Wierzę, że będzie dobrze
nie ufam katastrofistom
analfabetom duchowym
straszydłom i straszycielom
Nie wierzę w bezsens
bezsenny rytm
bezduszny śpiew
nie wierzę w ateizm
i deizm
Wierzę, że ciągle dostaję,
dostałem
i jeszcze wiele otrzymam,
więc daję też czasem
z serca
Wierzę że świat mój
nie jest mój tylko
choć podobno wcale go nie ma
Taki już jestem
i nie przepraszam za to
kiedy nieśmiałość
ręką drżącą
zasłoni mi kolejny raz usta
przytuli kibicią
z emocji konającą
i szepnie
to się nie może
udać
gdy słów zabraknie
do radosnego rozmawiania
a ona ucałuje wargi
w gorącej niemocy
tak blisko
do rozkosznego
pokochania
i zechce mnie dotykać
wątpliwościami
aż do późnej nocy
napiszę wtedy wiersz
o potędze nieśmiałości
potem go
w tysiącu sztuk
wydrukuję
wepchnę jej w gardło
aż udusi się z mdłości
i w bujne loki
drukarką
(pod napięciem)
przyładuję
Oskar Wizard
(fot. Z Google)
nostalgią płynę
do tych łąk
pachnących
do lat
które wraz
z młodością
odpłynęły
do dziewczyn
w pocałunkach
omdlewających
zwłaszcza
że to nie moje usta
je dotknęły
po drodze wyrastają
góry wzruszenia
niejedne zamiast śniegiem
są zazdrością
przyprószone
serce w coraz smutniejsze
się zmienia
sny o potędze
sny utracone
płynę więc nostalgią
na skrzydłach tęsknoty
a gdy z niej zsiądę
wyrywam kolejne pióra
bo dużo dobrego
może dać
dzień nowy
gdy tracę czas
na wspomnienia
nic nie może
się udać
Oskar Wizard
(fot. Z Google)
na
szczycie
skalistym
postawiłem
moje stopy -
spojrzałem w dół
tam tylko głęboka
prze-
paść
nie wiem dlaczego
w tym właśnie miejscu
robię rachunek sumienia
myślę o wszystkich upadkach
odprawiam życiowe nieszpory
doświadczam prawdy słów
że szczyty zbliżają
do Pana Boga
Szwajcaria, sierpień 2010
Autor: Don Adalberto
Fotografia: Don Adalberto
przychodzę z poezją
sercem wyszeptaną
w dłoniach niosę
różnobarwne
wiersze
błękitne
dla przyjaciół
zielone
dla nadziei
czerwone
(jak róże)
dla ciebie
Oskar Wizard
potrafi
wywróżyć przyszłość
z fusów od herbaty
zna doskonale
znaczenie
każdego imienia
wie komu niebawem
zaczną sprzyjać gwiazdy
umie smutek serca
w radość zmieniać
wszelkim przeciwnościom losu
z łatwością zaradzi
każdemu
życie w szczęśliwsze
odmienia
na trudne chwile
ma doskonałe porady
nie widzi tylko
mojego tęsknego
spojrzenia
Oskar Wizard
jutro skoro świt
wyruszymy na szlaki
zostawimy w domu
oswojone zmartwienia
młodzieńcze zrywy
weźmiemy do plecaków
chwycimy w płuca
szalone marzenia
ugasimy pragnienie
uczuciem źródlanym
w przepaść zrzucimy
skostniałą niemoc
i winy przeszłości
przy kapliczce przydrożnej
modlitwę zanucimy
razem ze skowronkami
i tacy promienni
jak niebiańskie duchy
piąć się będziemy
ku górze
wyżej
i wyżej...
tam gdzie błękity nieba
Autor: Don Adalberto
Każda chwila
zasługuje
aby być wielką.
Taką, o której
dobre wspomnienie
pozostanie.
Łapię więc sercem
chwilę wszelką.
Jedna pachnie przyjaźnią,
inna jak kochanie.
Są wprawdzie też
gorsze chwile.
Te prześpię
lub znajdę ich rozwiązanie.
Bo zegar bezustannie
minuty miele.
Uchronię zaś
o nazwie
przyjaźń i kochanie.
Jest jeszcze
chwila uroku
nienazwana.
To radość poranka,
zachwyt melodią,
wzruszenie zachodu.
Przeze mnie
szczególnie
za piękno
kochana.
Podaruję ją tobie,
uchroni
od przedwiosennego
chłodu.
Oskar Wizard
zgromadzę w nim
parę pięknych wspomnień
dorzucę kilka garści nadziei
planów oczekujących
na właściwą chwilę
aromatów porannych
kawowych radości
zachwytu nad pięknem świata
i dobrem
które tkwi
na przekór wszystkiemu
w człowieku
wplotę w jego treść
baśnie i marzenia
lecz tylko takie
które spełnić się mogą
dodam wiarę
w szczęśliwą miłość
podziw dla urody
natchnienie przytuleniem
i podzielę się nim z tobą
Oskar Wizard
wiersz
wyfrunął z moich dłoni
zawirował jak liść
na wietrze
dosiadł jego skrzydła
ozłocił słońce
rozlał na niebie błękit
rozpalił gwiazdy
osrebrzył księżyc
rozpędził chmury
spłynął deszczem
aby upaść
u twoich stóp
błyszcząc
jak diament
wiedział
że wychwycisz
jego puentę
ja też
Oskar Wizard
(fot. Autor na Al. Piłsudskiego w Gdyni)
Spraw dobry Panie Boże,
aby mi nikt
dobrych rad
nie dawał...
Żeby już nikt
więcej nie pouczał...
Kiedyś słuchałem
i prawie miałem zawał.
Nie chcę też aby ktokolwiek
moje sumienie nawracał.
Mam dość roboty,
dzięki Twoim zleceniom.
Zbędne jest więc,
by ktoś w tym
przeszkadzał.
Moje życie
w szczęśliwsze
się zmienia.
Proszę, aby nikt
w moim losie
nie zamieszał.
Niech raczą się więc sami
swoimi mądrościami.
Niech sądzą,
że mówią
w Twoim imieniu.
To w końcu sprawa
tylko między nami.
A oni?
Może kiedyś
swoje życie
w lepsze
odmienią?
Mam grono Przyjaciół,
miłości też nie brakuje.
Mam cele w życiu,
tematy do rozmów...
Lubię słuchać i mówić,
co serce czuje.
Uwielbiam mądrych ludzi,
unikam osłów.
Oskar Wizard
(fot. z Google)
zaloguj się w moim sercu
niech cały procesor zaiskrzy
zajmij pamięć RAM całą
będzie to proces najmilszy
obejmij software antywirusem
wgraj ciut poezji na dysk twardy
osłodź net wirtualnym całusem
aż mi wiatraczek zatańczy
wniknę w twą przestrzeń pendrive
zajrzę wgłąb uroczego monitoru
emulujesz obrazy tak śliczne
będą rozkoszą wieczoru
Oskar Wizard
noc na strunach marzeń
melodię rozpoczyna
gwiazdom kradnie ich blask
na ulicy tańczy szalony wiatr
północ powolnym krokiem
się zbliża
muzyka jest subtelna
i pełna nieokreślonej
tęsknoty
narasta i sercom jest coraz bliższa
o brzasku zapadnie wreszcie cisza
milczeć też będą
zdumione
marcowe koty
Oskar Wizard
cicho tak
że słyszę oddech Twój
spokojnie śpiący
myśli sączą się przez słomkę
jak sok truskawkowy
noc nuci pieśń tęskną
chociaż rytm już konający
znikają gwiazdy perły syreny
i lubieżne trytony
niech zawiruje ostatni raz
senne namiętne marzenie
nim słońca blask roztopi
barwne bukiety północy
i pozostawi ślad na pościeli
by rankiem zyskać natchnienie
to co ze snu zapamiętasz starczy
by dodać dniu cudownej mocy
Oskar Wizard
Dzień Walentynek
zbyt szybko mija.
Czy potem
zwykły dystans
powróci?
Niech Święto to
cały rok żyje.
Po co się smucić?
Będę więc kochał cię
w każdy dzień tygodnia.
Mruczał jak kot do uszka,
zachwycał się spojrzeniem.
Gdy będziesz smutna,
zamyślona
i pogodna...
Będziesz każdego miesiąca
powracającym wzruszeniem.
Na dziś planuję kawiarnię,
spacer i kino.
A potem
ty wybierzesz
plan wieczornych
radości.
Jeden dzień
to zbyt mało
na szczęście,
dziewczyno.
Niech trwa nieprzerwanie
Święto Miłości!
Oskar Wizard
To bez znaczenia,
czy jutro
będę się poezją
zajmować.
To tylko
niewielki dodatek
do życia.
Czy będę nowe natchnienia
w internecie znajdywać?
Jest wiele innych celów
do zdobycia.
To bez znaczenia,
jak wielki jest mój
byt wirtualny.
On niczym mi w życiu
przecież
nie pomoże.
Wnosek sam się nasuwa,
dość banalny...
O przyszłość jestem spokojny,
więc się nie trwożę.
Ważna jest rodzina,
garstka przyjaciół
i moje fascynacje.
Najpiękniejsze z nich
mają uśmiech kobiecy.
Wspólne poranki,
spotkania,
urocze kolacje...
Lubię patrzeć
w twoje oczy
przy blasku świecy.
Oskar Wizard
Kto sprawia,
że świat przestaje być zły?
Właśnie Ty!
Dzięki komu
życie nabiera kolorów?
Radością dnia jesteś,
rozkoszą wieczorów.
Kiedy idziesz w zwiewnej szacie
do mnie...
Pragnę wtedy
całować Cię
nieprzytomnie.
Przytulać do piersi,
wpić usta
we włosy.
Zamieniasz w baśń
każdą
z naszych nocy.
A gdy poranek
słońcem świat ogrzeje.
Zachwycasz serce,
uśmiechem promieniejesz.
Zamieniasz zimę
w uroczą wiosnę.
Tylko dzięki Tobie
serce mam radosne.
Oskar Wizard
Znaleźli siebie
w sieci
przypadkiem.
Kobieta
po przejściach,
mężczyzna
z przeszłością.
Wpierw spoglądali
w profile
ukradkiem.
Aż popłynęli
na fali miłości.
Ona rozkwitła
jak bukiet orchidei.
On znów zmężniał,
brzuch mu się zapadł.
Wieczorami przy monitorach
w ekstazie siedzieli.
Dopadł ich uczuć zapał.
Znów biegli po łąkach,
w marzeniach przytuleni...
Życie stało się piękne,
nabrało wreszcie blasku.
Dziewicze kochanie,
które niczego nie zmieni.
Bo obok małżonków
kładli się
o brzasku.
Oskar Wizard
chwila to bezcenna
a w niej ty i ja
palce klawiaturę dotykają
serca wystukują rytm
ekrany błyszczą marzeniem
myśli jak koty się ocierają
wyobraźnią rośnie podniecenie
wargi nabrzmiały pragnieniem
odległość przestała mieć znaczenie
czujemy dłoni dotyk i smak pocałunków
nieśmiałość uczuciem już rozebrana
czeka nas pragnień spełnienie
Oskar Wizard
postanowiłaś czekać na szczęście
na jutro ukryte wśród mgieł
na miłość która wciąż ucieka
przed światem pragniesz ukryć się
chcesz aby wczorajszy dzień powrócił
lecz w lepszej cudownej odsłonie
sama na przekór losowi
a twoje serce płonie
nie potrzebujesz niczyjej pomocy
to właśnie z ust twych usłyszałem
poczekajmy więc na ten cud
dlatego obok ciebie usiadłem
Oskar Wizard