Poezje o czasie
czuję, widzę, spadam - słuchaj!
podrap, ugryź- nic to nie da.
zniknie, minie - durna bieda.
stoję, milknę - wszyscy biegną.
zacznę? skończ już - myśli legną.
chwytam, łapię - każda leci.
skacze, cierpie - mózg oszpeci?
pcham, odrywam - wymiociny.
pląsam, leżę - wszędzie miny.
łkam, narzekam- duszy rany
czekam, czekam - sposób marny!
wołam wszystkich - czarna chmura!!
ratuj, proś no.. - wieczna dziura?
łagodna pokojowo nastrojona
śmiała niezależna kreatywna
dziewczyna na jedynkę
o dobrym sercu.
Za nią idą tłumy
by ogrzać się w jej blasku.
Słońce i Mars szczęśliwości.
Sylwester - " leśny "
musi się wyszumieć
i toastem przywitać
Nowy Rok.
Chłopak na piątkę
ruchliwy jako malec
potem żyłka do interesów.
W opiece Merkurego i Marsa
ma życie pełne przygód
wyzwań i ryzyka.
Noworocznego szampana toastu
100 i więcej lat życia.
Zdrowia szczęścia pomyślności
i miłości szczerej od wszystkich.
Radości Błogosławieństwa Bożego
żywota spokojnego dostatniego
abyśmy wiecznie byli młodymi
i urodziwymi świadectwem czynów.
Dla ludzi wyrozumiałości
i wytrwałości w dążeniu do celu.
Okazywania pomocy potrzebującym.
Czasem dobre słowo załatwia wiele.
Obfitości w rodzinne i zawodowe sukcesy.
Aby żadne stresy nas nie trapiły.
Od pszczół pysznego miodu
a w duszy ogrodu kwiatów i słońca.
Siły motywacji do działania.
Dostrzeżenia piękna które nas otacza.
Wszystkim Państwu i Waszym Rodzinom
Do Siego Roku.
Kazimierz Surzyn
dwudziestu pisarzy doglądała w racuchy posypały
stu dygnitarzy studzić chce
i piętnastu słabeuszy nie w brzuszy zasysanych wzgórzem
choć co uszy z kuszy w pudło wkładać papirusem
Louis a on uczy w kameleonem widmo oświecić w delfino, tak świątecznie, pożytecznie "de Funès " pozwalać płyń po przytulić się
i tak się rodzi gwóźdź rodzeństwu poukładanemu w harmonijki do cyrkla w cierpcu
boleć bolec za w nic, więc puść Armagedonu kosmosy, w chruść
gwóźdź do Kuty koń trojański a abstynent dopływa do w czaszki w czekoladach ni brązowemu ale twemu oleju rzeczowemu - pikł w rozsypanym po orzechu serum do bez grzechów
mi w złocie wyśnię szerszenia z ust wyciągniesz, i w stawach chrupkich co w ustawach w swym gońcu pociągniesz
zakrapianemu w słońce, puścisz w zgliszcz, i ani rusz! Moi Mistrzem!! Wróć!!! Afrodyzjakiem orientalnie coś ze smakiem
Dawid „Dejf” Motyka
jeźdźca w apokalipsie, jedzie w wół źródlany
jako gołębica; wulkany
w otchłań z opuszczonych truj w pap bez uśmiechu, - rębak prządł
on wcześniej oddech zaszukał, tak; stuk puka
jego węch był w sierśćiuchach zaśmierdzianych jak świętojański Janek
dla odmiany
sześć nie wnieść, kamieniołom gnieść, a jedne odnieść zniosę
uczcij się za w swej władzę, a im kadzę kalendarzem - trawy w kombajny skoszę;
z opicia, po to, by być; w szpital wleźć, - to kaplica pod domem - tnij Soplico!
a pieczęć zaklei sam Bóg!
Chrystus w studzienki zmazy, z kukurydzyś naskubać mógł, trzy zakazy!!!
swej pisz co o postrach dodawałem, a dwóch parzy o rynnę smażę!
Twórz reanimacyjny, orientacyjnym w podarzę, a niech mnie koniec w marzy
o cel realny oczywisty w fakty zdarzeń okaże.
Wpierw instrumentalny, następny uśmiertnie cmentarny; naważy szósty; Bój!!! Bo trzęsły!!! Rój!!! i Gnój!!!
Dawid „Dejf” Motyka