życie odchodzi jak zawsze
zaskakuje żalem choć jesień już
strąca chłodne krople porannej rosy
i nie błyszczą oczy zasnute szarą mgłą

choć słońce jeszcze na niebie
żaru nie daje wielkiego jakby
z sił opadło zabierając coś dobrego
jutro ma padać nie pozna nikt że zapłaczę

Dzień zbudził się cichym westchnieniem ,
słońce zza chmury muska promieniem.
Wstawać się nie chce , jeszcze poleniuchuję,
może później jakiś pejzaż naszkicuję.

W młodych świerkach ptak trele daje,
nie bacząc, że mam jeszcze wakacje.
Za płotem wściekle pies ujada,
nie pomyślał, że do śniadania sąsiadka siada.

W cudownym zakątku mojej ziemi,
jest zając na grządce i sarna z małymi.
Nie skoszone trawy wiatr kołysze pieszczotliwym dotykiem.

Na grzyby chętnie dziś się wybiorę,
parasol ze sobą jednak zabiorę.
Pójdę z nadzieją ,że misia w lesie nie spotkam.

smutkiem naładowane powietrze
cząsteczki aż drżą rozbijając się
o nadzieję która i tak umiera
rozdrobniona i wlana
do krwioobiegu

może jutro wypiję za
radość

może...

zapachniała róża
pocałunkiem
oddechem przyśpieszonym

we wspomnieniach
droga do gwiazd
i bliskość

dotykałeś serca
bez kolca
choć cierń
tam tkwił

bez słów
odszedłeś
drogą którą
dobrze znałam

najgorsi są ci dobrzy

co oni robią

z nami zwykłymi

bez grosza

żelazne serce tego nie wytrzyma

i nie będziemy bezwolni

puszczą i nam nerwy

a sprawiedliwość-

ona rozleje się po ulicach