Wierzyłem w tęsknot
wieczne panowanie.
Myślałem, że smutku
najwięcej na świecie.
Byłem przekonany,
że tylko w poezji
kochanie.
Z pór roku
dominowała
w sercu
jesień.
Były to tylko
moje wierzenia.
Ktoś mi zaszczepił
swoje zwątpienia.
Błądziłem szukając
ich potwierdzenia.
Wszystko zmieniła
chwila
przebudzenia.
Teraz zachwycam się
każdą chwilą.
Uczuciem się dzielę,
choć nie zawsze
powraca.
Wiosna stała się
porą
najmilszą.
Co było,
niech przepadnie
i nigdy
nie wraca.
Oskar Wizard
Wiersz jest jak muzyka
płynąca z serca wnętrza
ballady muskają struny
smyczki na uczuć wezwanie
trąbki jak bębny burzy
i gitarowe ostre granie
Płynie ta muza z wolna
nieraz potokiem rwąca
szumiący ciężko w uszach
kropla cicho kapiąca
leci w bezkresy świata
gdzie nikogo nie było
do mgły co otchłań zasłania
w ciepłym promieniu jest miło
zanurzyć swoje wnętrze
wygrzać wiekowe gnaty
by tam wejść zbędny bilet
nie musisz być bogaty
otwórz się na te granie
bywa że struna pęknie
akord zabrzmi fałszywy
od muzy płynącej z serca
każdemu serce mięknie
oszukasz samego siebie ?
wrażliwość jest w nas wpisana
z góry spływa rozbłyskiem
iskra słowa wysłana
ty co drapiesz się w czoło
czytając te bazgroły
ze mną nie zawsze wesoło
ale dobrze że jesteś
Jak zejść z krzyża kiedy przybite dłonie
serce przedziurawiła ślepa miłość
a oczy zalewa krew korony cierniowej
codzienności która miała być rajem
czy wymierzył pierwszy policzek
bo zupa za słona a kotlet mielony
to od Boga znak
bierz nogi za pas i znikaj
następny może zabić
Wanna łez w której zanurzasz ciało
ono szczypie od ran i soli
on w spazmatycznym szale ogłupiacza
walczy z demonami dzieciństwa
brak tam współodczuwania dobra czułości
więc nieświadomy odgrywa rolę kata
kat i ofiara w walcu wtuleni
jedno przyciąga drugie spojrzeniem
ona uzależniona od cierpienia a on
widząc że coraz bardziej nieszczęśliwa
mocniej podkręca śrubę
sku...wysynem jestem i tego nie zmienię
koledzy będą śmiali się ze mnie
a pusta duma ucierpi na tym
pokazać skruchę , woli brnąć dalej
do mętnej swojej przyszłości
kiedy obudzi poranny kac
moc jego też z życia znam
lęk ogarnia twardziela bo ofiary nie ma
pustym domu pozostał on sam na sam
teraz on będzie wielce rozpaczać
że zostawiła ta wredna jędza
gwoździa z drewna nie wyciągniesz ręka
wystarczy jednak mocne szarpnięcie
choć rana wielka zostanie blizna
ale z wolności największe szczęście
nikt nie urodził się tu Jezusem żeby
za ludzkość oddawać życie
skrzydła rozpostrzyj i leć lecz pióra gubisz
spadasz jak Ikar znowu w to miejsce
gdzie w ofiary rolę wcielona jesteś
czy ma być tak bez końca pytasz siebie
nie, w sercu zagościł zapamiętany
pierwszy wolności promień słońca
nie będę się karmił
polityką historyczną
nie będę czcił
rocznic klęsk
nie będę słuchał
wszechwiedzących
w co mam wierzyć
ani kogo
nienawidzić
przed kim
i przed czym
padać na kolana
kogo całować
w pierścień
bo jestem sobą
mieszkam
w kraju
który odnosił
wspaniałe zwycięstwa
zasługuje na to
aby być wielkim
a nasze dzieci
mogą żyć
w wspaniałym
świecie
tolerancji
zrozumienia
i miłości
bo kiedyś nas osądzą
miarą własnego
szczęścia
Oskar Wizard
Szanowni Państwo!
Mamy wspaniałą nowinę!
Możecie już
prawdziwe życie
schować do szafy.
W pakiecie max
macie programów tyle...
Dobór serialów i filmów
jest wprost wspaniały!
Po co się trudzić
sportem i wysiłkiem?
Lepiej popatrzcie
jak zawodowcy się męczą.
Albo film,
w którym walczy prezydent
z terrorystą i osiłkiem...
Pytacie na kogo głosować,
nasze sondaże
was wyręczą!
Nie ryzykuj
idąc z kwiatem
na urodziny sąsiadki!
Piękniejsze romanse
zobaczysz w naszym serialu.
W programach przyrodniczych
najpiękniej kwitną też kwiaty.
Siedź w domu
i nie próbuj
doświadczać życia
wcale!
Oskar Wizard
(fot. z Google)
Widzę smutek w twoich oczach.
Chmurne czoło, ust ściśnięcie...
Śni mi się to już po nocach.
Gdzie podziało się twe szczęście?
Nie chcesz, nie mów o przyczynach...
W końcu nie znasz mnie zbyt długo.
Chcę aby śmiała się dziewczyna!
Pragnę być uśmiechu sługą.
Może kiedyś mi opowiesz...
Kto lub co radość odbiera.
Coś lepszego możesz zrobić...
Zacznij śmiać się już od teraz.
Ja tajemnic znam tysiące.
Nie chcesz, nie wyjawiaj swojej szybko.
Usta miej wciąż tak milczące...
Lecz uśmiechnij się żabko! Rybko!
;)
Oskar Wizard
Dotknij mnie swoim żarem
Który rozpali mnie i da nadzieję
Niech jeszcze raz będzie mi dane
Zrozumieć dlaczego Cię tak wielbię
Powiedz mi że mnie kochasz
Że te brzydkie słowa cofasz
Pocałuj mnie na dobranoc
Powiedz że w nas wciąż trwa moc
Zanim zapanuje Tobą najlepszy w życiu...
Wspomnij w szczegółach o naszej przyszłości
Pozwól się objąć, gdy obiecam, że dla Ciebie zrobię wszystko
Razem pragniemy żyć w tej odległej dorosłości
Baw się moimi włosami, mówiąc że chcesz mnie mieć blisko
Powiedz mi, że mnie kochasz
Że te brzydkie słowa cofasz
Pocałuj mnie na dobranoc
Powiedz, że w nas wciąż trwa moc
Zanim zapanuje Tobą najlepszy w życiu...
I zostawisz mnie z marzeniami
Bańka snu pękła
Zostawiłaś moje serce z cierniami
A róża miłości zwiędła
Przytul mnie ostatni raz
Zanim zapanuje nad Tobą...
Impuls.
W samotności gasnę jak świeca
której knot dotyka ostatniej
kropli życiodajnego wosku
spalanie jest stanem codziennym
tak oczywistym i niezmiennym
topią ostatnie śniegu lody
bałwana ciepła promienie
wystawionego na wiosnę
nadzieja która daje światło
wypalona została
do mroku się skłania
by dotknąć z miłością
rozstania , ostatnią kroplę
w wosk zamienię , gasnę
łza kiedy na knot spadnie
nastanie ciemności milczenie
wołać Boga o przetrwanie
może zostać w niej na zawsze
oczy od światła ślepną
otwierać je po co
samotności napiją się do syta
w bezkresie żalu i rozterce
gdzie jesteś wiosna spyta
w jesieni moje zachodzące serce
Zajrzyj do środka wnętrza
do najodleglejszego atomu
w głąb jaźni stworzenia
w przestrzeń swojego
rytmicznie bijącego serca
zamknij oczy i bądź tam
gdzie dla innych wstęp wzbroniony
bądź w sobie całym sobą
zatrzymaj się i rozgość
usiądź wygodnie odpocznij
ten świat wyłącznie dla ciebie
stworzony byś mógł wybrać
w nieograniczonej wolnej woli
po czyjej jesteś stronie
bo każdy wybór jest dobry
nawet kiedy w innych złość wzbudza
masz prawo więc do niego
ciepłego promienia światła gdzie
uśmiech jest odpowiedzią
na wszystkie zmartwienia
czuć watę cukrową lepką
i pajęczyną słodką połączony z
innymi sercami w miłości
albo jeść czekoladę gorzką
skwaszony nad cytryną
łzy cebulowe wylewać
szlochając że miłości nie ma
na fotelu w głębinach siebie
zanurzony w zrozumienia ciszy
każdą odpowiedź znajduję
na pytania mi odpowie
ta komórka ostatnia co
jako pierwsza ma kontakt
z Bogiem
Spać, proszę, muszę odpocząć
Sen, proszę, chcę śnić
Aby na wieki już spocząć
Dobranoc, nie chcę tu być
Promienie słońca zza okna
Świecą prosto w moje oczy
Pokusa życia jest za mocna
Niech ścieżka w las zboczy
Promienie słońca rozświetlają dzień
Ale ja go nie chcę zaczynać
To nie tak, że jestem leń
Nie chcę ze śmiercią się mijać
Przytul mnie do snu
I zaśpiewaj kołysankę
Następnie złap za nóż
Na gardle wytnij strzałkę
Przytul mnie i zaprowadź na stopień
Po kolejnych pójdę sam
W świetle dnia się topię
A w śnie nie mam tych ran
Spać, proszę, muszę odpocząć
Sen, proszę, chcę śnić
Aby na wieki już spocząć
Dobranoc, nie chcę tu być
Dali się ponieść chwili,
wpadli w sidła narkomanii,
wstrzyknęli szatańską dawkę,
potem drugą... dziesiątą...
odurzenie do bólu,
narastające kłopoty,
ruina organizmu,
wyblakli, przygarbieni,
żałobną szatą okryci
z widmem śmierci.
Zastanawiam się nad
żywotem narkomanów
i żal budzi się we mnie
ogromny, bo żyją,
a zarazem umierają
za życia, gasną jak
płomień świecy
na naszych oczach.
Może jeszcze nie
wszystko stracone,
może zakwitną,
na nowo, niczym
kwiat wiosenny,
cudownie ożyją.
Byleby tylko chcieli,
zatęsknić za
prawdziwym życiem
i podjęli leczenie.
Kazimierz Surzyn
kiedy nieśmiałość
ręką drżącą
zasłoni mi kolejny raz usta
przytuli kibicią
z emocji konającą
i szepnie
to się nie może
udać
gdy słów zabraknie
do radosnego rozmawiania
a ona ucałuje wargi
w gorącej niemocy
tak blisko
do rozkosznego
pokochania
i zechce mnie dotykać
wątpliwościami
aż do późnej nocy
napiszę wtedy wiersz
o potędze nieśmiałości
potem go
w tysiącu sztuk
wydrukuję
wepchnę jej w gardło
aż udusi się z mdłości
i w bujne loki
drukarką
(pod napięciem)
przyładuję
Oskar Wizard
(fot. Z Google)
Zmierzam już tylko ku światłu
Nie ma dla mnie tutaj miejsca
W moich skrzydłach już nie ma wiatru
Przyszedł czas mojego odejścia
Wygrałem z każdym, ale nie ze sobą
Marzenia wszystkie puszczam z dymem
Przegrałem tylko z niewinną chorobą
Przepraszam Mamo, że jestem Twoim synem
Zmierzam już prosto w ostatni dzień
Nie ma dla mnie tutaj miejsca
Od słońca pada ze mnie blady cień
Choroba w głowie choć to choroba serca
Wierzyłem, że karma się nareszcie ziści
Biegłem do przodu, to nie był wyścig
Zabiły mnie moje własne myśli
Ktoś zawiódł mnie, teraz ja zawiodę wszystkich
Nie napiszę więcej "dzień dobry"
Nie napiszę więcej "dobranoc"
Nie spełnię snów
Bo cierpię znów
Zmierzam już na cel
Nie ma dla mnie tutaj miejsca
Próbowałem czerń zamienić w biel
To tylko ostatnia korekcja
Zabieram teraz swoje torby
Pokonała mnie Jej zła moc
Nie napiszę więcej "dzień dobry"
Nie napiszę więcej "dobranoc"
Jestem tchórz, postaw bukiet róż
Nie cierpię już, do trumny je włóż
Uciekłem - teraz będę latać
Nad umysłem tracę kontrolę
Jest ze mną złość i samotność
Może, zostanę tylko na chwilę
Jednostajnością stała się płaczliwość
Tonę w oceanie myśli
Samotna wśród ludzi
Ludzie nóż w plecy wbili
Może ktoś i mnie z bezwładu wybudzi.
kiedyś to miejsce
życiem tętniło
pamiętam
nasze wieczorne
przekomarzania
lecz biegnie czas
i wszystko się zmieniło
jakaś pustka
i cisza się wyłania
nie piszesz nic
od długich miesięcy
jakże niczyj
jest teraz
twój profil
skryło się słońce
zniknęło szczęście
właścicielko profilu
proszę ożyj
podążę znanymi nam
dawniej ścieżkami
odwiedzę portal
z zapamiętanymi
wierszami
będę żyć już
chyba tylko
wspomnieniami
a tyle było czułości
między nami
lecz zamiast portalu
komunikat się pojawia
error 404
i koniec wspominania
Oskar Wizard
Gdy drżenie dłoni cykutę rozleje
A bicia dzwonów serce przepełnią
Wiatr tragiczny, o zgroza powieje
W twarz śmierci, której wolę odejmą.
I niech szkaradne plemiona przybędą
Jak duch Boży nad pustkę, co światem
I choć wódz ich byłby czarnym przybłędą,
To potraktuje ludzkość wygnania batem.
Śmierć zaginęła w kupie życzeń zgonu
Czas upadł jak niezłomny rycerz światła
Teraz sadźmy bezprawie i czekajmy plonu,
Gdyż horror to nasz dom i przenika z tła.
A gdy cykutą przepiję setkę grzechów
I nastrój wypełni mnie czerstwy i grobowy
Pan z podziemi wyrzuci garść czeków,
Którymi opłacę loże cmentarnej odnowy.
Gdy słońce orężem obali ciemne zorze
A kapłan ostatni splunie w twarz przeklętą,
To dowiodę, o Panie Podziemi, o potworze !
Że władam Twoją mocą i idę drogą krętą.
A jak przebiją pierś kołkiem i pogrzebią
Czekać będę rezurekcji na twym łonie
Już widzę te zaszczyty, oczu swych głębią
A serce me zgniłe czerwiem już płonie.
Już witam odmęty, szaleńcze otchłanie
Już koronę cierniową układają na głowie
Witam cię, o gwiazdo ciemna, mój panie !
Niech się świat cały tego dzisiaj dowie...
W samo południe
ludzie biegną w obłędzie.
Jest przecież tak wiele
do zrobienia...
Niech wreszcie
spokój wieczoru
przybędzie!
Chwila upojnego,
po całym dniu
wytchnienia.
Auta na ulicach
zachłannie się zderzają.
Zegary nie dają czasu
na drugą szansę.
Przechodnie
w ponurym milczeniu
się mijają.
Marzą się premie,
zdobycze i awanse.
W skłębionym tłumie
śpieszę się i ja...
Lecz wiem,
że szczęście
dostępne jest w każdej chwili.
Na wyścig szczurów
szkoda tego pięknego dnia.
Marzę,
aby ludzie częściej
się uśmiechali
i tulili.
Oskar Wizard
Miętolicie słowa wzniosłe
lecz bez znaczenia.
Zaśmiecacie
spoconym tłumem wernisaże.
Bohomazom nadając znaczenie,
podziwiacie głupkowato zbiór plam.
Artykułowane
w stanie alkoholowego upojenia
wymiotne frazy
zaśmiecają przestrzeń publiczną.
Te wasze spory
godne najlepszych szpitali psychiatrycznych,
jakże są pełne zachwytu
nad istotą idiotyzmu.
Jeszcze niedawno sztuka była inspiracją
i napędem postępu cywilizacyjnego.
Sprowadzacie ją do parteru, depresji...
i jeszcze niżej.
Lubicie budować mity miernych artystów
posiadających właściwe nazwisko.
Te właśnie miernoty
stają się bożyszczami ciemnego ludu,
gdyż wszystkim rządzi marketing.
Lecz nie o to mam największe pretensje.
Twórzcie nadal byty
trwałe jak wydmuszki jaj...
Na podobieństwo waszych głów.
Kiedyś oznaką kultury była punktualność.
Koniec spotkania.
Idźcie bełkotać gdzieś indziej.
Dajcie szansę obsłudze i sprzątaczom.
Oni też tworzą sztukę.
SZTUKĘ PRZETRWANIA ŻYCIA.
Oskar Wizard
Rekomendacje
posiadałeś świetne!
Krwiożercza bestio
z wiarygodnego polecenia.
Śni mi się po nocach
twoje ryło szpetne!
A przecież brak mi
czasu do stracenia.
Leniwy, kapryśny i niedbały!
Zabrałeś mi życia
prawie pół roku.
Cekolarzu wredny i ospały!
Lecz życie znów
odzyskało nieco uroku...
Podzielę się uczciwie
po połowie.
Dokończę robotę
i naprawię fuszerki.
Nie dziw się dalszych
płatności odmowie!
Niech ślad po gamoniu
przepadnie wszelki!
Oskar Wizard
P.S. Zdarzenie autentyczne.
Szef ,,fachowca" po zapoznaniu się ze sprawą,
przestał dawać mu zlecenia.
Myślałem, że milcząc
okażę szacunek
drugiej osobie...
Słuchając uważnie sprawię,
że polubisz mnie trochę.
Milczenie złotem,
mowa srebrem
- przysłowie podpowie...
Konsekwencje tej bzdury
wciąż ponoszę!
Bo tak naprawdę ludzie
kochają gaduły.
Jeśli jest mądra,
przymkną oko
na drobne potknięcia.
A jeśli nawet
mówi wciąż bzdury...
Gdy zdarzy się mądrość,
dusza jest wniebowzięta!
Kobiety wciąż ćwierkają,
aby więź utrzymywać.
Mężczyźni dzięki słowom
budują przyjazne relacje.
Możesz więc śmiało
głosu nadużywać.
W milczeniu ukryj
jedynie tajemnice.
Oskar Wizard