Jezu!

Jak dobrze było ludziom gdyś był z nimi

Jak życie wtedy było proste, jasne

Kiedy mówiłeś zwykłymi słowami,

O rzeczach wielkich i o Bożej Łasce.

Jaki świat wtedy wydawał się piękny,

A wiara siłą jak wielką być mogła

Tyś na nich patrzył miłości oczami

A Twoja miłość - była tak wymowna.

Więc spojrzy Jezu jak ciężko nam teraz,

Gdy już Cię nie ma, gdy jesteśmy sami

Świat pusty został i samotny w bólu

Bo nie ma Ciebie - z miłości słowami.

Mówisz Jezu że wiara jest mocą,

Która sobą góry może przenieść.

Że gdy w sercu zamieszka człowieczym

To swą siłą wszystko może zmienić

Mówisz Panie, że ona potrafi,

Choćby była maleńka jak ziarnko,

Wszystko zmienić, każdą rzecz na świecie

Tą największą, tą najbardziej wartą

Dajesz Jezu przykładów tysiące,

Na tę siłę, w wierze utajoną

Co uczynić może gdy jest wielka

Jaką moc ma w sobie ujarzmioną

Ja Ci ufam mój Panie i Boże

I wciąż wierzę i wiara ma rośnie

Wierzę Boże, że Ty mnie wysłuchasz

I z tą wiarą - ma modlitwa brzmi głośniej.

Chciałam poinformować, że zawieszam

na czas nieokreślony

przekazywanie moich wierszy

na tym  portalu z powodu

niestosownych utworów

pisanych przez pana Zbigniewa Polita,  które                                                                          

swą treścią w większości

są obraźliwe dla kobiet.

Jako kobieta i matka nie będę

publikowała wierszy w jego towarzystwie.

                                                     Wiesława Waliszewska

Dziękuję ci za to, że znów jesteś,

Za uścisk dłoni na powitanie

Za uśmiech twój, ten pełen tak ciepła

I za długie na dworcach czekanie.

Za twoje oczy pełne miłości,

Za wszystko co chciałeś mi powiedzieć

Za szczęścia chwile, które przywiozłeś

I za to, że znów do mnie przyjedziesz.

Pod drzewem kiedyś ktoś przechodził

I szepnął cicho - "Jakie piękne"

A ono z liści tak jak z nutek

Poukładało wnet piosenkę

I powtarzało ją w gałęziach

I przez dzień cały nią szumiało

Bo nigdy nikt mu tak nie mówił,

Więc się w przechodniu zakochało

Wciąż wspominało tamtą chwilę

Kiedy przechodził on przy drzewie

I tęsknić teraz ciągle będzie

Bo czy tu przyjdzie - tego nie wie.