Czy jestem jak kot?

Czy jestem jak  kot co ma siedem żyć?
Bo w każdym życiu jestem całkiem inna.
W warszawskim śnie uczyłam się jak być,
Żyć, kochać, mieć i być w tańcu zwinna.

Tam mego życia leciał pierwszy akt,
Aktorów w nim zagrało bardzo wielu.
Dodam też ten niezaprzeczalny fakt,
Że skończył  się tuż  po moim weselu.

A drugie życie było tam, gdzie rosły dzieci.
Tam urządzałam młode życie swe na nowo.
Tam gdzie baśniowe lasy a w jeziorach sieci,
I wiatr z nad morza, tam dorastały zdrowo.
 
Zakole przez moment, to me  życie trzecie.
Razem z nim pożegnałam przecudne Pomorze.
Nikt by nie uwierzył jak się życie plecie
I że tam nie wrócę już nigdy, być może.

Cztery Wiatry przywiały moje życie czwarte,
W romantycznej nazwie piękno jest zaklęte,
To miejsce choć gorzkie to wspomnienia warte.
W bajkowej scenerii losy życia kręte.

Piąty dom postawiłam na piasku, przejściowy.
W Sensburgu łatwiej sens znaleźć, ktoś powie.
Gdy szukasz to znajdziesz, jak jesteś gotowy,
Lecz  mnie tutaj trochę szwankowało zdrowie.

Szóste życie zacznie już kot doświadczony,
Zna cele, sens prawdy na nowo odkryje,
Znajdzie cenny pierścień co został zgubiony,
Błędnych kodów zapisy wytrwałością zmyje.
 
Taki koci żywot na Ziemi mi przypadł.
Taki kot co ostatnim swoim życiem włada,
Taki kot co chociaż z wysokości wypadł,
To na cztery łapy bezpiecznie opada.

Jeszcze mam w zapasie przed sobą dwa życia.
Tylko, czy aż, dwa na mnie życia czekają,
Jeszcze jest jakiś ląd lub coś do zdobycia.
Ta sama lecz inna, życia mnie zmieniają.

Ktoś mi opowiedział także wariant inny,
Że koty nie siedem a dziewięć żyć mają,
Biorąc pod uwagę ich tryb życia zwinny,
To jeszcze mnie różne przygody czekają.