Dawniej nam wystarczała

z marmoladą drożdżówka

mały kubek kawy czarnej

stówa w kieszeni wygnieciona

rozpieszczanie wśród gwiazd

na dachu perłowych marzeń

Dzisiaj uczucia ewaluowały

to już nie tylko pocałunki

wtulanie się urokliwe w siebie

i świetlistość płonących ciał

ale życie takie prawdziwe

ze wszystkimi za i przeciw

Z całą odpowiedzialnością

idziemy choćby nie wiem co

razem w jednym kierunku

tam gdzie stale kwitnie maj

Kazimierz Surzyn

Perfumami wiosny

która w naszym związku

przepysznie kwitnie

i zmysłową pomarańczą

najładniejszej poezji

Soczyste usta i piersi

kołyszą się upojną nocą

nie przestaję ich pieścić

w idylli niebotycznej

Rozkochany szczęściem 

i wycałowaniem

przytulam szalenie

kaskadą płomieni

serce w sytości

roztańczenia śpiewa

Księżyc plącze się w ciałach

aksamitnym spojrzeniem

rozgwieżdżenie srebrzyste

uczta ducha z winogron

Kazimierz Surzyn

postanowiłem odejść 

a ty obiecałaś 

że zawsze mogę wrócić

postanowiłem wrócić

a ty powiedziałaś 

że to nie ma sensu

moje serce zostało złamane

po raz kolejny 

oczy całe załzawione 

czuję gulę w gardle 

rozgrzane noże w sercu

twoja obietnica była tylko

pustymi słowami

nic nie znaczącymi 

wypowiedzianymi z grzeczności 

a ja ci uwierzyłem 

odszedłem ciałem 

ale nie duchem 

cały czas nadzieję miałem 

że jeszcze do ciebie wrócę

a gdy zrobić to chciałem 

było już za późno

myślałem że jesteś osobą

która nigdy by mnie 

nie zraniła 

muszę przestać być taki

naiwny

rozwaliłaś mnie

a mimo to

gdybyś zmieniła zdanie

chciała mnie przyjąć z powrotem

byłbym tak szczęśliwy

że momentalnie bym zapomniał 

o złamanej przez ciebie

obietnicy

Lazurowym spojrzeniem

powodujesz uśmiech mój

zaś kryształkami słów

upiększasz każdy dzień

rozpieszczam cię zielenią

i aromatem dzikich łąk

płatkami róż obsypuję

pocałunkami ubieram

atłasowe ciało w bukiety

takie śliczne jak maj

łaskotanie motylków

euforia szczęścia

przenika wnętrze

sercem bliskości

daję bezpieczeństwo

i seraficzny spokój

tak ciebie kocham

że świat za mały

Kazimierz Surzyn

piękno natury

wzbudza zazdrość aniołów

blednie przy niej niebo

góry zniżają się do nizin

morze haftuje

słońca koronką imię

delektuję się boskością

i oddycham uwielbieniem

włosy lśnią 

jak aksamit złoty

brylantowe oczy

świecą płomieniem

rozpalonej namiętności

usteczka w czerwonej 

róży zamknięte

odbite pocałunki

na ustach pielęgnuję

twarz owalna

światłem jaśnieje

niczym księżyc w pełni

witalność ramion

targa wicher

w cztery strony

ciało powabne

w cudowności frezji

twoje serce nadaje

ton sercu mojemu

Kazimierz Surzyn

Na łożu rozrzuconych

poduszek szczęścia

każdej nocy umieram

z miłości do ciebie

i skrzydłami Amora

rozgrzewam purpurą

Chodzę po gwiazdach

srebrnych polach

i łąkach rozkoszy

szumiąc trawami

Niczym boski księżyc

jeszcze bardziej 

rozpalam usta

sferami erogennymi

i dreszczami

oddychają ciała

W gorących krajach świata

razem wziętych leżymy

okryci do cna sercami

płyniemy w nowe

Kazimierz Surzyn

Muzo przepiękna ukochana

przy tobie moje serce szumi

mocą wezbranych mórz

i jaśnieje barwami zórz

Budząc się w środku nocy 

szczęśliwy patrzę na ciebie

rozanielonym spojrzeniem

i sercem jestem przy tobie

Życie nasze jest płomieniem

bardzo mocno świecącym

i nawet w nocnych cieniach

ten płomień nie zgaśnie

choćby wichry go targały

czar miłości nie pryśnie

Kazimierz Surzyn

zakręconą jodełką

babką szerokolistną na rany

misterną gałązką wierzby

zależnie od pogody ducha

grzebykiem co uspokaja myśli

i czyni z włosów fryzurę zalotną

płaszczem ramion wielkodusznych

co chronią przed cywilizacyjnym pośpiechem

aniołem bezpieczeństwa na życie

który kiedyś tam przeniesie mnie w krainę wieczną

stołem rozmów o czymkolwiek

co na widok szczęścia śpiewa czule

kilometrami dróg sprzyjających wiatrów

które odganiają za horyzont te kręte

na dobre i złe miłowaniem

w sercu obrączkami zespolonym

nutką radosną o brzasku

ale też oczami w półmroku

dotykiem najczulszej bliskości

i czasem bez liczenia czasu

czarodziejką co obsypuje zimą

wzgórza miłosne wrzosami

poranną herbatą malinową albo kawą

w uśmiechach boskiej tęczy

najsmaczniejszym prezentem

na całe życie

tu i potem

Kocham Cię

Kazimierz Surzyn

A gdy już będzie po wszystkim

w jego dotyku tonie.

w strumieniu wejrzeń

się przechadza

miarowym krokiem

ogarnia duszę i serce

tętno przyśpiesza

napędem silnika

ciało płynie w nutach

własnych oddechów

i w dreszczach uniesień

płoną oskrzydlone jaźnie

ogniskiem Hestii

motylki mam w brzuchu

zalane winem

i jak Erosa strzałem wpadam

wprost w twe ramiona

obejmuję

pieszczę

wycałowaniem

herbatnikowych ust

i przeuroczych

dołeczków w policzkach

tam jest wygwieżdżone

niebo

Kazimierz Surzyn 

Wystarczyły dwie nasze iskierki

rozpalone kuszącym spojrzeniem

jak jeden tik tak zegara krótkim

Usta piernikowe wbite w żądze

muśnięcia wokół ucha odlotowe

i serce wylatujące z orbity doznań

Dniem działania skrzydłami aniołów

siódme niebo zmysłowe nocami

a rano wstajemy ubrani gwiazdami

Kazimierz Surzyn

Świt zagląda do sypialni.

Leżymy obok siebie

sny przecierając z oczu

i na poduszkach marzeń

układamy pasjanse.

Słonecznym pędem wstajemy

choć nas nikt nie goni.

Pocałunkiem nowy dzień witamy

i dwoma słowami Kocham Cię.

Za drzwiami czekają pewnie

nowe wyzwania jak co dzień

chociaż ciszą powiewa

wiatr od zachodu

a promienie zza szyb

docierając do serc

rozświetlają drogi.

Jeszcze łyk herbaty

i żegnamy się w progu

bo praca obowiązki

mierzenie rzeczywistości

na zamiary i siły.

W tym wszystkim najpiękniejsza

jest miłość która cudem

pięknie wszystko nam układa.

Kazimierz Surzyn  

Wysoko hen ponad chmury

gdzie anioły śpiewem czarują

i niebieskie gwiazd orkiestry

mocno sercem przygrywają

Na wiszące ogrody cudowne

abyś w ich blasku odpoczęła

do krainy uśmiechu i tańca

byś duszę barwą ubogaciła

Na ogniska cichą przystań

gdzie złośliwe zmory cienie

odchodzą w dal za horyzont

w nicość w stałe zapomnienie

Tam gdzie szerokie drzwi

nie potrzebują klucza

by otworzyć się na życie

co lukru chwilom dostarcza

Wezmę ciebie pod prąd

nawet na koniec świata

bylebyś była szczęśliwa

i poczuła mnie całą sobą

Tęczą ramion cię otulę

byś znalazła schronienie

w ich puchatym cieple

oraz błogie odprężenie

Uciszę krzyk nostalgii

purpurą róż miłości

niech zapuszczą pędy

owoce naszej płodności

Zatańczę nago z tobą

na mokrej złotej trawie

aż we mnie uśniesz

po doskonałej zabawie

Miłość to wielkie uczucie

bo wszystko jest możliwe

nawet niczym małpa

po drzewach skakanie

Kazimierz Surzyn

Nie daję się zwariować

tej pogoni za wszystkim

tej cywilizacji szaleństwa

życie jest takie piękne

szkoda czasu na kłótnie

i wypominki że to że owo.

Dzisiaj patrzę w oczy

listopadowemu słońcu

ono się uroczo uśmiecha

tańcząc walca z wiatrem

który mnie lekko muska

po rozpiętych ramionach

wyciągniętych po szczęście.

Gładzę zabłąkanego pieska

i on potrzebuje miłości.

Podprowadzam staruszkę

w jej zamglonych oczach

spostrzegam wdzięczność.

Lubię bardzo się uśmiechać

więc daję uśmiech innym

jaka to radość ogromna

widząc uśmiechnięte usta.

Na Giewoncie spojrzeniem łapię

najczystszą zieleń srebro gór

i ciszę co słyszy oddech piersi

i wnętrzem przepływa jak strumyk

urzekający swym wdziękiem

które w sercu dokumentuję

by wyciągać zimą wspomnieniem. 

Nacieszyć się szumem rzeki

i falami unoszącymi moje myśli

w stronę nietuzinkowych marzeń.

Siedzę w domku na konarze dęba

i piszę strofy wiersza piórem które

moczę w szafirowym niebie.

Jeszcze pójść boso na łąki pełne ziela

zapalić ognisko spleść dłonie wokół

i chodzić z ukochaną po chmurach

po deszczu księżycu po gwiazdach.

Moją pasją największą jest żyć.

Kazimierz Surzyn    

" Piosenka jest dobra na wszystko" -

otrze łzy jak tylko potrzeba

cierpienie w niepamięć puści

smutek w pogodę przemieni

Do snu dźwiękami ukołysze

sprawi że będziesz doskonalszy

włącz piosenkę gdy szaleje złość

gdy w źrenicach gości samotność

Ona przemawia gamą nutek

i tekstem z trafnym morałem

jest jedynym takim uczuciem

co możesz jak zechcesz usłyszeć

Będzie zawsze trwała przy tobie

kiedy inni zawiodą ciebie

namiętnie twe serce rozkocha

bakcyla wiary i nadziei doda

" Latawce dmuchawce wiatr" -

to moje radosne dzieciństwo

gdy z kolegą biegliśmy po łąkach

trzymając linki skrzydlatych w rękach

" Pieśń o cegle" podaj cegłę -

w rytmie trudu szkolnej kuźni

choć to nie były cegły ale długopisy 

niczym komputery w dłoni

" Daj mi tę noc"  przecudowną -

kiedy moją wtedy narzeczoną

zabierałem na modne dyskoteki

taki młody do cna zadurzony

" Jak na lotni" zawieszeni -

wciąż płyniemy w szczęśliwości

sobą wcale nie znudzeni

w " Daj mi tę noc" dalej zakochani

Kazimierz Surzyn

Schwytam biały obłok

i zaniosę Tobie

w serca uniesieniu,

aby szczęściem cię napełnił.

Ześlę piorun,

by odstraszył ludzi tych,

którzy snują plany złe.

W sidła złapię morze

i zatopię smutek,

jakiś żal, rozczarowanie.

Wzniecę ogień, 

aby wypalił chwasty

w człowieku XXI wieku,

byśmy razem żyli

w miłości i nadziei.

Dobrocią wielkiego,

nieskalanego serca,

zbuduję zaufanie

innych serc.

Dobrą radą,

życzliwym słowem,

przyjaźń, co nawet

skały przełamie.

Pocałunkiem miłość,

romantyczną, tkliwą,

rodzącą wciąż nowe,

ale zawsze dojrzałe

owoce szczęścia.

W bezdechu

szaleńczym muśnięciem,

rozkocham  Twoje ciało,

co rozpłynie się we mnie

mdlejącymi uniesieniami.

Rozkoszą zerwę kajdany

w które ubrało

mnie życie.

Choćby nie wiem

co się działo,

splataniem rąk

pojednanie na zawsze,

a wiarą - siłę, która

z niemocy wyzwoli.

Czułością sprawię,

by dla kogoś

jesień albo zima życia,

była najpiękniejszą porą.

Przytulę serce

najmocniej zranione.

Prawdą uczynię

istnienie lepszym,

powabniejszym,

co pachnie jaśminem,

zbożem, miodem.

Budować  będę z werwą

DOBRO nieustannie.

Kazimierz Surzyn