Skąd się biorą chmury?

 

Bo jeśli są to obłoczki

małe i niewinne...

Płyną po niebie,

dodając mu uroku.

Prędko znikają,

szybkie i zwinne...

Lecz duże chmury

okryją świat

warstwą mroku...

 

Czasem też

na czoło spływają deszczem.

A nawet

z chmurnego czoła

wnikają w myśli.

Może i nie jestem

wielkim wieszczem...

Lecz wiem,

że chmura

potrafi nam się przyśnić.

 

Ach, gdybym miał

taką strzelbę

prosto z raju...

Która strąciłaby

wszystkie chmurne

myśli...

Potem już tylko słoneczne

uczucia zostają...

I znów mogłabyś

tylko o mnie

śnić!

 

 

;)))

 

 

Oskar Wizard

 

 

 

Ostatni Dzień w Roku.

 

jakże jest pełen uroku

pełen dynamizmu

i szaleństwa

ostatni dzień w roku

w przytuleniu

mojego maleństwa

 

odpalimy barwne race

i podniebne rakiety

złożymy sobie

namiętne życzenia

wypijemy szampana

dla zmysłów podniety

niech szczęście się spełnia

 

gdy północ wybiją

zegary i dzwony

gorące tango

noc nam ogrzeje

będę szeptał

w ciebie wtulony

że radość nam

Nowy Rok przyniesie

 

 

Oskar Wizard

 

 

Uczucia płyną ławicą.

 

uczucia zbyt często

wymykają się spod kontroli

ławicą przemierzają świat

by spotkać właśnie ciebie

gdybyś wiedziała

jak często serce boli

bo nie możemy

przytulić się do siebie

 

słowa dla wszystkich uczuć

są tylko cieniem

może melodia

byłaby bardziej zrozumiana

umieściłem cię

na swoich westchnień niebie

jesteś taka kochana i wspaniała

 

 

 

Oskar Wizard

 

 

Kobieta w czerwieni

 

K olor zachwyca i podnieca

O tula zmysły wzruszeniem

B o jest kanonem piękna

I serca gorącym przytuleniem

E sencją marzeń miłosnych

T rzymając wzrok wciąż w napięciu

A także zapowidzią uczuć wiosny

 

W ielkiemu sprzyja szczęściu

 

C zerń nocy pragnie połączenia

Z wiewną sukienkę dłoniom podając

E rotyzm i nadzieja spełnienia

R ozkoszy życiu przydaje

W estchnień głębino bezdenna

I szczęścia obietnico delikatna

E legancjo urocza i świetna

N aturalna jak z różanego kwiata

I bardzo kobieca

 

 

Oskar Wizard

 

 

Błękitna Łódź Podwodna.

 

Lubię ten czas,

gdy po oceanach marzeń żegluję.

A jeszcze bardziej,

powroty do naszego portu.

W Twoim przytuleniu,

radość swą odnajduję.

I w miłym przyjęciu,

gdzie jest szampan

i kawałek tortu.

 

Najbardziej mnie cieszy,

gdy słuchasz moich przygód.

I to zdumienie w oczach,

wręcz niedowierzanie...

Bo moje życie szalone,

pozbawione jest

spokoju i wygód...

A jednak jest moje,

a przez to kochane.

 

Nie pytaj po raz setny,

czy miłość i radość

na końcu świata odnajduję...

Bo wciąż wracam do Ciebie

i w Tobie szczęście

zawsze przytulę.

 

 

 

Oskar Wizard

 

 

Dzień całowania...



dziś przecież jest cudowny
dzień całowania
więc cmok
buziak
kiss
aż do oczarowania
w policzek
czółko
najchętniej
w namiętne usta
niech na całowaniu
mija godzina
druga
szósta

może być to pocałunek miły
jak zefirek muśnięcie
nieśmiały
albo też gorący
gwałtowny
długi i wspaniały
z odrobiną dystansu
lub też z mocnym
przytuleniem
dzień to wspaniały
bo z pragnień
spełnieniem



Oskar Wizard

 

 

 

Po północy.

 

Noc rozkwita

gwiazdami na niebie.

Trwa cisza syta i upojna.

Tulą się ostatni raz

kochankowie do siebie.

Pora to senna i spokojna.

 

W taki właśnie czas

nadpływają znikąd wiersze.

A każdy coś ważnego

ma do powiedzenia.

Nad ranem poeta

zaśnie wreszcie.

Jego notes

utworami się wypełnia.

 

Lecz nawet sen

od wierszy nie uchroni.

O brzasku

znów nadciągną

stadami.

Poeta do pisania

duszę pogoni.

Gdyż są jego miłością

i wielkimi radościami.

 

 

Oskar Wizard

 

 

Stare serce.



Płyną słowa perlistą ławicą.

Pomiędzy nimi

gęstnieje milczenie.

Czy serca

sedno przesłania usłyszą?

A może cisza

wzbudzi głębsze westchnienie?



Mówisz, że kochasz

- powtarzasz to bezustannie.

Lecz już po chwili

wyznania zapominasz…

Kusisz i uciekasz

rozsiewając perfum wonie…

Nawet w snach nagość ukrywasz.



Przestań baśń przecudną

już nucić mi słodko!

Nie chcę stracić resztek

cerowanej duszy.

Albo kuś mnie! Urocza ślicznotko!

Stare serce też lubi się wzruszyć.



Oskar Wizard





Subtelnym dotykiem wzroku...


n
a kartach Wielkiej Księgi Przyjaźni
zapisujemy tajemnice serc i naszej jaźni
najpiękniejsze i wyśnione marzenia
rozczarowania i losu spełnienia

sztukę tajemną posiadliśmy
czytania między wierszami
czasem nawet milczenie mówi wiele
co się dzieje między nami
te wszystkie przecinki kropki
i gwiazdki zwłaszcza
wywołują uśmiech na twarzy
co smutki wręcz spłaszcza

subtelnym dotykiem wzroku
chciałbym ogarnąć Twoje myśli
wiedzieć czym radujesz się czy smucisz
i co dziś się Tobie przyśni
czas gdy tłum lubiłem minął
wolę spotkanie w kameralnym gronie
przyrzekam pamiętać
które domowe ognisko przyjaźnie
dla mnie płonie


Oskar Wizard

Ostatnia Księżniczka.


smoki wybite do nogi
nawet bazyliszka
nie uświadzczysz
zbroja co śladów bojów
ma bez liku
smętnie teraz rdzewieje
jakaż nowa przygoda
czekać może
gdy już wszystkiego
doświadczysz
i tylko podwiązka
ta jedna jedyna
sprawia
że dusza się śmieje

inni rycerze rynsztunek
w karczmie
już chyba wszyscy przepili
i od stodoły
do stogu siana
za dziewkami
namiętnie biegają
każdej obiecują
że już na zawsze
lecz warte to jednej chwili
księżniczki
do bogatych krajów wieją
i tam ciało i duszę
na loterii obstawiają

zmierzch obyczajów powszechny
nikogo już chyba nie dziwi
co gorsza
brakuje demonicznego drania
by miecze skrzyżować
jedynie poezja została
nagle wszyscy stali się
bardzo wygodni leniwi
chrzanić to
wsiadam na rumaka
jadę ostatnią księżniczkę
całować


Oskar Wizard

 

Kwiaty Nocy.


Między nocą a dniem...
jawą i snem...
Ustami ssącymi brzeg pucharu...
Marzeniem cudownym i pełnym czaru...
Pośród ławic gwiazd gorejących...
Syren zwinnych słodko nucących...
Satyrów winem przednim opitych...
Dzbanów nadziei całkiem rozbitych...
Wargami spijających ekstazę i rozkosz...
Skrzatami schowanych pod śmieciowy kosz...
... Błąka się moja dusza...
... i wszystko ją wzrusza...


Oskar Wizard

 

 

Dopowiedzenie Zmierzchu.

 

Noc cicha,

spokojna, głęboka.

Na czerni nieba

królują gwiazdy.

Księżyc zerka

dyskretnie z wysoka.

Na ziemi

od mrozu bruzdy.

 

Zaśnij teraz snem

miłym, głębokim.

Niech poszybuje

w marzeń krainę.

A mnie śnić będą się

twoje oczy…

Na gwiezdnym pyle

przypłynę.

 

Słońca w krainie tej

nie ma…

Zgasło wraz z naszym

codziennym staraniem.

Lecz moje serce

radośnie śpiewa…

Bo chociaż w nocy

spotkam się

z moim kochaniem.

 

 

Oskar Wizard

 

 

Święta Radosne.

Nadeszły

długo oczekiwane Święta.
Czas przygotowań

zakończył się.
A teraz patrzysz,

kto o Tobie pamięta...
Zanurzasz się

w romantycznym śnie.

Spotkań to czas

i serdecznego odwiedzania.
Tak dawno przecież

Cię nie widziałem.
Czas gorących życzeń

i wspominania...
Potrawy i uśmiech

dla Ciebie przygotowałem.

Myślę, że oprócz

naszego miłego biesiadowania...
Warto pomyśleć

o chwili odpoczynku

od życia.
W komnacie naszych myśli

są przygotowane posłania...
Raz do roku

nie obawiajmy się

odrobiny utycia.

 



Oskar Wizard

 

 

Hej Kolęda!

 

Nie wpuszczę do domu księdza.

Nie będę świętego udawał.

Choćby miała dopaść mnie nędza!

Będę przy drzwiach barykadę ustawiał.

 

Nie będę klękał

przed zwykłym człowiekiem.

Bo moja wiara nie z tego jest świata.

Religia zaś napawa mnie lękiem.

Mało w niej siostry czy brata.

 

 

Oskar Wizard

 

 

Proszę, ze mną śnij.


rycerze wygięli
na podobieństwo dinozaurów
a nawet stawali się powodem
niewybrednych żartów
zbroja pordzewiała leży gdzieś
zapomniana w kącie
szukam więc ścieżek jasnych
bo chwilami błądzę

dlatego też nadszedł czas
odkrycia prawdziwego siebie
magią zaczarować nasz świat
by poczuć się jak w niebie
i w Tobie są czary
którymi oświetlasz
mój sekretny świat
w sercu ciepłem promieniuje
i rozkwita jak cudowny kwiat

dziękuję że dzielisz się
ze mną
magią tajemniczej poezji
okryjmy się nią
tworząc nowy świat
i o nim proszę
ze mną śnij


Oskar Wizard

 

 

Słowa... 


Słowa swoją barwę mają cudowną 
aksamitny dotyk i słodki smak 
melodią myśli i uczuć 
zraszają nasz świat 
szlak podróży wytyczają... 
dwa kroki do przodu a jeden... wspak 
czasem kaktusem ranią 
lecz częściej radują jak najpiękniejszy kwiat 

są darem serca i jako takie 
serce treścią swą ujmują 
zawsze dobrym jest czas 
by uprzejmość tą uczynić 
by dać odrobinę szczęścia... 
aby wiedzieć co Przyjaciele czują 
niech zawsze będą nam miłe 
i próbują naszą krainę lepszą uczynić 

Oskar Wizard

 

 

Przyjaźń i Miłość.

 

chciałbym zaśpiewać Tobie
pieśń błękitno- zieloną...
o kwiatach cudnej urody
rosnących tam gdzie lasy płoną
o nadziei która potrafi przetrwać
każdą losu przeciwność
o tym, że jest coś więcej niż życie...
to Przyjaźń i Miłość

to wszystko czego szukasz
po całym świecie ogromnym
znajdziesz w swoim sercu
i wzroku nie zawsze przytomnym
poezja nie jest wymysłem
a wręcz dla życia
księgą wskazówek
sekretnych recept
szukajmy więc razem
wśród barwnych słówek


Oskar Wizard

 

Zmierzch Roku.

 

Ukrywa się gdzieś tam w mroku...

Roztrwonił lato, jesień i wiosnę.

Już blisko jest końca Roku.

Nastroje ma raczej

niezbyt radosne.

 

Mógł więcej i lepiej,

my o tym wiemy.

Był przez nas radośnie witany.

Może nie do końca jest winny?

Zbyt wiele nadziei

w Nowym Roku pokładamy.

 

Przed odejściem

podaruje nam jeszcze Święta.

Lecz to już go nie uratuje.

Może ten Rok

ktoś nawet zapamięta?

Lecz Nowy

do królowania

się szykuje.

 

 

Oskar Wizard

 

 

 

Przetrwać Weekend...


Poniedziałek- szewskie westchnienie
wtorek- do pracy natchnienie
środa- rosną pierwsze weekendowe marzenia
czwartek- planujesz jakie czekają spełnienia
w piątek wszyscy życzą Tobie samych miłych dni

Lecz jak przetrwać weekend
nikt nie objaśnił Ci!

Jak dzielnie przespać
i zmarnotrawić bohatersko
czas realizacji?
Dotrwać do szewskiego poniedziałku
i uniknąć z marzeniami wyśnionymi
konfrontacji?


Oskar Wizard

Satyra na Świętość Pozorną.

 

Zło wcale nie drzemie...

Stara się ukryć kaprawe ślepia.

Twoją duszę chętnie w jasyr weźmie!

Jest w nim wielka złości głębia.

 

Wpierw o Twej świętości

Cię przekona.

Bo mylić się może każdy,

tylko nie Ty!

Dobro po cichu w sercu skona.

I będziesz zły!

 

Pogryziesz wszystkie

na świecie Owsiaki!

Nie będziesz słuchać

nawet papieża.

Tęczowym chciałbyś

wyrwać flaki!

Hejtując przypominać będziesz

kawał zwierza!

 

Mózg ściśnie

pozornej świętości aureolka...

Z impetem w głąb

wkroczysz do piekła nerwicy.

Zgaśnie rozumu ostatnia kontrolka...

Kto się nie zgadza,

niech w grobie milczy!

 

Może jednak kiedyś

zbudzisz się z rozumem

nad ranem?

Dowiesz się,

że jesteś oszukanym

przez autorytety baranem?

 

Morał:

Diabeł potrafi cyrograf

podać ,,święconą" dłonią.

Ludzie zaś chętnie

ku skrótom myślowym

gonią!

 

 

 

Oskar Wizard