Pomagać nie wstydzę się
Rzadka przypadłość w tym kraju
Zapraszam do pomagania Cię
Chyba ludzię, nie mają zwyczaju
Nie piszę tu o wszystkich ludziach
Ja również dostałam dłoń pomocną
Mam nadzieję, że dobrzy ludzie sie zepną
Uratujemy tych co są w uwięziach
Potrzebują ciepłego serca
Wiem coś o tym...
Każdy miał jakiegoś szyderce
Trzeba pomóc przed siebie na oślep biegnącym
Daję pomocną dłoń może, jestem od kogoś wyżej
ściska mi gardło
tysiącem grzechów
mnożących się jak króliki
wiąże ręce
składając do modlitwy
już nie mam czasu
na pracę
miłowanie bliźniego
czy uporządkowanie domu
to też jest grzechem
kolana wytarte
od klęczenia
w niemej prośbie
o wybaczenie
tego
że żyję
niebo milczy
jak zawsze
Oskar Wizard
Nad umysłem tracę kontrolę
Ciemność, ciemność nie chce głębiej
Ktoś woła " zabij się" coraz głośniej.
Dajcie mi samokontrolę!
Moim demonom ujawnić się nie zezwolę
Chodzę nocą ulicami, drocząc emocjami
Chce się bić, biję się z myślami
Nad umysłem tracę kontrolę
Walka trwa już latami
Myśli sie najlepiej na krawędzi
boję się ludzi
Jestem za kratami
Żegluję, po oceanie wspomnień
Nie umiem zawrócić, tak wiatry prowadzą
Mapy, może wreszcie mnie doprowadzą
Bóg wysyła mi promień
Ale czy skorzystam tego nie wiem
Kiedyś bez wahania popłynęłabym
Gdybym popłynęła dobre wiatry miałabym?
Mam awarię swojego pokładu nie jestem dobrym pływakiem
Niech da ktoś siły by sztormy pokonać
Wielkie fale którę topią mój okręt
Potrzebny mi sprzęt
Zginąć czy może z Bogiem zjednać...
uczucia zbyt często
wymykają się spod kontroli
ławicą przemierzają świat
by spotkać właśnie ciebie
gdybyś wiedziała
jak często serce boli
bo nie możemy
przytulić się do siebie
słowa dla wszystkich uczuć
są tylko cieniem
może melodia
byłaby bardziej zrozumiana
umieściłem cię
na swoich westchnień niebie
jesteś taka kochana i wspaniała
Oskar Wizard
Noc rozkwita
gwiazdami na niebie.
Trwa cisza syta i upojna.
Tulą się ostatni raz
kochankowie do siebie.
Pora to senna i spokojna.
W taki właśnie czas
nadpływają znikąd wiersze.
A każdy coś ważnego
ma do powiedzenia.
Nad ranem poeta
zaśnie wreszcie.
Jego notes
utworami się wypełnia.
Lecz nawet sen
od wierszy nie uchroni.
O brzasku
znów nadciągną
stadami.
Poeta do pisania
duszę pogoni.
Gdyż są jego miłością
i wielkimi radościami.
Oskar Wizard
Płyną słowa perlistą ławicą.
Pomiędzy nimi
gęstnieje milczenie.
Czy serca
sedno przesłania usłyszą?
A może cisza
wzbudzi głębsze westchnienie?
Mówisz, że kochasz
- powtarzasz to bezustannie.
Lecz już po chwili
wyznania zapominasz…
Kusisz i uciekasz
rozsiewając perfum wonie…
Nawet w snach nagość ukrywasz.
Przestań baśń przecudną
już nucić mi słodko!
Nie chcę stracić resztek
cerowanej duszy.
Albo kuś mnie! Urocza ślicznotko!
Stare serce też lubi się wzruszyć.
Oskar Wizard
Nie wpuszczę do domu księdza.
Nie będę świętego udawał.
Choćby miała dopaść mnie nędza!
Będę przy drzwiach barykadę ustawiał.
Nie będę klękał
przed zwykłym człowiekiem.
Bo moja wiara nie z tego jest świata.
Religia zaś napawa mnie lękiem.
Mało w niej siostry czy brata.
Oskar Wizard
Zło wcale nie drzemie...
Stara się ukryć kaprawe ślepia.
Twoją duszę chętnie w jasyr weźmie!
Jest w nim wielka złości głębia.
Wpierw o Twej świętości
Cię przekona.
Bo mylić się może każdy,
tylko nie Ty!
Dobro po cichu w sercu skona.
I będziesz zły!
Pogryziesz wszystkie
na świecie Owsiaki!
Nie będziesz słuchać
nawet papieża.
Tęczowym chciałbyś
wyrwać flaki!
Hejtując przypominać będziesz
kawał zwierza!
Mózg ściśnie
pozornej świętości aureolka...
Z impetem w głąb
wkroczysz do piekła nerwicy.
Zgaśnie rozumu ostatnia kontrolka...
Kto się nie zgadza,
niech w grobie milczy!
Może jednak kiedyś
zbudzisz się z rozumem
nad ranem?
Dowiesz się,
że jesteś oszukanym
przez autorytety baranem?
Morał:
Diabeł potrafi cyrograf
podać ,,święconą" dłonią.
Ludzie zaś chętnie
ku skrótom myślowym
gonią!
Oskar Wizard
Drżyjcie w trwodze choinki!
Głęboko karpie nurkujcie!
Będziecie radością rodzinki…
… Gdy życie z was ujdzie.
Otwórzcie się cienkie portfele!
Święta są dla nas tak drogie.
Będzie rodzina i przyjaciele…
Finanse ogłoszą trwogę!
Czeka nas przepicie i przejedzenie!
Sprzątanie przed i po uroczystości.
Święta miną jak okamgnienie!
Życzę trafionych prezentów
i wielu radości.
Oskar Wizard
nie pal Stefanie
bo ci więcej nie stanie
będziesz kaszlał jak ciocia Helenka
jej rak płuc to wielka udręka
nie pal Stefanie
bo ci brzuch opadnie
już lepiej ćwicz bieganie
może cię jakaś panna dopadnie
nie pal Stefanie
bo ostatni ząb wypadnie
wyłysiejesz do ostatniego włosa
potem śmierć i jej kosa
już lepiej odżywiaj się zdrowo
odżyjesz na nowo
będziesz okolicy bohaterem
bo paląc jesteś zerem
Oskar Wizard
Słońce chowa się za chmurami
Zostaję sama, ze swoimi tworami
Co wieczór, się schodzą
Z wielką chęcią przychodzą
Odchadzą z wielkim trudem
Co wieczór wystraszona jestem
Odrealnienie, okropne uczucie
Nie jest łatwo wiedźcie
Słońce zachodzi myśli sie schodzą
Myśli po głowie o pradziejach chodzą
O dziejach co już nie wrócą
W głowie się u mnie kłócą
Natrętne, straszne, cierpkie
Słońce wschodzi, ja walczę
Po pokoju emocjami droczę
I, tak rozpadłam się na pół
Mimo, że ludzi wokół
smutek wkrada się podstępem
mówi do mnie półgłosem
Jestem przy Tobie i Cię nie opuszczę
chyba się rozzłoszczę!
Ludzie odchodzą tylko nie Ty!
Muszę założyć mocne buty
by żyć z Tobą i nie przegrać
muszę regularnie twój brud spierać
Spadam i unoszę się na zmianę
Może się wkońcu zepnę
By powstać jak feniks z popiołów
Chce zrobić myśli połów
Posegregować na niszczące, nieniszczące
Skrzydłami złamanymi trzepoce
pocę się przy tym niemożliwie
Mam ranę, zadaną przez ludzi,krwawię!
Czekam na osobę która pomoże mi oczyścić szramę
Może jestem szaleńcem,
Marzący o życiu wiecznym.
Może jestem więźniem,
Nie potrafię wrzucić wsteczny.
W moim sercu wbity pręt,
Do miłości czuję wstręt.
Niebawem nie będzie nic,
Niebawem - nie będę żyć.
Może jestem tylko szaleńcem,
Nie mogę uwolnić myśli.
Może jesteś czymś więcej,
Wspomnień nic nie czyści.
A w sercu wbity pręt,
Znowu życiowy skręt.
Niebawem zamilkne.
Niebawem - zniknę.
Te myśli wciąż czają się w głowie,
Lecz już z nimi nic nie zrobię!
Moje serce wciąż kocha się w Tobie,
Będzie kochać nawet w grobie!
Uciekam,
przed samotnością w czterech ścianach
Staram,
uśmiechnięty mówić o kolejnych planach
Lecz,
wciąż widzę obrazy z wczoraj
Chcę latać...
Lecz,
budzę w sobie potwora
Staram,
Zachować trzeźwość i wciąż śnić
Uciekam,
Przed samotnością - nie chcę żyć
Chcę latać...
...
Może jestem szaleńcem,
Może byliśmy kłamcą.
Może jestem jeńcem,
Myśli w płaczu tańczą.
Powiedz - kiedy się cierpienie zacznie?
Bo ja niedługo skończę cierpieć...
Te myśli wciąż tańczą w głowie,
Lecz już z nimi nic nie zrobię!
Moje serce wciąż kocha się w Tobie,
Będzie kochać nawet w grobie!
Uciekam,
przed samotnością w czterech ścianach
Staram,
uśmiechnięty mówić o kolejnych planach
Lecz,
wciąż widzę obrazy z wczoraj
Chcę latać...
Lecz,
budzę w sobie potwora
Staram,
Zachować trzeźwość i wciąż śnić
Uciekam,
Przed samotnością - nie chcę żyć
Chcę latać...
A gdy wszystko upadnie, czy odejdę?
Czy napewno z obranej ścieżki nie zejdę?
W nocy słonych łez smak,
Przeżycie rozstania dające znak,
Nasze plany - wszystkie poszły wspak !
Nic tego nie odwróci, nie zbudujemy nas od nowa.
Dlaczego to się tak potoczyło?
Nasza Wspólna Dusza - nieodwracalnie kona.
Teraz wszystko się skończyło.
A co ze szczęściem, gdzie nasze pędy?
Nie znalazłem niczego, tylko błędy...
Krzyki nawiedzają każdy sen,
Nie mogę spać, powstaje kolejny tren,
O Naszej Miłości - teraz czuję tylko wstręt !
Nic tego nie odwróci, nie zbudujemy nas od nowa.
Dlaczego to się tak potoczyło?
Nasza Wspólna Dusza - nieodwracalnie kona.
Lecz wszystko się skończyło.
Każdym krzykiem, odpychałaś od siebie,
A ja uciekając, trafiałem na Ciebie.
Te łzy to rozgrzeszenie naszych lat,
A Twoja zdrada - to nasz wspólny KAT !!
TO NASZ WSPÓLNY KAT !
WSPÓLNY KAT !
Nasze plany - wszystkie poszły wspak...
Nasza Miłość - teraz czuję tylko wstręt...
Nic tego nie odwróci, nie zbudujemy nas od nowa.
Dlaczego to się tak potoczyło?
Nasza Wspólna Dusza - nieodwracalnie kona.
Teraz wszystko się skończyło...
(A gdy wszystko upadnie, czy odejdę?
Nie ma już niczego, poprostu cierpię)
Oszołomienie,
Co się dzieje?
Zwątpienie,
Czy to więzienie?
Gdzie się znajduje?
Czy ktoś mnie uratuje?
Pot nachodzi na oczy,
Niech to się tak nie kończy!
Słyszę śmiech, boje się,
Ktoś szydzi, boję się...
Kończy mi się tlen,
Nie mogę uciec!
Kończy mi się tlen,
Nie mogę chcieć!
Gapisz się,
Bo dostrzegasz to...
Uniesienie,
Moje nadzieje,
Zranienie,
Czy to więzienie?!
Jestem odizolowany,
Zmartwiony, zestresowany,
Serce bije jak szalone,
Adrenalina, życie skończone,
Czuję nienawiść, boję się,
Czuję Ciebie, boję się...
Kończy mi się tlen,
Lecz nie mogę umrzeć!
Dusisz mnie,
Lecz nie pozwolę!
Gapisz się,
Bo dostrzegasz to,
Moją niewinność.
Ukraść chcesz,
Bo rozumiesz to,
Jestem niewinny.
A więc tnij mnie!
Zabij mnie!
Wyśmiewaj mnie!
Nie uleczysz potępienia,
Nie zapomnisz imienia,
Nie zmienisz historii,
Nie unikniesz ironii,
W której się znalazłaś.
Nie jestem psem,
Dlaczego kazałaś podawać łapę?!
Nie mogę umrzeć!
Nie mogę...!
Gapisz się,
Bo dostrzegasz niewinność.
Gapisz się,
Ale nie zobaczysz,
Potępienia, którym Cię darzę.
Niewinność.
Niewinność.
Niewinność!
Słońce już znika, ucieka gdzieś na niebie,
Nocna rytmika...
Znika oświetlony teren, budzą mnie cienie,
W nocy jestem jeden...
Kurtyna opadła, wszechświata awaria
A ja świecę jak latarnia...
Aby zasnąć potrzebny cud
Wszyscy życzą dobrych snów
A mnie nawiedza duch
Który gnębi mnie znów...
Pokazuje straszne koszmary,
Wszystkie wrogie zamiary,
Zniszczony świat mój jest cały,
Nawet wspomnienia ze mną płakały...
Skoro ja zasnąć nie mogę
To chociaż wam wskażę drogę
Niech Bóg was wspomoże
W tej walce,
A Ty odejdź na zawsze potworze !
Oczy zamykam, lecz wciąż nie usypiam
Myśli i wspomnienia budzą znów zjawy
Z którymi zapraszam do zabawy
Obyś zasneła,
I poszła do Nieba
gdzie nie zabraknie Ci chleba
I kropli przebaczenia
U mnie już tego nie zaznasz
Niech sumienie jak kruk rwie Ci wątrobę!
Może w łzach się taplasz?
Może Bóg wybaczy Ci Twoją zmowę,
Lecz ja Bogiem nie jestem,
Ja tylko człowiekiem jestem !
A to ktoś inny, niż zabawka do zabawy...
Powoli gasną moje ciepłe żary
Nasze przedstawienie się kończy
Czas zejść ze sceny, kurtyna opada
Już nic nas nie złączy
Bezsenność dopada
Przez Ciebie...potworze !
Śpij Dobrze, potworze