Gdzie teraz jesteś,
dawne kochanie?
Zmieniłaś nazwę,
skasowałaś dawne wpisy?
Czy trwałe wspomnienie
w nas pozostanie?
Czy na sercu blizny?
Lubię wspominać
zwiedzając netowe
archiwa.
Konta usunięte
lub skasowane...
Byłem jak Romeo,
ty tak urodziwa...
Na co nam było
tak wielkie staranie?
Czy w necie
liczy się tylko chwila?
Zbiór zer i jedynek
oraz ciągłe rozstania?
Chcesz całe życie
być już niczyja?
A mnie się marzy
CIĄGŁOŚĆ
kochania!
Oskar Wizard
Przeklęte niech będą
niewierne rodzicom dzieci...
Jeśli ojciec i matka je kochali.
Niech im ciemna gwiazda
na niebie świeci!
Bo rodzice
w rozpaczy pozostali.
Ćwierć wieku
nosili palanta
na rękach.
A przecież ja
za wszytko obrywałem.
Nie ma w nim nic
z człowieka!
Ja zaś ze staruszkami
pozostałem.
Powodów do odejścia
miałbym sto razy więcej.
W końcu byłem synem
mniej kochanym.
Może zamiast rozumem
posługuję się sercem?
Być z rodziną
jest uczuciem
wspaniałym.
Matka zmysły prawie postradała.
Ojciec postarzał się
dwadzieścia lat...
Mojemu synowi trauma
po chrzestnym pozostała.
A we mnie...
umarł brat!
Oskar Wizard
Opadając przez krawędź miasta
jak dumny nieszczęsny Titanic
szukam kopalni króla Salomona
lecąc nad kukułczym gniazdem
to zbyt fatalne zauroczenie
wszystkie owce milczą i patrzą
a nadzieja przeminęła z wiatrem
tak mijają noce i dnie...
marzy nam się niebiańska plaża
stąd aż do wieczności
wśród samych swoich
małych duchem
w domu wszechwładnego
Wielkiego Brata
Kaznodziei
właśnie minęło
siedemnaście mgnień wiosny
już nawet widać lato wszędzie
właśnie Ty jedna na milion
kochaj mnie albo wreszcie rzuć
Oskar Wizard
(22 czerwiec 2012)
Nietoperza cień maksymalne emocje
uderzasz od tyłu cicho
bez ostrzeżenia ubrany
jak ninja
znasz moje myśli
więc unikasz ciosu wężu
upadłem twardo
lecz szybko podniosłem się
gdybyż tak zmagazynować
Twoją nienawiść
atomowa bomba
byłaby tylko zabawką
staję twardo jak samuraj
za gardą dwóch mieczy
strącę Twą maskę
gdy ruszysz
z zatrutym sztyletem
ale nie ruszasz
nie lubisz
uczciwych pojedynków
znikasz by za chwilę
z fałszywym uśmiechem
w barchanach powitać dzień
mam alergię na snajperów
kiedyś zdradzi Cię
błysk lunety
na policzku płynie moja łza
tylko jedna słona kropla...
może to pot
czekam na Ciebie...
Przyjaciół moich zostaw...
i przestań się wreszcie bać...
Oskar Wizard
(04 sierpień 2012)
Co jakiś czas powraca tęsknota...
Do dróg wyśnionych
lecz tylko snem zwieńczonych.
Może i w sercu była ochota...
Lecz nie dla stóp
życiem umęczonych.
Żegnajcie więc cicho
wspaniałe marzenia.
O podróży, karierze
i wielkiej miłości.
Nie wszystko da los,
nie wszystko się spełnia.
W życiu zbyt mało
jest radości.
Dlatego podążam wciąż
ścieżką nadziei.
Na drodze tej
ukryte są małe skarby.
Muzyka brzmi radośnie,
ludzie wypięknieli...
Pozytywnego myślenia
czary!
Oskar Wizard
Złączymy w proteście swoje dłonie.
Pójdziemy w pochodzie przez nasze miasto.
Serce odwagą niech zapłonie.
Powiemy prawdę prostą i jasną!
Religii do życia nam nie mieszajcie.
Dość zbędnych ofiar i nienawiści.
Karierowicze na drzewo spadajcie!
Sen o wolności dziś mi się przyśnił.
W tym śnie kobieta była człowiekiem...
A nie maszyną do reprodukcji!
I nie podpieraj się żadnym Bogiem!
Nie znasz dokładnie jego instrukcji!
Oskar Wizard
Co noc mój sen
atakują embriony.
Za każdym
krzyczący ksiądz
stoi.
A każdy embrion
zakrwawiony!
Aborcji się boi!
Boję się także ja...
Zygoty opanowały
moje myśli...
W telewizorze
straszą za dnia...
Potem znów koszmar
mi się śni!
A obok księdza
stoi kobieta.
To ta,
która ciąży patologicznej
nie chciała!
Skrobie się nożem,
to ją podnieca!
Niestety Frankensteina
nie wyhodowała...
A przecież embrion
mógł być premierem
lub prymasem.
Dobre Państwo
gwarantowało mu opiekę!
Mnie się koszmary
śnią tymczasem...
Za życia
w diabelskim ogniu
się piekę!
Nie ma
ważniejszego problemu
na świecie!
Tak przynajmniej
piszą w gazetach...
Jak uratować
potwory od śmierci?!
I jak kobiety
więzieniem spętać?
Pytałem swą babcię,
gdzie prawda goła?
Dała mi w łeb
i wysłała
do kościoła!
;)))
Oskar Wizard
Miał to być wiersz przełomowy.
Miał być to utwór doniosły!
Na ciężką pracę byłem gotowy!
Lecz plan ten diabły poniosły!
Wciąż w zamyśleniu
po brodzie się drapię.
Na nic nie przyda się
koncentracja.
Mój pies zbyt głośno chrapie!
Śni mu się pewnie
wczorajsza kolacja.
Wymieniam pióro
na bardziej złote.
Z wielu opresji
mnie wybawiło.
Jak zabrać psu
do chrapania ochotę?
A jeszcze wieczorem
było tak miło...
Chciałem, aby wiersz
wstrząsnął sumieniami!
Albo też skandal
wywołał ogromny!
Lecz pies chrapie
pomiędzy beknięciami!
Poszedłem też chrapać,
całkiem nieprzytomny.
Oskar Wizard
to Święto dobrych ludzi
to Święto wspaniałych serc
przestań się smucić
bo jeszcze sporo
w nas dobra jest
na przekór powszechnej
oschłości
wbrew wszelkim
pomówieniom
na potwierdzenie
do ludzi miłości
malutkie dzieci
ze szczęścia się śmieją
gdyby nie my
to ich by nie było
życie ratują nasze
skromne grosze
to Święto wielu
ludzi w lepszych zmieniło
z dumą na piersi
Czerwone Serduszko
noszę
Oskar Wizard
Właśnie rozkwitł bukietem uczuć
nowy uroczy poranek...
klik... klik... dotykasz klawiatury
jakby kochanka to była
czy słodki kochanek...
serwer od razu zarejestruje
Twoje urocze mysli
w rejestrze zapisze to
czego pragniesz
czy kto Ci się przyśnił
dla siebie tajemniczy
niepoznani
lecz nie dla bezdusznej
maszyny
biegną terabajty informacji
o nas
przez procesor
i komputera
szyny
najlepsze programy nie ochronią
czy nawet hasła
skomplikowane
gdy piszesz sekretny list
są to słowa na tacy
podane
tak samo jest z telefonem
czy skype...
może nie wiesz
tego...
że ktoś ogląda i słucha
gdy pokazujesz wnętrze
serca
nagiego
echelon jest systemem
wszędobylskiego
podsłuchu
lecz nie przejmuj się tym
wcale
i nie upadaj
na duchu
bo co tam echelon
czy jacyś
hakerzy
podobnie jak w UFO
nikt w to
nie uwierzy
gdy mroczny sekret
nie obciąża
Twojego sumienia
nie musisz obawiać się
ludzi cienia...
;))
Oskar Wizard
Czerwone serduszko.
Order dla mnie
najcenniejszy…
I dla tych
którzy innym
pomocą służą…
Aby przeżył
ten najmniejszy.
Ten mały i bezbronny.
Bo kto mu
jeśli nie my
pomoże?
Przeszkadzać będzie
tylko głupi i zabobonny!
Nadal wspieraj Owsiaka
Panie Boże!
Oskar Wizard
protegowani
mierni ale wierni
o swej mądrości przekonani
w prywatnym życiu beznadziejni
wiedzą skąd wieje wiatr
i jak dumne chorągwie
ustawiają się
aby popłynąć z wiatrem
nigdy odwrotnie
wódz dla nich
to Wielki Brat
ślubują Mu
dozgonną wierność
(gdy padnie
bez żalu go pozostawiają)
bedąc na fali
są nie do ruszenia
bo każda władza
własną sitwę posiada
co jakiś czas
przywództwo się zmienia
wtedy nietykalny przepada
nie przewidział
bo wszystko
ma koniec
nawet osoba
pozbawiona
honoru
kiedyś przepadnie
Oskar Wizard
ściska mi gardło
tysiącem grzechów
mnożących się jak króliki
wiąże ręce
składając do modlitwy
już nie mam czasu
na pracę
miłowanie bliźniego
czy uporządkowanie domu
to też jest grzechem
kolana wytarte
od klęczenia
w niemej prośbie
o wybaczenie
tego
że żyję
niebo milczy
jak zawsze
Oskar Wizard
kroczymy ulicami miast
jak koty ocierając się o marzenia
mijamy się wzajemnie
płosząc na widok piękna wzrok
lecz czasem nieśmiałość
w sytość uczuć się zamienia
i nagle płomień radości
rozświetla serc naszych mrok
dlaczego więc lat wiele błądziliśmy
śniąc jedynie o szczęściu
bo może samotność potrafi
być najwierniejszą na świecie
sekret ukryty jest w odważnym
do ludzi i życia podejściu
a gdy ludzie odnajdują się
znajdują też największe szczęście
prawda ta pomaga znaleźć
miłość i przyjaźń najwierniejszą
czasem nieśmiałym słowem
rozpoczniesz
balladę życia najpiękniejszą
Oskar Wizard
Noc rozkwita
gwiazdami na niebie.
Trwa cisza syta i upojna.
Tulą się ostatni raz
kochankowie do siebie.
Pora to senna i spokojna.
W taki właśnie czas
nadpływają znikąd wiersze.
A każdy coś ważnego
ma do powiedzenia.
Nad ranem poeta
zaśnie wreszcie.
Jego notes
utworami się wypełnia.
Lecz nawet sen
od wierszy nie uchroni.
O brzasku
znów nadciągną
stadami.
Poeta do pisania
duszę pogoni.
Gdyż są jego miłością
i wielkimi radościami.
Oskar Wizard
Płyną słowa perlistą ławicą.
Pomiędzy nimi
gęstnieje milczenie.
Czy serca
sedno przesłania usłyszą?
A może cisza
wzbudzi głębsze westchnienie?
Mówisz, że kochasz
- powtarzasz to bezustannie.
Lecz już po chwili
wyznania zapominasz…
Kusisz i uciekasz
rozsiewając perfum wonie…
Nawet w snach nagość ukrywasz.
Przestań baśń przecudną
już nucić mi słodko!
Nie chcę stracić resztek
cerowanej duszy.
Albo kuś mnie! Urocza ślicznotko!
Stare serce też lubi się wzruszyć.
Oskar Wizard
Zło wcale nie drzemie...
Stara się ukryć kaprawe ślepia.
Twoją duszę chętnie w jasyr weźmie!
Jest w nim wielka złości głębia.
Wpierw o Twej świętości
Cię przekona.
Bo mylić się może każdy,
tylko nie Ty!
Dobro po cichu w sercu skona.
I będziesz zły!
Pogryziesz wszystkie
na świecie Owsiaki!
Nie będziesz słuchać
nawet papieża.
Tęczowym chciałbyś
wyrwać flaki!
Hejtując przypominać będziesz
kawał zwierza!
Mózg ściśnie
pozornej świętości aureolka...
Z impetem w głąb
wkroczysz do piekła nerwicy.
Zgaśnie rozumu ostatnia kontrolka...
Kto się nie zgadza,
niech w grobie milczy!
Może jednak kiedyś
zbudzisz się z rozumem
nad ranem?
Dowiesz się,
że jesteś oszukanym
przez autorytety baranem?
Morał:
Diabeł potrafi cyrograf
podać ,,święconą" dłonią.
Ludzie zaś chętnie
ku skrótom myślowym
gonią!
Oskar Wizard
Drżyjcie w trwodze choinki!
Głęboko karpie nurkujcie!
Będziecie radością rodzinki…
… Gdy życie z was ujdzie.
Otwórzcie się cienkie portfele!
Święta są dla nas tak drogie.
Będzie rodzina i przyjaciele…
Finanse ogłoszą trwogę!
Czeka nas przepicie i przejedzenie!
Sprzątanie przed i po uroczystości.
Święta miną jak okamgnienie!
Życzę trafionych prezentów
i wielu radości.
Oskar Wizard
nie pal Stefanie
bo ci więcej nie stanie
będziesz kaszlał jak ciocia Helenka
jej rak płuc to wielka udręka
nie pal Stefanie
bo ci brzuch opadnie
już lepiej ćwicz bieganie
może cię jakaś panna dopadnie
nie pal Stefanie
bo ostatni ząb wypadnie
wyłysiejesz do ostatniego włosa
potem śmierć i jej kosa
już lepiej odżywiaj się zdrowo
odżyjesz na nowo
będziesz okolicy bohaterem
bo paląc jesteś zerem
Oskar Wizard
Słońce chowa się za chmurami
Zostaję sama, ze swoimi tworami
Co wieczór, się schodzą
Z wielką chęcią przychodzą
Odchadzą z wielkim trudem
Co wieczór wystraszona jestem
Odrealnienie, okropne uczucie
Nie jest łatwo wiedźcie