Dotknij mnie
na lini bioder falujących w rytm
twojego oddechu -
zatrzymam chwilę uniesień
bez końca -
na dłużej.
Odnajdę w kąciku twoich ust
ostatnią kroplę drżenia
miłosnej euforii.
Spiję ostatni mglisty szept
z krawędzi ścian, które wciąż słyszą
niemy krzyk rozkoszy.
zakręconą jodełką
babką szerokolistną na rany
misterną gałązką wierzby
zależnie od pogody ducha
grzebykiem co uspokaja myśli
i czyni z włosów fryzurę zalotną
płaszczem ramion wielkodusznych
co chronią przed cywilizacyjnym pośpiechem
aniołem bezpieczeństwa na życie
który kiedyś tam przeniesie mnie w krainę wieczną
stołem rozmów o czymkolwiek
co na widok szczęścia śpiewa czule
kilometrami dróg sprzyjających wiatrów
które odganiają za horyzont te kręte
na dobre i złe miłowaniem
w sercu obrączkami zespolonym
nutką radosną o brzasku
ale też oczami w półmroku
dotykiem najczulszej bliskości
i czasem bez liczenia czasu
czarodziejką co obsypuje zimą
wzgórza miłosne wrzosami
poranną herbatą malinową albo kawą
w uśmiechach boskiej tęczy
najsmaczniejszym prezentem
na całe życie
tu i potem
Kocham Cię
Kazimierz Surzyn
Letnie fale ciepłem płyną,
dom miłości szuka miejsca,
wisi nad jedną dziewczyną,
która jeszcze szuka szczęścia.
Znaki zapytania mnożą się:
- Czy znów to nie dom łez,
czy zaufać komuś na nowo,
czy on pozwoli jej być sobą?
Czy jej serca nie wypełni zima -
lód nie przebije kruchego serca?
Czy kolejny zawód wytrzyma,
kto ją wtedy weźmie w objęcia?
Rozum mówi - lepiej nie próbuj,
serce na to - co Ci szkodzi.
I tak gra tych spornych dwóch -
doprowadziła do powodzi.
Rozpływamy się tej nocy
w nektarze winogronowym
brodząc w niebiosach
gdzieś w niepojętym
błogostanie
księżycowym pyłem
rozkochani
krążymy szczytami
wypieszczenia
między strefami erogennymi
a ciszą
zamkniętych źrenic
i rozpalonych ust
wycałowaniem posiane
nowe owoce
jutro zbierzemy
płonąc kuszącym zapachem
czerwonych róż
Kazimierz Surzyn
Echem stajesz się,
na życia moim zakręcie.
Płaczę ulewnym deszczem -
co kiedyś było niepojęte.
Więdnę z bezwładnym czasem,
łzy moim jedynym poidłem.
Przed oczami mam obrazy -
którymi mnie wtedy żywiłeś.
Szarym szeptem wszystko okryte,
ręce wzdłuż ciała leżą.
Wiatr na liściach gra -
a ja czuję strach...
Gęsta mgła zatacza krąg,
kończy się znany świat.
Spada ostatnia łza -
a razem z nią ja.
Aurosonic - mascarade (orginal mix)
cieniutki
płatek chleba
przaśny
z pszennej mąki
i wody
śnieżny
nawet drożdży
nie potrzebuje
a tyle w nim
miłości
pojednania
bądźmy stale
bochenkiem podzielnym
nie tylko
przy wigilijnym stole
Kazimierz Surzyn
Stoisz w środku
rajskiego ogrodu
wśród kwiatów rozkoszy
Wiem kochasz kwiaty
dzisiaj leżą
u stóp
wsparte miłości kolumnami
Kwiaty
kwitną u ciebie w spojrzeniu
w uśmiechu
kiedy całujesz
tak że dreszcze
w sercu odbijają znamię
gdy słowa rzucasz aksamitne
a ja spełniam co pragniesz
trzymając za nogi szczęście
i kiedy pomagasz drugiemu
Rajski ogród zatrzymaj
i mocno przytul
Nie otwieraj oczu
Niech trwa
Kazimierz Surzyn
pyszne pieśni ptaków
porannym budzeniem
wyświęcone ogrody
kwiatami wiosennymi
szum szalony wiatru
rozwiany we włosach
muzykę dumnych lasów
miodziku na płuca
taniec koronek chmur
z przystojnymi górami
stukot o szyby
kropli deszczu życia
światła baśniowe
olśniewających fontann
kaskady spiętrzonych
wodospadów dale
srebrne morza fale
przypływu i odpływu
księżyc co chodzi po wodach
i spełnia słoneczne marzenia
bursztynowe piaski
w złoto przemienione
aromat kawy wypieszczonej
twoją dłonią ciepła
czynienie dobra
w rytmie serca
miłość staro młodą
co przepięknie trwa w nas
dotykam gwiazd
W drżeniu mnie poprowadź -
jak wtedy tamtej nocy,
gdy wszystko było jasne,
liczył się najmniejszy dotyk.
Idź ze mną tą drogą -
chociaż nie jest prosta,
zamknij nasze westchnienia
i jak długo możesz - zostań.
Jak w jedwabnej pościeli,
delikatnie popłyną marzenia -
wiesz, że po nitce do kłębka -
czekam największego spełnienia.
A gdy już będzie po wszystkim
w ramiona się twoje wtulę -
chcę być tam tak bezpieczna,
jak dziecko w matczynym łonie.
Żal który nosisz w sercu
uwolnij ze swego wnętrza
otwórz dłonie i wypuść gołębicę
pokoju , na znak czystego powietrza
Ulecą pióra w przestworza
ciepły puch zapomnienia złego
rozdarta senna poduszka
rozsieje je zamiast zimnego śniegu
Gdzieś w głębi pragniesz tego
otuchy wybaczenia
by stać się lekkim jak piórko
porzucić stan kamienia
Na słońce patrzeć nie można lecz
ogrzać się jego promieniem
samotna wierzba przydrożna
gdy za gorąco otuli cieniem
Jak matka zaprosi serdecznie
choć życie toczy się kołem
ty gołąb na gałęzi jej siadasz
i wiesz już że jest twym aniołem
Gdzie wierzby szukać przydrożnej
czas do zadumy przymusza
ile z wiatrem mam się siłować by
zrozumieć
że wierzba ta , to moja dusza
Usta lekko
wiatrem rozwiane
spragnione rozkoszy
fantazjami rozmarzone
takie truskawkowe
ciała rozgrzewają
od iskierki
do spełnienia
bardzo blisko
jeszcze trochę
śmiałych uniesień
malinowej dzikości
rozsłonecznionej
i jesteśmy
w świecie namiętności
który nie zna granic
stąd odwrotu
już nie ma
pieszczoty falują
morzem czułości
Kazimierz Surzyn
Po burzy nadeszła cisza
aż w uszach szumi
wczorajsze sprawy
zabrał cyklon niepamięci
siedzę i patrzę na ręce
poranione od przeciągania liny racji
pieką , parciany sznurek przyzwyczajeń
czas było go już puścić
puścić co nie służyło
zmyć paprochy nadziei
by się już skończyło
to czego czas nie sklei
w milczeniu ziarenka liczę piasku
przyklejają się do ran
jak na letniej pocztówki obrazku
na pustyni uczuć zostałem sam
deszcz obfity twarz przemyje
do suchej nitki zmoczy
cieszyć się ze żyję gdy
piachu wspomnień pełne oczy
cisza po burzy gorzka ulga
piorunem rażony stoję słup
w kamień zamieniony
zatrzymana akcja serca
czy kochać będę kiedyś mógł ?
Skacze na jednej nodze
omijam deszczu kałuże
zabłocone dziecko beztroski
chlapaniem nieba rozchmurzam
Choć w kaloszach woda
gil wisi do samej brody
wycieram rękawem rozterki
wskakuje do lepszej pogody
Żaba spogląda krzywo
jak to jest o mój Boże
ja na czterech łapach skaczę
a ten na jednej nodze
Pewnie wyglebi się zaraz
ni ziębi mnie ni grzeje
ale jak będzie leżał
przynajmniej się pośmieję
Gdy tracę równowagę
bo trwa to już za długo
żeby nie wdeptać w gów..no
dostawiam nogę drugą
Stanąć twardo na ziemi
z trosk człowiek się wygrzebie
stopy niech w błocie grzęzną
ale nos trzeba mieć w niebie
Graj na mnie jak na fortepianie -
miłości już więcej nie skrywaj.
Niech nam muzyka słodko płynie,
najpiękniejsze nuty wygrywaj.
Uwiedź jednym małym spojrzeniem,
rozpal delikatnym dotykiem.
Opowiem historię ciała drżeniem -
będę słodkim narkotykiem.
"Obraz”
Z cyklu „Światynia Wężowego Grodu”
Krwawa Noc
Nowy Dzień
Strach … Zadyma
Nic Nas nie powstrzyma.
Krollord Gdynia grudzień 2019
Zapraszam do subskrypcji mojego kanału
muzyka z wierszem dostępna pod linkiem
Zażywałem kąpieli powietrznej
trasą żółtych świateł alejkowych
i po chwili uciekłem z chodnika
do czterech ścian przytulnych
Łzawiłem zduszonym oddechem
a smog śmiał mi się w twarz
mętną zawiesiną za oknem
czy kiedyś szkodnika pokonamy?
Kazimierz Surzyn
Uśmiech
pomiędzy drzewami
zielony
nastraja romantycznie
choć czasem
brzoza nad światem
płacze
Nadzieja
staje w pręgierzu myśli
iskierką pobudzona
drży jak osika
spełnienie w drodze
Cisza
serce skruszone
żalem sumienia
Szukam
natchnienia do działania
w strofach pisanych
piórem serdeczności
Miłość
zagląda w lustro
uspokojona
młodziutka jak wtedy
na pierwszym spotkaniu
Doświadczenie
wciąż jeszcze w powijakach
Dzień
każdy
kolejną lekcją życia
Kazimierz Surzyn
Budzę się po kolejnym koszmarze
Byłem w nim w innym wymiarze
Znów obok Ciebie
Atakują mnie natłoki myśli
Niech mnie miłość oczyści
Lecz nie ta od Ciebie
Spoglądam ze smutkiem w lustro i blednę
Doszło mi lat, a uśmiech już więdnie
Te same oczy, a inne spojrzenie
To samo życie, a inne marzenie
Za prawdę i świadomość zapłaciłem najwyższą cenę
Dostałem wolność, straciłem szczęście i wenę
Widzę wczorajszy dzień, a serce me ginie
Co miałbym zrobić żebyś została wtedy choćby na chwilę?
Spoglądam ze smutkiem na ten obraz we śnie
Marzeniom wczorajszym dziś zapalam świeczkę
Słyszę wczorajsze życzenie, a serce me ginie
Chciałbym umrzeć byś pokochała na pogrzebie mnie choćby na chwilę
Budzę się po kolejnym koszmarze
Byłem w nim w innym wymiarze
Znowu mam łzy w oczach
Atakują mnie natłoki myśli
Niech mnie miłość oczyści
Znowu źle sypiam po nocach
Kolejna perła spada dziś,
nieszczery wzrok mówi Ci,
gdy na początku serca łzy,
fundament tego bedzie zły.
Coraz więcej procentów pija -
sama w wielkim domu siedzi.
Echo samotności ją dobija -
widzą wszystko sąsiedzi.
On jest ciągle w delegacjach -
ma panienki na wszystkich stacjach.
Ona czeka twardo w mroku,
gdy w końcu będzie przy jego boku.
Pieniądze - ważne lecz pamiętaj -
ona wciąż na Ciebie czeka,
nie bądź płytki - nie zwlekaj,
nim zawiśnie na jej szyi pętla.
Tyle liści jest na drzewie -
ile ludzi.
Tyle kruszyn w całym chlebie -
ilu bruździ.
Ile dobrych dusz na świecie -
nie wiem sama.
Mama powiadała przecie -
ile dasz - tyle wraca.
Pytam czy, aby na pewno,
rację miała?