Mija prawie rok od czasu ostatniej zbiórki na funkcjonowanie strony POE.PL Zbiórki, która przekazywana jest na opłatę domeny www.poe.pl, opłatę serwera, opłaty za aktualne oprogramowanie na którym działa strona oraz aktualizację bezpieczeństwa użytkowników. Jeśli ktoś jest zainteresowany przekazaniem wsparcia na funkcjonowanie poe.pl może to zrobić przelewając dowolną kwotę na nr konta (kliknij tutaj). Strona www.poe.pl była, jest i będzie darmowa. Nikt nie musi i nie będzie musiał nigdy płacić za jej użytkowanie. Wszelkie formy wsparcia strony będą anonimowe i w pełni dobrowolne. Zbiórka organizowana jest z uwagi na charakter niedochodowy strony (brak reklam). Strona na pewno będzie działała i z otwartymi rękami witała wszystkich, tych którzy będą chcieli publikować swoją twórczość. ZBIÓRKA JEST W 100% DOBROWOLNA. Jeśli chcesz wesprzeć stronę kliknij tutaj
wstał zapachem konwalii
zadarł nos promieniami
poszumem ostatnich liści
w prozie nagich drzew
i rosą diamentową
zwilżył moje stopy
dotknął ciepłem rąk
i zatańczył tango
w sercu na dobry czas
wczorajsze smutki
zmartwienia bóle
dzisiaj niech będą
słońcem uśmiechem
srebrem księżycowym
dodaną mocą
i siłą zbawczą
Kazimierz Surzyn
Puste pole
Na nim jedynie
Słowa
Echem niesione
Rozważania
Nad życiem, śmiercią
Wiarą, herezją
Pytania nieskończone
W martwą pustkę rzucone
Jak oskarżenie, żądanie
Samotnej duszy błaganie
Na odpowiedź nadal
Czekam
Zniecierpliwiona latami zwlekań
Nie dlaczego
Nie po co
Nie ile
Nie o co
Czy obejmiesz?
Zostaniesz?
Sumienie ukoisz?
Łaską obdarzysz?
Lecz na polu
Cicho
Od ciszy
Głucho
Dusza się rwie
Od łez w sercu sucho
Pytania powierzam
Tobie
Przechowaj je dobrze
Może kiedyś
Odpowie
Ostatnie twoje tchnienie -
i tylko cisza wokół
wędrówka duszy w nieznane
niech Twoi Aniołowie Panie
wyprowadzą go z mroku -
nie pozwól by sam
błądził w ciemności
wskaż mu drogę do światła
otwórz wrota do raju -
przyjmij strudzoną duszę
do Królestwa Niebieskiego
z Twojej wielkiej miłości -
Boże zbudowanego .
autor: Helena Szymko/
foto z netu/
rozrzucona strzępami wspomnień
wdziera się do wnętrza
nagimi ścianami
zżera biegiem czasu albumy
bardziej żółkną kartki pamiętnika
przesiąknięte melancholią jesienną
zagląda w oczy
ciemnością niepokojów rozterek
mieszając teraźniejszość z przeszłością
w gardle stoi piołunem
szlocha dreszczami utyskiwaniem
i grejpfrutowym płaczem
chce zagłuszyć złe moce
poczuć się znacznie lepiej
przywołując obrazy życia
brzozowymi sonetami
między drzew konarami
a barwnymi liśćmi
przechadza się niebem
i z mgieł szarości
rozświetla cienie
od zapomnienia
wije się jak trzykrotka po ciele
dociera do brzegu
i boli tak samo jak wtedy
gdy odeszłaś mamusiu
pociesza mnie łagodny głos wiatru -
mama żyje w radości wiecznego światła
Kazimierz Surzyn
rany
uświęcone makami
o POLSKO
byłaś jesteś i będziesz
piastowską ziemią
NASZĄ ZIEMIĄ
wolności nie oddamy
kutej przez POKOLENIA
kłaniać się nie będziemy
europejskim salonom
my wiemy
co dla nas najlepsze
w ukochanym
DOMU NASZYM
rządzimy sami
Kazimierz Surzyn