i"
Dawid „Dejf” Motyka
29 odsłon
29 odsłon
kunszt bohatera, o fakultet zboczął
terminologia inżyniera, właściwym
za kresy wydaniem, upoję się dziś
całkowiciem pojął, kim chcę być
szogunie, twe tulipanem, obwinianiem
mamonie zgraniem
ciepławo się śpiewa? oh i,
czuj czuwaj, i zwiewaj
posąg co pociągł całe energie
ustawić się mógł jedynie na baczność Zabrze w zebrze
sarkastyczny gwóźdź sfalsyfikowany o róźdź
doglądamy
twe błahe spojrzenie
swój, bo Za brony odda się w mleku śniem
Dawid „Dejf” Motyka
29 odsłon
29 odsłon