Nocą jest inaczej
jakoś skrycie
tajemniczo
w migotaniu
nieprzerwanym
wszystko srebrem
zajaśniało
a wśród obłoków
gwiazdy roztańczone
niebieską nicią
wyszywają serwety
Wysłucha zwierzeń
rozpala myśli
raczy płaczem
bolą wspomnienia
rozmyślasz cierpisz
rozmawiasz o wszystkim
i choć nie śpisz
to nie jesteś rano
niewyspany
z Tobą
jest jaśniejsza
kochasz się
tulisz do serca
tak mocno że Ona
tę noc
zapamięta
ze szczęścia
i miłości
Kazimierz Surzyn
idziesz przez wieki
w cierniowej koronie
z krzyżem na ramionach
w zagłuszonych sumieniach
w zaułkach ludzkich serc
przez skrzyżowania spotkań
nieustannie upadasz
pod ciężarem zdarzeń
a nasze rozliczne winy
ranią bolesną chłostą
i nie masz miejsca
gdzie by głowę skłonić
nie pocieszasz już więcej
bo jedni nie oczekują
pocieszeń od Ciebie
a drugich pocieszają
brzęczące w kieszeni
judaszowe srebrniki
coraz rzadziej spotykasz
Weronikę z odwagą
świadczącą o Tobie
i coraz mniej Szymonów
choć wszyscy pozornie trwają
pod Twoim Krzyżem
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
Czasem życie jest jak pustynia
gdzie nie ma nawet kropli wody
promienie wypalają codzienność
a ból oblewa twarz łzami
Życie w pustynię zamieniło nasz stół
przy którym jeszcze siedzimy
i tylko surowość zamkniętych ust
unosi skrzypienie bukowego blatu
Kiedyś potok słów naszych
płynął w przyszłość rzeką marzeń
krążył po barwnych pokojach
trudno było go zatrzymać
Dziś tak jakby nas nie było
wpatrzeni w stołu czworokąt
szorstcy niczym ściernisko pola
jak znów odnaleźć siebie na nowo
Kazimierz Surzyn
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
Czytać książki, dużo jeść, słuchać gramofonu.
Wieczorem pijany ojciec z pracy wróci.
Straszliwy lęk do domu wrzuci.
Jak dobrze jest na tą chwilę zachorować.
Zapomnieć o szkole, wzbudzić zainteresowanie.
Nie będą ,,innemu" dziś dzieci dokuczać.
Może choć na chwilę wzbudzę w rodzicach kochanie?
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
O tym, że matka też pije nie mówię nikomu.
Bo ona chce, żeby ojcu wódka się skończyła.
A tak naprawdę moją nadzieję wykończyła.
Pijani rodzice i ciągłe dantejskie sceny.
Czy wasz los nie mógł mieć większej ceny?
Nie wy, lecz wierna samotność była za moimi plecami.
Lecz już na trzeźwo udawaliście jacy jesteście wspaniali.
Jak dobrze i bezpiecznie zamknąć się w domu.
Gdy nie ma rodziców, nie czuć pijackiego smrodu.
Mogliście chociaż nie udawać wszechmogących.
Nie widzieliście oczu dziecka smutkiem gasnących.
Oskar Wizard
Stacja I Piłat skazuje Jezusa na śmierć
Boże prosimy o miłosierdzie
na Sądzie Ostatecznym.
Stacja II Jezus bierze krzyż na ramiona
Naucz nas Jezu w cierpieniu kochać
cierpieć pokornie i milcząco.
Stacja III Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem
Wybaw nas Panie Boże
od popadania w grzechy
przepraszamy za słabości.
Stacja IV Jezus spotyka swą Matkę
Całym sercem kochamy Ciebie Maryjo
Ty życzliwą dłoń nam podajesz
Dziękujemy.
Stacja V Szymon Cyrenejczyk pomaga Jezusowi nieść krzyż
Rozpalajmy serca do pomocy
cierpiącym biednym samotnym.
Stacja VI Weronika podaje Jezusowi chustę do otarcia
O Jezu Drogi czerpiemy siły
patrząc na Twe cierniowe
Boskie Oblicze.
Stacja VII Jezus upada drugi raz pod krzyżem
Błagamy Panie Boże Miłosierny
abyśmy powstali ze swych upadków
Dziękujemy za wszystkie akty wsparcia.
Stacja VIII Jezus poucza płaczące kobiety
Płaczemy nad swoimi grzechami
prosimy Boże by to co złe na świecie
przemieniło się cudownie w dobro.
Stacja IX Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem
Modlimy się o wzmocnienie woli serc
dusz do życia w świętości.
Stacja X Kaci obnażają Jezusa
Błagamy Panie o czystość
naszych myśli słów i uczynków.
Stacja XI Kaci krzyżują Jezusa
Tuląc się do Twych Ran Panie upraszamy
o zachowanie nas od przeciwności losu
na drogach naszego życia.
Stacja XII Pan Jezus umiera na krzyżu
Miłujemy Cię Boże za Mękę Krzyżową
za oddanie za nas życia
przepraszamy za niegodziwości
dziękujemy za nieustanną obecność z nami.
Stacja XIII Maryja piastuje zwłoki Syna Swojego
Dziękujemy Madonno że bierzesz nas pod swój
płaszcz opieki chronisz przed złem i nam błogosławisz.
Stacja XIV Józef z Arymatei i Nikodem
składają ciało Jezusa do grobu
Zmartwychwstały Jezu prosimy o przyjęcie
nas po śmierci do Raju Wiecznego.
Kazimierz Surzyn
Boli kiedy gaśnie miłość
i dokucza częsta samotność,
serca nie biją już tak mocno,
życie zapomniało o szczęściu,
stół zburzył most porozumienia,
dłonie nie splatają w sobie,
nie czekamy na nasze kroki
na schodach, słowa zgubiły
dawno znaczenie i otoczyły
nas murem milczenia, gazety
książki, radio, telewizor, laptop
telefon, zastąpiły nam wszystko,
nie wracamy do tego wigoru
zalotów, uniesień miłosnych,
co dawniej nie mieścił ocean,
aż choroba drzwi otworzyła
i wtedy miłość z mocą wróciła.
Kazimierz Surzyn
Wyznaczyć cel
święty i prosty
dokończyć biegu
bezpiecznie
odpocząć
ręce ciężkie od pamięci
kamiennej
krzyżowej
o orzełku ubłoconym
obcą ziemią
i płaczącej matce
z góry widać tak dużo
więcej i piękniej
ale wszystkiego nie zobaczysz
nie pojmiesz swego kresu
nie możesz
tak jest lepiej
dla Ciebie
Dziś wspominamy
96 osób które zginęły
w katastrofie lotniczej
pod Smoleńskiem
w służbie narodu
na posterunku
Ku chwale Ojczyzny
Wstańcie dzisiaj
do Apelu!
Sami chcieli
oddać hołd
ofiarom haniebnej
zbrodni katyńskiej
Tym razem
nie zdążyli
Pamiętam ten żal
w wielu oczach
grymas niedowierzania
i łzy płynące
po twarzach
Dziękuję im
za wartości
o które walczyli
za życia
na Ojczystej ziemi
w Europie i na świecie
Dziękuję im
za wzorową
służbę Polsce
za oddanie
i poświęcenie
patriotyzm obowiązek
zaś moim rodakom
za solidarność
zwłaszcza w pierwszych
dniach po katastrofie
i tym co dziś wspominają
składają wieńce
zapalają znicze pamięci
i modlitwy wznoszą
do Stwórcy
Cześć ich pamięci!
Boże zmiłuj się nad
nimi wszystkimi
i nad nami
w Swym Miłosierdziu
Wieczny Odpoczynek
Racz Im Dać Panie.
Kazimierz Surzyn
Ofiarom tragedii smoleńskiej
z 10 kwietnia 2010r.
jest przedziwna moc
w naszym Narodzie
która się wyzwala
w obliczu tragedii
kiedy pytania wokoło
jak spłoszone stada
krążą bez odpowiedzi
kiedy żałobnych dzwonów
zewsząd słychać zew
...jesteśmy jak dawniej
w pospolitym ruszeniu
tylko już bez zbroi
bez oręża
jesteśmy blisko siebie
z płomykiem pamięci
z zaciśniętym gardłem
z opuchniętą twarzą
przeszyci bólem
aż do szpiku kości
powaleni - ale zwycięscy
solidarni w modlitwie
solidarni w cierpieniu
solidarni w obecności
łzami piszemy
ciąg dalszy
tragedii narodowej
Sandomierz, kwiecień 2010
Autor: Don Adalberto
Noc zaczyna mnie prześladować
Próbuje uciec, chcę się schować
Więc zamykam oczy na łóżku
Łzy spływają po łańcuszku, puk puk
Kto tam? Chyba się cofam, po ziemi się miotam
Stukanie do głowy, urazy urządzają łowy
Płacz odejmuje mowy, zbędne są mi te sowy
Co mądre prawią morały, zawsze pomoc sprawiały
Otuchy dawały, kazały być wytrwały, puk puk
Wciąż pukanie słyszę, ledwo dyszę
Chcę tylko cisze, a widzę przeszłości kliszę
Psychiczne nisze, w próżni wiszę
Noc atakuje, jestem sam na sam
Umysł panikuje, tyle na nim ran
Obrazy maluje, moje myśli złam
Noc rujnuje, nie chcę być sam na sam...
Noc mnie goni, śledzi, coś do głowy bredzi
Stawiam się tej rzezi, uraz w głowie świeży
Taka cena prawdy - świadomość tej larwy
Boli, niby Bóg pomoże, niby to ukoi, zmaże,
Z mojej dłoni wspomnienie o zbrodni i broni
Prześwietlenie mojej zbroi, aby dostać oświadczenie
Że nie żyje w niej słabe brzemie
To po prostu wiara, miłości miara, przez życie wyśmiana
Ciągłe zadręczenie, widzę Boga - fata morgana
Ciągła ściana, psychiczne zaprzepaszczenie
Smutek i rana - Ona to Zbrodnia, ja jestem Kara
Masz chłopcze temperament, gdy popadasz w lament
Sam na sam ze sobą, zrzucony miłości kamień
Tyś jest kłodą, do rozpoczęcia wolności, poczucia radości zdolności
Boże, w głaz zamień serce, amen
Pewnej nocy nagle,
okryta białą szatą,
nieproszona przez nikogo,
przyszła do naszej
rodziny śmierć.
bez pytania,
bez jednego słowa,
zabrała nam naszą
ukochaną babunię.
Moje źrenice płaczą,
gardło gorycz wypełnia,
serce pęka z bólu,
żal przenika myśli.
Słyszę słowa pocieszenia
z ust bliskich i znajomych
" Przez całe życie,
służyła Bogu i ludziom,
Słynęła z pobożności,
w całej okolicy,
i choć nie będziemy
jej już widzieć,
zapamiętamy naszą Marię,
taką jaka była,
zawsze uśmiechniętą
i rozmodloną."
" Rośnij zdrowo" - mawiała
do mnie." Bądź dobry, a dobro
do ciebie wróci pomnożone" -
i tak jest w moim życiu.
Leć, babuniu, leć
ze świata ziemskiego
niesiona na skrzydłach aniołów
do Raju Boskiego,
do niebiańskiej światłości,
na spotkanie z Panem,
z Matką Bożą,
ze wszystkimi Świętymi,
z mężem Janem,
i z synem Józefem.
Leć, babuniu, leć.
Kazimierz Surzyn
Myślami jestem
blisko z nim
jakby mnie
dotykał wzrokiem
podawał dłoń
serdecznie pozdrawiał
służył radą
czuję jego bliskość
więź łączącą braci
serca mocno bijące
Lata młodzieńcze przecież miał
budować lepsze życie chciał
tyle marzeń nadziei wiary
ze sobą niósł każdego dnia
Mój przyjaciel odleciał
jak ptak różnobarwny
gdzieś daleko za obłoki
zapadł w sen głęboki
pamięci Edzia
Kazimierz Surzyn
Na spotkaniu grupy terapeutycznej
wyznał - wódka poprawiała mój
nastrój, dawała odprężenie, radość,
traktowałem ją niemal jak lekarstwo,
a nie żadną truciznę, w kolejnej fazie,
alkohol ośmielał mnie do zachowań
niegodnych człowieka, potem nie
mogłem wyznaczyć granicy piciu
i odrzuciłem argumenty rodziny,
przyjaciół że jestem chory, piłem
dalej, w upodleniu sięgnąłem dna.
Po kilku latach wycieńczony, już
prawie umarły, spotkałem na swojej
drodze Romka - byłego alkoholika,
co założył Ośrodek Terapii, wziął
mnie na leczenie, miałem szczęście,
wierzę że w nim ujrzałem Jezusa,
który zabrał mnie z drogi i uleczył.
Dziś naprawiam wyrządzone krzywdy,
nie wiem, czy wystarczy mi na to życia,
ale się staram, wreszcie żyję godnie,
służę Bogu i pomagam ludziom.
( Wydarzenie autentyczne, imiona zmienione)
Kazimierz Surzyn
Rozmawiałeś kiedyś
kilka godzin
z samobójcą?
Prościej byłoby
połknąć drut kolczasty
lecz nieszczęśnik
dzięki temu
przeżył.
Przytuliłeś bitą
i zgwałconą?
(Mężczyźnie dużo trudniej).
Podałeś z uśmiechem rękę
mordercy po wyroku?
(Choć ręka drżała
lecz uścisk był serdeczny).
Słuchałeś opowieści schizofreników?
(Niewielu
jest w stanie wysłuchać
lecz warto).
Warto pielęgnować zdrową
część ich psychiki.
Rzuciłeś
palenie i kilogramy
naraz?
Obowiązuje przekonanie,
że to niemożliwe.
Pozbyłeś się wad
prowadzących do śmierci?
A teraz pomagasz tym,
którzy chcą tego samego?
Czy szanujesz cudze poglądy,
odmienne od twoich?
Odłóż emocje,
każdy ma prawo
do swojego wszechświata.
Jeśli tak, jesteśmy braćmi.
Płyną wciąż
strumieniem losu
nowe zlecenia...
Od Siły Wyższej,
w końcu
jest Szefem.
Oskar Wizard
ludzie
wszystko lubią
komplikować
bo przecież
nic w życiu
nie może być proste
każdą rzecz
nakazami
chcą obwarować
a moja frustracja
przy tym rośnie
zrób po swojemu
zaufaj intuicji
kochaj kogo pragniesz
czułości nie żałuj
dąż
zdobywaj cele
a nie mądre myśli
bo tylko wtedy
dobre wspomnienia
pozostaną
buduj jak tęczę
proste plany
delektuj się życiem
jak kwiatów zapachem
niech każdy dzień
będzie prostotą opisany
niech każde zdarzenie
kończy się śmiechem
Oskar Wizard
Problemy rozpuszczają się a nawet nie są istotne
to tylko taka gra dla wzbogacania duszy
ale o tym cicho sza ... bo w ciszy usłyszysz
miłości westchnienie mruczącego kota
ćwiergolenie za oknem gdy poranek wita
szum wiatru zaczesujący liście grzebieniem powiewu
komara natrętnego łowcę słodkiej kropli życia
tętno wyczuwalne wszelkiego stworzenia
i moje jedyne zrozumienie istnienia
życie w matriksie nauczyło słuchać
oddzielając fałsz od prawdy jedynej
że wszystko przeminie nieuchwytny potok
słów tworzących rzeczywistość z papieru
którego iskra świadomości zamienia w popiół
niczego nie jestem winien nawet kiedy winę czuję
scenariusz napisało życie na które przychodząc tu
zgodziłem się by je odegrać
bogactwo i szczęście beztroskę swawole doświadczają
słabe dusze opatrzność chroni by nie wpadły w tarapaty
dla nich problem wielki to sparzony język
od gorącej herbaty
gładko miękko przechodzą nie ich są katusze
jak wcześniej wspomniałem są to słabe dusze
po drugiej stronie tysiąc spraw zawiłych
podchody upadki ciągłe maratony
kiedy widać prostą czy to koniec wierzysz
tak blisko do mety kamień no i leżysz
ciągła łezka w oku zdarte znów kolana
cierpiącego mistrza pecha nocka nieprzespana
ułożony na plecach cóż mądrego powiem
jeszcze raz się pie...olnę to coś sobie zrobię
ale sza to taka gra
wielkie dusze nie bawią się w drobiazgi
rzadko patrzą w gwiazdy chcą tu ostrej jazdy
bo jaki by nie był ustalony plan
ile cierpienia żalu bólu rozdartych serc co krwawią
zawsze wstają z kolan
Wiersz jest jak muzyka
płynąca z serca wnętrza
ballady muskają struny
smyczki na uczuć wezwanie
trąbki jak bębny burzy
i gitarowe ostre granie
Płynie ta muza z wolna
nieraz potokiem rwąca
szumiący ciężko w uszach
kropla cicho kapiąca
leci w bezkresy świata
gdzie nikogo nie było
do mgły co otchłań zasłania
w ciepłym promieniu jest miło
zanurzyć swoje wnętrze
wygrzać wiekowe gnaty
by tam wejść zbędny bilet
nie musisz być bogaty
otwórz się na te granie
bywa że struna pęknie
akord zabrzmi fałszywy
od muzy płynącej z serca
każdemu serce mięknie
oszukasz samego siebie ?
wrażliwość jest w nas wpisana
z góry spływa rozbłyskiem
iskra słowa wysłana
ty co drapiesz się w czoło
czytając te bazgroły
ze mną nie zawsze wesoło
ale dobrze że jesteś
Jak zejść z krzyża kiedy przybite dłonie
serce przedziurawiła ślepa miłość
a oczy zalewa krew korony cierniowej
codzienności która miała być rajem
czy wymierzył pierwszy policzek
bo zupa za słona a kotlet mielony
to od Boga znak
bierz nogi za pas i znikaj
następny może zabić
Wanna łez w której zanurzasz ciało
ono szczypie od ran i soli
on w spazmatycznym szale ogłupiacza
walczy z demonami dzieciństwa
brak tam współodczuwania dobra czułości
więc nieświadomy odgrywa rolę kata
kat i ofiara w walcu wtuleni
jedno przyciąga drugie spojrzeniem
ona uzależniona od cierpienia a on
widząc że coraz bardziej nieszczęśliwa
mocniej podkręca śrubę
sku...wysynem jestem i tego nie zmienię
koledzy będą śmiali się ze mnie
a pusta duma ucierpi na tym
pokazać skruchę , woli brnąć dalej
do mętnej swojej przyszłości
kiedy obudzi poranny kac
moc jego też z życia znam
lęk ogarnia twardziela bo ofiary nie ma
pustym domu pozostał on sam na sam
teraz on będzie wielce rozpaczać
że zostawiła ta wredna jędza
gwoździa z drewna nie wyciągniesz ręka
wystarczy jednak mocne szarpnięcie
choć rana wielka zostanie blizna
ale z wolności największe szczęście
nikt nie urodził się tu Jezusem żeby
za ludzkość oddawać życie
skrzydła rozpostrzyj i leć lecz pióra gubisz
spadasz jak Ikar znowu w to miejsce
gdzie w ofiary rolę wcielona jesteś
czy ma być tak bez końca pytasz siebie
nie, w sercu zagościł zapamiętany
pierwszy wolności promień słońca
cały świat
pochylił się nisko
a Wieczne Miasto
padło na kolana
przed trumną
ze znakiem wierności
aż do końca
- Totus Tuus
a na trumnie
wiatr wertuje
Ewangeliarz
i poszumem
z Wieczernika
przenika tłumy
obolałe chwile
natchnione słowa
rozwiewa flagi
biało-czerwone
łzy ociera
żałobnym kirem
aż wreszcie
boskim znakiem
zamknął Księgę
i przemówił
głosem ludu
- Święty
Natychmiast
Święty!
Autor: Don Adalberto