Z natury

jestem spokojnym

mężczyzną.

Autoreklamy unikam,

bo mnie nudzi.

Konformizm bywa

drugą naturą.

Bo lubię ludzi.

Czasem ktoś sobie

mnie lekceważy.

Trudno, nie każdy

musi każdego lubić.

W przypadku obrazy

coś może się zdarzyć...

Nie lubię chamstwa,

więc łeb może zgubić.

Wiem także,

że nie jestem

Adonisem ani Erosem.

Nie każda kobieta

musi mnie

nawet tolerować.

Lecz gdy zarozumiała

rysuje niebo nosem...

Będzie moją ignorancję

musiała znosić.

Jest w moim alter ego

jedna tajemnica...

Na widok twój

płonę wewnętrznie

i ty o tym wiesz...

Bo dla mnie jesteś

grzeczną, mądrą i śliczną.

Chciałbym cię schrupać

jak dziki zwierz!

Oskar Wizard

To dla ciebie,

twarz uśmiechem

ozdabiam.

Chociaż wcale

nie jest mi

do śmiechu.

Uważnie

każde słowo słucham...

Wstrzymuję myśli,

które rwą się

do biegu.

To dla ciebie

wciąż się zatrzymuję.

Potem biegiem nadrobię

tą miłą chwilę.

Wiersze w zapale

wciąż rymuję...

Chociaż kradną

mi z życia

czasu tyle...

To dla ciebie

chcę być oazą

spokoju i radości.

Wróżbą dobrego dnia,

wieczoru osłoną.

Nadzieją szczęścia,

zdrowia i pomyślności...

Bo jesteś mojego życia

pasją i osłodą.

Oskar Wizard

Czyjaś twarz rozklejona na płycie,
Twarz podpisana leży w błocie,
Podarta powiewa na płocie,
Twarz leży w trawie,
Twarz człowieka na billboardzie krzyczy:
"W niewiedzy, że się istnieje jest wyzwolenie od czasu
i śmierci..." (Olga Tokarczuk)

Jeszcze mi wolno

o sobie decydować...

Jeszcze mogę kochać,

podróżować, śnić...

Jeśli nie pójdę na wybory,

będę żałować.

Jest wielu,

którzy wszystkiego

chcą zabronić.

Jeszcze mi wolno

spełniać marzenia...

Jeszcze nie wszystko

ujęto w paragrafów

kleszcze.

Niech świat

w lepszy się wciąż zmienia.

Niech dobrych uczuć

będzie więcej.

Nie chcę oddawać nikomu

celów mojego życia.

Kto czyta książki

wie czym to się kończy...

Decyzje o przyszłości

podejmujemy właśnie dzisiaj.

Wykorzystaj swoją szansę,

możesz jeszcze zdążyć.

Oskar Wizard

Zachęcam do zadecydowania o swojej przyszłości

w niedzielę 13 października 2019 r.

(fot. Autor)

Jesień zawładnęła zmysłami.

Mgłą otuliła nadzieję.

Smutek nabrzmiewa

między nami.

Coraz rzadziej

się śmiejesz...

Zewsząd napływa

nieproszona nostalgia.

Skąd na nią ratunek znaleźć?

W dwóch kubkach

z kawą

ukryta jest magia.

Przyjaciel

nigdy nie może

zawieść!

Oskar Wizard

aromat

nadzieją wypełnia

przestrzeń

gorącem przeczy

chłodnej jesieni

miły dodatek

do czułych spojrzeń

gdy pijąc herbatę

jesteśmy przytuleni

kropla cytryny

i słodycz miodu

i jeszcze

niewielki kawałek imbiru

już nie ma w nas

bliskości głodu

toniemy wręcz

wśród uczuć tylu

a każde jest piękne

i wieczór ozdabia

w blasku świec płynie

przemiła rozmowa

każda chwila

namiętne wspomnienie

zostawia

najsłodsze w herbacie

są zakochane słowa

Oskar Wizard

To takie piękne,

gdy dwoje się kocha.

Tak jakby słońce

rozkwitło pośrodku zimy.

Historia cudowna,

choć nie zawsze słodka.

W zamieci losów,

bezpiecznie się tulimy.

Wiesz, że w potrzebie

drugie cię nie porzuci.

A wręcz przeciwnie,

poświęci wszystko.

W sercu wciąż brzmią

ogniste nutki...

Bo skarb najcenniejszy

jest bardzo blisko.

Oskar Wizard

Bo jesień to wiosna,

która dorosła...

Maluje przyrodę

pięknymi barwami.

Chwila to wielka,

bardzo doniosła...

Określa uczucia

między nami.

Już w pewność

przemienia się fascynacja.

Niebawem zima zawita u progu.

Czy twoja dusza

będzie przyjazna?

Czy też mróz zeszkli serce

na końcu roku?

To już ten czas,

na założenie gniazda.

Przecież za morze

nie odlecimy...

Podobno uczucia

zapisane są

w gwiazdach?

A może przy kominku,

który rozpalimy?

Oskar Wizard

Zamknęliśmy się dobrowolnie

w wirtualnej przestrzeni.

Dzień zaczynamy

od szybkiego logowania.

Może (dla odmiany)

w szczęśliwszy

się zmieni?

Może też przybliży nas

do pokochania?

Płyną przez łącza

jedynki i zera...

Twardy dysk mruczy

jakby tęskniąco...

Dostaję wiadomość

właśnie teraz!

Wyglądasz jakby

bardziej kochającą?

Trzyma nas tu wciąż

niespełniona nadzieja.

Czekamy na wiersz miłosny

albo choćby erotyk...

Atmosfera staje się

czarodziejska...

Czuję już na ustach

twoich warg

wirtualny dotyk.

Oskar Wizard

Jak tam?

Jakże to modne dziś pytanie.

Lecz zamiast słuchać,

pytający sam opowiada.

W przerwach na oddech,

szansa dla mnie powstaje.

Oczywiście w pełni

nie będę się spowiadać.

Bo proza życia

nigdy nie wygląda

różowo.

To ciągłe wyzwania losu

i wiatr wciąż w oczy...

A mimo to

jest mi wciąż

wesoło.

Bo lubię się z życiem

droczyć.

Portfel mam zawsze

pieniędzmi wypchany.

Co z tego,

skoro potrzeby

mam minimalne?

Za ciągłe pożyczki

jestem w rodzinie kochanym...

Miłostki?

Chyba te w wyobraźni

hodowane?

Zdrowie?

Ach, zdrowie...

dobrze, że pytasz!

Jeszcze się nie rozsypałem

ze starości.

Dzień po dniu

w zachwycie życia mija.

Jestem szczęśliwy,

pozbyłem się złości.

Dzieci się starzeją,

ja wiecznie duchem młody.

Do problemów podchodzę

z chirurgiczną precyzją.

Czasem przez przypadek

trafi się buziak słodki...

Rano zaś spisuję,

co wyśniłem

wraz z Poezją.

Oskar Wizard

(fot. z sieci)

Czasem do szczęścia

tylko ramion potrzeba.

Cichego szeptu

dającego nadzieję...

Uśmiechu otwierającego

bramy nieba.

Wtedy nawet słońce

radośnie się śmieje.

Nie da się żyć

bez pokochania.

Kochać szczęśliwie

bo być też kochanym.

Inaczej szaleństwo

duszę ogarnia.

Przytulmy szczęście

wieczorem

i nad ranem!

Oskar Wizard

(fot. z sieci)

Wycieram rower z kurzu

biorę i jadę w cholerę

tam gdzie mnie oczy poniosą

tym moim starym rowerem

Że poda na me czoło

niech twarz jesień przemyje

liście śliskie na szosie

ale się nie zabiję

Koła ponoszą żwawo

czas płynie w innym rytmie

oddechu mego ciała

kałuże mijam sprytnie

Nocna ta eskapada

latarnie mijam drzewa

daleko, to nie dzisiaj

rano do pracy trzeba

l

Lampka migocze przednia

takie me są odjazdy

rozświetla moją drogę

tak jak na niebie gwiazdy

Ster trzymam stali uzdę

jak bym dosiadał konia

kręcą się dwa pedały

chyba zagłosuję na Biedronia

Ostatni taki wypad

od deszczu nie urosnę

ale niech rośnie dusza

wystawię go na wiosnę

Zamknij oczy,

odpręż się na chwilę.

Uwolnij zmysły,

niech biegną

aż za horyzont.

Zobacz w myślach tęczę,

poczuj, że żyjesz!

Będziesz szczęśliwy,

mogę przysiąc!

Poczuj jak płyniesz

ciepłą rzeką

wartko.

Odwróć twarz

w kierunku słońca.

Wzbudzać marzenia

zawsze warto.

Ta podróż

trwać może

bez końca.

Potem przebudź się,

rozejrzyj dookoła.

Jak wiele

pięknych rzeczy

cię otacza.

Powstanie radość wielka,

bo spełniona.

Bo to serce

jej kurs

wyznacza.

Oskar Wizard

Toniemy w słowach,

w chaosie informacji.

Wielkie słowa spowszedniały,

brakuje im ducha.

Świat tonie

w szponach

wielkich korporacji.

Już mało kto

drugiego

uważnie słucha.

Życiem zawładnęły

programy i maszyny.

Poezję wypierają

memy i emotikony.

W sieci są tylko

wspaniali mężczyźni

i piękne dziewczyny.

A zwykły człowiek?

Bywa zapominany.

Wystarczy wyłączyć komputer

i na spacer wyjść.

Powróci dawny spokój,

świat odzyska równowagę.

Zrób to samo

i do mnie przyjdź!

Niech nas

dawne szczęście

znów dopadnie.

Oskar Wizard

Daj Panie Boże

urlop mojemu Aniołowi.

On tak wiele lat

bez przerwy

pracuje.

Inny na chwilę

niech go zastąpi.

Mój zaś

troszkę swobody

poczuje.

Nie traktowałem go

najlepiej...

Zwłaszcza gdy morały

w czasie przyjemności

mi prawił.

Należą mu się

wakacje w Niebie.

Nigdy mnie

w trudnej sytuacji

samego nie pozostawił.

Ja te jego wakacje

dobrym zachowaniem

odpracuję.

Pobuja się na chmurach,

zatańczy z Anielicami...

Widzę, że jest zmęczony.

Niech zdrowie ratuje!

Od razu

będzie lepsza współpraca

między nami.

Oskar Wizard

(fot. z sieci)

Ze mnie taki poeta,

jak z ciebie pilot myśliwca.

Lubię proste rymy,

które do zmysłów trafiają.

Nagle coś w sercu

i myślach

błyska!

Drżące dłonie

pióro i papier

chwytają.

Stworzyć nowy wiersz,

ogromne wyzwanie.

Natchnienie w słowa ubrać,

każde musi być inne.

Poprzedni wiersz

w niepamięć zapadnie.

Czy tylko na pisaniu

życie mi minie?

Oskar Wizard

(fot. z sieci)

Już miałem facebook skasować.

Zatrzeć w sieci wszelkie wspomnienia...

Za chwilę zacząłem głeboko żałować.

Przeklęte 30 dni do zastanowienia.

Już byłem szczęśliwy, bo od sieci wolny...

Zyskałbym wreszcie tak wiele czasu...

Pomogłaś w decyzji w sposób mimowolny...

Usiadłem więc zamiast z psem biec do lasu!

Przypomniałaś mi o tamtym draniu...

Zaczepił cię w sposób mało przyjemny...

Odzyskuję profil, niech tak zostanie...

Być wykluczonym to los nieszczęsny.

Oskar Wizard

(fot. z sieci)

O każdej porze roku inne są powitania.

Dlatego pozwól, wpierw opiszę wiosnę.

To czas słońca, kwiatów, kochania...

Dlatego powitanie będzie radosne.

Lato pachnie łąkami i śpiewa beztrosko.

Bliskość w upale jest dużo łatwiejsza...

Powitam cię nieco bardziej słodko...

Ta pora roku jest dla mnie najpiękniejsza.

Jesień pachnie lasem i jest romantyczna.

To żniwa poezji, gdyż wzrusza nieziemsko...

Przez to wydaje się bardzo apetyczna...

Więc przytul się do mnie prędko!

W zimie tkwi tajemnicze, lodowe piękno...

Śnieżna kraina i domków z kominkami oazy...

Uczucia na mrozie z pewnością nie zwiędną.

Warto więc przywitać gorąco i to wiele razy!

Oskar Wizard

(fot. z sieci)

Opada powoli zasłona nocy.

Słońce nieśmiało

na niebo wstępuje.

Otwieram

zaspane jeszcze oczy...

Świeżość poranka już czuję.

Już kawa

aromat przemiły

rozsiewa.

Dwa kubki

wieszczą

uroczą rozmowę.

Takich chwil

najbardziej nam potrzeba.

Doznania tajemnicze,

zupełnie nowe.

Poszukuję namiętnie

wszelkich odmian świeżości.

Odnajduję najwięcej

w poranku

i miłości.

Oskar Wizard

(fot. z sieci)

Spokoju życzę codziennego

jak szumiący potok albo lepiej

delikatny podmuch wiatru

niech opływa twarzy zarys

rozwieje falujące włosy

figlarnie czuprynę potarga

niech spokój dotknie

ciepłym promieniem światła serce

ogrzeje pragnienia rozterki

by nie można już było więcej

płakać że świat jest za wielki

spokój niech głaszcze ciało

masuje stare  kontuzje

a kiedy będzie za mało

zagarnie umysłu iluzje

niech spokój w usta wleje

słowa dobre półsłodkie wino

gorycz zastąpi nadzieją

by dalej można płynąć

łodzią do duszy w wieczności

spokoju ducha więc życzę

gdy człowiek popatrzy z boku

i widzi życiową pluchę , co dopadła

to ratuje spokój