Zgrzewka
Sześciopak
Kefirki
Sprawdzają wątrobę
Przepuszczają ampułę
Świat baśni
Otwiera przed nimi nieznaną nikomu literaturę
Nie ma pijaków
To są bajkowe stwory
Po tamtej stronie trole kroczą
Śpiąc dniem śpiewając nocą
Nie znacie ich miasta
Nie znacie ich państwa
Tu do nas przybyli
Więc nie leczcie ich z chwili
Pragną tylko
By czar nie prysną
Czy to grzech
Być samotną wyspą
Żółto różową farbą wystrojona
atłasem jak pudrem wygładzona
kolorowe latawce z wiatrem lecą
pięknie w słońcu barwami świecą
Pachnie liśćmi co w parku gadają
orzechami które tysiącami zwisają
winem miętą czernicą grzybami
dziką różą wiśnią śliwą dębami
Jesienne dary rolnicy z pól zbierają
kukułki lata życia im obwieszczają
z lekka szeleszczą mądre sowy
studzą rozgrzane myślami głowy
Jeleń całuje w usta sarenkę
jak młodzieniec wybrankę
cieszy babiogórska jesień
choć krwawa niczym ogień
Kazimierz Surzyn
Kochałem jesień
wierną miłością.
Wydawała się
tak bardzo romantyczna.
Śniłem o niej latem
z ogromną czułością.
W tych snach
była tak śliczna...
Lecz kiedyś
nadeszło otrzeźwienie.
Bo tak naprawdę,
co w niej pięknego?
Deszcz pada,
wiatr wieje szalenie...
Radość traciłem,
właśnie dlatego.
Potrzebuję uśmiechu,
jak zboże słońca.
Zbytni romantyzm
duszy nie służy.
Niech więc tak będzie
do świata końca.
Wiosna w sercu,
szczęśliwe życie wróży.
Oskar Wizard
Słońce miodowe
gasi promienie...
Za oknem szarość
wilgotna i smutna.
Zaczyna się
przyrody przesycenie.
A ty?
Jak zawsze
jesteś tak cudna!
Niebawem jesień
zdobędzie świat cały.
Utonę na zawsze
w twym promiennym wzroku.
To przepis na szczęście,
mój sekret wspaniały.
Bo twoje piękno
nawet jesieni
doda uroku.
Oskar Wizard
Szczęściu nie przeszkadza
lejący jak z cebra deszcz
kiedy dobrocią sprawiasz
że nawet maleńka iskierka
deszczowymi łzami zalana
nie gaśnie radością otulona
Śniłem o pocałunku w deszczu
a tu masz dzisiaj taki dostałem
poczułem deszcz więc tańczę
jakbym na nowo się narodził
otoczony płomieniem miłości
w Edenie boskiej szczęśliwości
Kazimierz Surzyn
Nad wartkim strumykiem górskim
w niepowtarzalnym błękicie rajskim
pośród malowniczej zieleni lasów
w zapachach rozkosznych atłasów
z głową osadzoną w chmurach nieba
w żytnich srebrnych kłosach chleba
z powiekami lekko wiatrem owianymi
z myślami serca pomysłów pełnymi
pomimo ciała ekstazy niecodziennej
i słowika cudownej pieśni miłosnej
słyszę głos co moją duszę dręczy
Czy zdam najważniejszy egzamin
z życia na określony przez los termin?
Kazimierz Surzyn
Kończy się lato
wyjątkowo gorące
łzą na rzęsie
Czerwienieją liście
z tęsknoty pewnie
za zielonością
Wiatr roztańczył gałęzie
i liście wyrywa
z niemocy drzewa
Jeszcze wspominam podróże -
górskie i morskie
na kocu łąkowe
greckie i włoskie
śpiewy i tańce ogniskowe
Lecz też spacery
w splocie rąk
akacjami usłane
zapachami różane
i odwzajemnioną bliskość
w naszym szczęśliwym czasie
Tęskno mi za latem
ale jeszcze bardziej
będę tęsknił
przy kominku zimą
Kazimierz Surzyn
Przed nami piękne ostatnie
dni lata całkiem upalne
słońcem nam przychylne
Wciąż kwiatami lata ubrana
uświęcasz kolorowe ogrody
jesteś cudną ozdobą przyrody
Wyzwalasz pocałunkami idyllę
w letnich ziołach na polance
w białej powabnej sukience
Ciągle ciepłe wspomnienia
znad helskiego piaskowca
szlaków Jedlicznika Leskowca
Nadal wiatr posyła miłe
z wędrówek pozdrowienie
po Magórce i Mioduszynie
Bez końca na nas patrzą
pałacu suskiego komnaty
i przy wejściu dawne armaty
Jeszcze zachwyca boska tęcza
pachnie dom miodem lipowym
i słonecznika uśmiechem radosnym
A już w progu widnieje jesień
żegna lato liści spojrzeniem
które ociąga się z odejściem
Kazimierz Surzyn
W malinowym gąszczu
tylko my we dwoje
spojrzeń blask łapiemy.
Biorę twoje usta a ty moje
rumieńce na twarzy mamy
uskrzydlone serca wartko biją
ciała w płatkach dzikich róż
i w dreszczach gwiazd sięgają
Czyżby to był raj na ziemi?
W malinowym gąszczu
nasz pierwszy pocałunek
jak cudowny skroplony
rosą srebrny poranek.
Wtedy wszystko miałem
szczęściu się kłaniałem
a zakochanie było.. pamiętam
najsłodszą ze słodkich poezji.
Dzisiaj miłość malinowa
radośnie nadal jest pierwszą
i z pewnością będzie ostatnią
wycałuję każdą chwilę z tobą
z ramion nigdy nie wypuszczę
muśnięciem warg wypieszczę
niechże ten nasz raj trwa..
Kazimierz Surzyn
Kolejny dzień przemija biegiem
słońce uśmiecha się zachodem
w purpurowych koronkach nieba
chmury nabrzmiałe pod wieczór
noc tajemniczą witają w progu
dzisiaj jest bardzo dla nas łaskawa
darowała urokliwy księżyc wyrazisty
oraz łańcuch gwiazdek promienisty
marzeniom ładnie rozwinęła skrzydła
kocham cię w tym gwiazdozbiorze
ale znowu rano wstało zorzą i rosą
królewsko zapiał kogut w kurniku
gdzieś w oddali dzwony głośno biją
już południe Anioł Pański zwiastują
i znów słońce w różu w czerwieni
wieczór pomału do snu skrywa
Bóg wielki zegarmistrz świata
Kazimierz Surzyn
Uwielbiam Giewont
choć zdobyć szczyt
nie jest takie łatwe
serce bije mocniej
leją się stróżki potu
po zmęczonej twarzy
nogi niczym z gąbki
trochę opuchnięte bolą
Kiedy jestem na szczycie
zatapiam się w zieleni
i jak ptak skrzydła ręce
rozkładam w przestrzeni
pod Krzyżem klękam
i w ciszy się modlę
Bogu szczerze dziękując
za szczęśliwe życie
Patrzę dumnie z wysokości
na wszystkie przeszkody
które właśnie pokonałem
tak samo jak te ciężkie
napotkane w codzienności
jestem radosny spokojny
bezcenna błoga harmonia
człowieka z cudem natury
Kazimierz Surzyn
Kochany wrześniu
ogrom ciepła nam podaruj
nici babiego lata długo snuj
daj romantycznych wrzosów
na przepiękny wianuszek
dawaj stale błękit nieba
jagód smacznych dzbanuszek
i grzybów dorodnych koszyczek
Wrześniu rozmarzony
tak samo jak ja teraz
wrześniu roztańczony
posłuchaj wspomnień..
Razem z ukochaną
biegliśmy latem
malinowym zboczem -
zakochani w sobie
pod dębem złotym
całowałem ciebie
wejrzeniem pierwszym
i tak pozostało -
dziś jesteśmy jednym
pocałunkiem szczęśliwym
Drogi wrześniu
dałeś bezlik ciepła
moim wspomnieniom
błękit nieba
potrzebny marzeniom
córeczce wrzosów
na wianuszek
jagód dzbanuszek
i grzybów koszyczek
moc soków z malin
czernic i żurawiny
i naręcza jarzębiny
które przyjęłaś
w idylli wrześniowej
Kazimierz Surzyn
Serca miłym muśnięciem
obejmuję fioletowe wrzosy
i moje myśli natchnieniem
wtapiam w twoje włosy
Skrywam płomień pożądania
w subtelnych płatkach róży
patrzę jak goi rany istnienia
słońce w promieniach podróży
W gałęziach dziś hula wiatr
śpiewa o Wielkim Giewoncie
przywołuje bajeczność Tatr
z drzew zrywam szczęście
W morzu sił Neptuna nabieram
tu na strunach falowych gram
tańczę nęcąco na niebie i wodzie
zakochany w twej duszy urodzie
Tylko z tobą te chwile
są piękne właśnie tą chwilą
Kazimierz Surzyn
Na wrześniowe urodziny
zaproszę całą przyrodę
przyjdzie na pewno łąka
kolorowa malinowa złota
wiatr rozwinie skrzydła
i tych co będą tańcem usidli.
Przybędą kwiaty ogrodowe polne
i złożą pisane sercem życzenia
ptaki owiane szerokim światem
przylecą bajecznym zamętem.
I sad wiśniowy z owocem rozkwitłym
i ogród uświęcony życiem światłym
zagości orkiestra świerszczy polnych
z muzyką morza strun przybrzeżnych.
Jasna gwiazdka - dar Bożej opatrzności
róża purpurowa - znak wielkiej miłości
pola uprawne góry doliny wzgórza
i na szczęście ogrom błękitnego nieba.
Kazimierz Surzyn
Lubię siąść
pod jabłoniami
w sadzie rzędem
do nieba idącymi
i schronić się
przed słoneczną
spiekotą południa
Dziękuję wam
że dajecie
smaczny dorodny
soczysty owoc
zapach sierpnia
i cień błogi
Czasem skowronek
na gałęzi usiądzie
i trelem mnie uraczy
jak balsam rany leczy
Kazimierz Surzyn
Nie liczysz czasu
Jesteś...
Kochając tak mocno
Rozmawiasz szczerze
Jesteś...
Dając siebie szlachetnie
Marzysz planujesz ze mną
Jesteś...
I mądrością czarujesz
Kiedy nie wiem co zrobić
Jesteś...
Służąc dobrą radą
Gdy czuję smutek
Jesteś...
Miłym pocieszeniem
Kiedy wicher dmie w oczy
Jesteś...
Muzą łagodności
Gdy droga niebezpieczna
Jesteś...
Moim aniołem roztropności
Jesteś...
Jak te misterne liście
złączone z gałęziami
(i choć opadną jesienią
jesteś bezustannie)
Jak serca kwiatów
połączone z łodygami
Bliskość nasza
znaczy więcej
niż najpiękniejsze
kwiatowe ogrody
i najdroższe prezenty
wzajemna miłość
co zespala trwale
wsparcie obopólne
które daje bezpieczeństwo
jesteśmy najbliżej jak można
jednym ciałem jednym sercem
niczym jedna miłująca dusza
cóż jeszcze nam potrzeba
Kazimierz Surzyn
Wieniec dożynkowy
z pól naszych upleciony
jeszcze szumi zbożem
przystrojony latem
Trudu owoc wspaniały
z potu czoła powstały
z dumy pracy rolniczej
dziś bardziej docenianej
Niech nie braknie chleba
podarunku prosto z nieba
tego do życia doczesnego
i do wzrostu duchowego
Kazimierz Surzyn
Przyrodo moja wspaniała
codziennie ciebie pieszczę
twą świeżością oddycham
z twych powabnych pejzaży
plotę warkocze ukochanej
Całuję ziemię po której
od lat w szczęściu stąpam
ty mi źrenice rozweselasz
moje serce uszczęśliwiasz
kiedy płaczę pocieszasz
Patrząc na twe cudowności
trudne sprawy łagodnieją
pozwól choć cząstkę siebie
podarować drugiej połówce
muzo dodawaj sił do życia
Wypełnione urokiem zakątki
wiosną latem jesienią zimą
nastrajają mnie pozytywnie
nie dajesz o sobie zapomnieć
wciąż odkrywasz nowe piękno
Czarujesz subtelnie umysł
tak że piszę o tobie wiersze
natchniony maluję obrazy
ze słońca gwiazd i kwiatów
naszyjnik miłej wręczam
Kazimierz Surzyn
żółtawy zygzak
chmury przeciął
za nim grzmot
na ziemię runął
asfalt dymi
w spiekocie
czuć smołę
mój bracie
tworząc kałuże
niebo płacze
odświeża trawy
liście i gąszcze
uwielbiam cień lasu
przestrzenie zielone
w których odpoczywają
myśli moje zmęczone
łąki wciąż
pełne ziela
zbożem złotym
szumią pola
kwiaty w ogrodzie
rosną sercami
zachwycają nas
lata barwami
w falach morza
po szyję zanurzeni
topimy słońca
skwar promieni
Kazimierz Surzyn
Tylu pielgrzymów Ciebie odwiedza
Nie bacząc na opuchnięte nogi
O Matko Jasnogórska nami przejęta
Nie straszne są pod wiatr drogi
Czy żar słońce rozlewa
Czy niebo deszczem szlocha
Czy cieniem obejmują drzewa
Ja idę raźno śpiewając Tobie
Staję przed Twym obliczem
Do stóp w pokorze upadam
Powierzam swe różne sekrety
O wstawiennictwo do Boga błagam
Kazimierz Surzyn