Krzywda upomni się o swoje,
bo ona jest tak wielką,
i dla ludzi skrzywdzonych,
jedyną żywicielką.
A to, co zostało jej zabrane,
musi być z procentami oddane.
Rozliczy każdego z osobna,
bo jest surowa i nadobna.
I choćby krzywdziciele byli na,
na innej planecie, odnajdzie ich,
i swą siłą przygniecie.

      PRZYJAŹŃ  - jest to wielkie słowo.
Ja musiałabym go poznać na nowo.
Bo przyjaciół miałam wielu,
tańcowali nawet na moim weselu.
Teraz mnie już nie poznają,
tylko czule spoglądają,
na me włosy śnieżnobiałe,
na posturę moją małą,
na me piękne lica i oczy jak błyskawica.!
        Co to znaczy ?
        Co w tym jest ?
Co się dziwisz ,o co chodzi ?
Dobrze ,że Ci się nie źle powodzi,
i z laską nie chodzisz.

Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie,
o tym wiedział Gaweł ,co siedział na drzewie,
i drzemał czyli rozmyślał o swej biedzie,
jaka Go dosięgła ,że zamiast swojego domku,
pozostał mu policzek po przyjacielu Tomku.
       Cóżem mu takiego uczynił,
że jemu szczerze i w dobrej wierze,
opowiedzialem o spichlerzu pełnym,
różnych wiadomości na spacerze , a On
o łapownictwo mnie posądził ,doniesienie zrobił
i tak mnie osądził sąd sprawiedliwy,zastraszył,
zaznaczył ?
że teraz moje miejsce jest na tym oto drzewie,
i gdy będę w potrzebie ,to pomoże,
żebym się znalazł w niebie.
        A moja rada jest taka !
Nie papl paplo o swych sprawach
i o tajemniczych zjawach nikomu,bo mogą cię,
pozbawić nie tylko twojego domu,
        ale także tronu,
bo z chciwości mogą cię wilki, doprowadzić,
         do nicości.

Byłam jak uśpiona,
jak pies bezpański odrzucona.
Jak to koło piąte niepotrzebna.
Jednak jestem !
Żyję !
Nie powiedział nikt o co idzie.
Zostałam i coraz lepiej się czuję.
Tak ,to jest ,gdy w oczy zaglądał cień,
TERAZ  JEST  NOWY DZIEŃ !
Jasny dzień i znikły cienie,
co kradły spokoju czas widzenia.
TAKI  JEST  CZŁOWIECZY  LOS,
jaki w charakterze jego moc.
A gdy godności ma oblicze,
to znajdą się tacy , co go biczem,
chcą wyćwiczyć i będą szukać takiej
formy ,aby ściągnąć z niego reformy.

Nie warto się poświęcać,
bo świeczkę ci zapalą tylko na grobie.
Nie warto ufać i wierzyć,
sprawy swe powierzyć " bliskiej osobie".
                     
Zniewolona i upokorzona zostaniesz,
nabawisz się syndromu bezsilności.
Nikt ,Ci nie pomoże ,ale żałować będą,
w imię własnej pobożności.

Odepchną ,oddalą jak to skoszone zboże,
zmielą i upieką chleba , a dla lepszego smaku,
posypią miarką maku i doprawią odpowiednim
aromatem ,a ciebie niepewnością karmić będą,
że zachodu i wschodu słońca nie zobaczysz
już nigdy na pewno.
 
Mrok będziesz mieć przed oczami ,tak jak
witano Cię w przeszłości, z uśmiechniętymi pazurami.
Z twego obrazu jasnego karykaturę stworzą,
i jako zatkajdziurę do lochu wrzucą a może położą.

 PO  CO ?

 Abyś tam swym widokiem straszyła,
 i po morzach i oceanach ,swe żale przenosiła,
 a zasłona z kiru ,żeby Ci towarzyszką zawsze była.

Po co CI zaszczyty ?
Po co  twórcza praca?

Lepiej  będzie jak się wśród ruin będziesz obracać,
a mroku sposoby pozwolą Ci zejść niżej,
tam ,gdzie ścielą się groby.

A  JA swoim radosnym uśmiechem i wytrwałością,
zrzucę mroki przeszłości i oddam je w całości,
TYM ,którzy pożądają takiego spokoju --
położę palec na ustach i odejdę w pokoju.

Niechaj Wasza praca tam na tej nizinie trwa,
i  " echo " po Was nie zaginie.