Jestem zamknięta w małym pudełeczku
Pięknie wystrojonym z zewnątrz
Możesz zobaczyć na nim co tylko zechcesz
Co tylko sobie wyobrazisz
Teraz spróbuj je otworzyć
Drewniane wnętrze jest odrapane
Trochę brudne i zaniedbane
Proszę, nie bój się go
Narysuj w nim małe serce
Widzisz? Jest o wiele piękniejsze.

Coś się poruszyło między drzewami
Spojrzałam tam
Coś ukazało swe lico
Piękne jak rozgwieżdżona noc
Poruszyło me zmysły
Ukoiło mój umysł

Uraczyło swoim widokiem
Pozbawiło logiki
Podeszło bliżej
Chłonęłam wszystko
Dzikie pożądanie
Chęć stłumienia pragnienia
Brak moralności

Lekkość ciała
Delikatność serc
Mrowienie w żołądku
Cudowne doznanie
Finezja ruchu

To coś odeszło
Zostawiło mnie w mroku...

Widzę niebieskie morze
Fale jak ptaki
Unoszą się
I opadają 
Nie wiem od czego chcą uciec. 
Słodki zapach lata
I letni, wietrzny dzień 
Słomiany kapelusz i sukienka
Powiewają z lekka
Gwarna plaża
A na niej pomarańczowy piasek
Leniwie wygrzewa się w promieniach słońca. 
Żaglówki kołyszą się 
Na tafli wody
Jakby muskane palcami przez niebiańskie stworzenia.
Obserwuję drzewa
Z którymi z opóźnieniem
Wdycham jeszcze wiosnę
Uśmiecham się do siebie
Ale mimo wszystko
Czuję się samotna
Jak to morze;
Beze mnie
Bez piasku 
I bez drzew.

Jestem motylem
Być może potrafię
Zwrócić Twój wzrok ku mej osobie 
Być może zapragniesz
Poznać mnie choć trochę bliżej
Lecz ja nie mogę Ci na to pozwolić
Bo co, jeśli się zakochasz?
Skończysz samotnie.
Bo jestem tylko motylem
I zniknę lada moment.

Jestem martwa. 
Mam otwarte oczy, 
ale nic nie widzę.
Mam otwarte usta,
ale nie mogę nic powiedzieć.
Chcę coś poczuć,
ale nie mogę.

Ciemność rozprasza mgła, 
mgłę rozprasza dźwięk. 

Widzę i słyszę
Śmierć i życie
Tak bardzo daleko od siebie
Tak bardzo cienka granica...