Jestem nieprzewidywalna -
jak miłość
gdy jawi się nieoczekiwanie
jak słońce 
co nie świeci na zawołanie
jak gwiazdy - co
nikłym blaskiem w mroku świecą

zagubiona wśród
myśli niepojętych
słów niewypowiedzianych
zakochana 
w nieodpartym uroku przyrody
szukam odpowiedzi
na wszystkie pytania
poezją zauroczona 
jej magicznym czarem 

pędzę jak żywioł
myślami wprost przed siebie
ona mną zawładnęła
usidliła swoją tajemnicą
kieruje marzeniami
myśli ubiera w słowa
wszystko co piękne niepojęte -
przekazać w nich gotowa .

autor: Helena Szymko/
foto z Google/

Niebo szarością spowite -
deszcz łzy goryczy wylewa
dźwiękami kropli na szybach
monotonną melodię wybrzmiewa
jesień - chłodna i dżdżysta
pustkami ulic straszy
przechodzień pod parasolem
spieszy do domowych pieleszy

choć to dopiero początek jesieni
ulice woda zalewa - porywisty wiatr wieje
tracą swą zieleń drzewa
tańczą liści na wietrze
opadłe mokną w kałużach
a deszcz - wciąż melancholijną
melodię wybrzmiewa
przy tej deszczowej pogodzie
niknie chęć na spacery
choć marzy się złota jesień
tracimy na nią  nadzieję.

autor: Helena Szymko/
03-10-2019 r. 
foto z netu/

Otwiera przed nami -
magiczne podwoje
rozrasta się w myśli
wzbogaca je w słowa
buduje nam w głowie
wciąż nowe odczucia
myśl podrzuci złotą -
to znów coś podpowie

snuje się w umyśle
jak dzikie powoje-
oplatając siecią
niczym pajęczyną
wszystkie neurony
i wiedzie w nieznane
dotąd nam krainy
malując wciąż w głowie
wyśnione obrazy
przekształcając słowa -
w przemyślne metafory .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

szczęście jak barwny motyl
przysiada w kielichu twych dłoni
kiedy chcesz nasycić jego barwą oczy
ulatuje z wiatrem
nie da się go dogonić

( poezja miniaturowa )
autor: Helena Szymko/

Zasłuchani w starą melodię z płyty -
w siebie zapatrzeni
z lampką czerwonego wina
jak ze scenerii starego kina
ogień sypie skrami złoci się i mieni
tak miło przy kominku
gdy na dworze zimno słota
droga do wiosny daleka
za wiosną już męczy tęsknota
wieczory się dłużą dzień coraz krótszy
jesienne dni nostalgią nużą -
za oknami listopadowe smutki

autor: Helena Szymko/

Wśród mroku nocy -
rozbrzmiewa muzyka
jest głośna coraz cichsza
stopniowo zanika 
w szum gałęzi się wsłuchuj
wiatr delikatnie liśćmi szeleści 
wśród srebrzystej nocy
dźwiękami zachwyca
muzyka - jest częścią
naszego istnienia
w ciszy nocy, najlepiej słychać
jej delikatnych -
dźwięków brzmienie .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

My wciąż jesteśmy niepewni losu -
czy unikniemy unicestwienia
atakiem asteroid - najazdem kosmitów
z odległego od ziemi kosmosu
z tej przeogromnej galaktyk przestrzeni
otaczającej planetę ziemię

czyżby stamtąd właśnie
grozić światu miała totalna zagłada
ta niewiadoma ludzkim umysłem
już od wieków włada

już przepowiednie pradawnych Majów
Nostradamusa - straszą ludzkość
by miały się spełnić już tego roku
lecz nasza planeta wciąż naszym domem
wszyscy żyjemy nadal nadzieją
że wiele jeszcze młodszych pokoleń
będzie istniało po nas na ziemi
a złe przepowiednie - nigdy się nie spełnią.

autor: Helena Szymko/
27 grudnia 2012 r.

Bieg czasu nas goni od nowa -
zaczął się dla nas nowy czas 
znów upływa dzień za dniem
radość powinna pozostać w nas 
odkrywajmy nowe życia strony
Nowy Rok tę szansę nam stwarza 
gdy poczujemy się w życiu zagubieni

starajmy się żyć wiarą i nadzieją
miłością bliźniego duszę raczmy 
cieszmy się życiem słońca promieniami
to najlepszy sposób na przetrwanie
niech nasza obecność na ziemi
śladem dla innych pozostanie 
dobre wzorce im pozostawmy
do póki żyć nam dane -
radością życia się bawmy

autor: Helena Szymko/
foto z netu/
SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU !!!

Moje miasto zimą -
białą puszystą szatą okryte
ośnieżone wierzchołki drzew
malowniczo zdobią krajobraz
kałuże skute lodem
dzieciom za ślizgawki służą
mroźne powietrze
chłodem ciało przenika

moje miasto lśni w słońcu
perlistą szatą okryte
sople lodu zwisają z dachów
jak kryształowe ozdoby
w południe tętni życiem
wieczorem - złoci się
czerwienią zachodzącego słońca
gdy noc go otula gwiezdną poświatą
księżyc dodaje magicznego blasku
wycisza się i zasypia
by o brzasku - powitać dzień nowy 

autor: Helena Szymko/

Diamenty - odwieczną miłością kobiety 
wpatruję się w tęczę
kolorów świetlistych
jak każdy promyk światło połyka
tańczy na krawędzi światłem
skrzy się a potem zanika 

znów tańczy błyszczy i znika
promienie ze światłem igrają
różne odcienie mają 
są też mężczyzn pożądaniem
jak najsłodsze ciało kochanki 
odwiecznym przekleństwem chciwości
najmniejszym powodem zazdrości
i oceanem każdej miłości .

autor: Helena Szymko/
foto z netu/

Ogrzej mnie sobą -
niech czułość zniweczy
chłód płynący w żyłach
oczyści serce
ze szronu oziębłości 
namiętnym pocałunkiem
nasyć spragnione usta
może przygasłe uczucie

znów zapłonie żarem
stanie się zwiastunem
namiętnej miłości 
może nie wszystko
jeszcze stracone
i los podaruje nam
drugą szansę 
to co nas łączyło
nie mogło wygasnąć
przecież było motorem -
namiętnej miłości

autor: Helena Szymko/

Wiatrem niesione zmienne nastroje -
są jakby chmurą
kolorem smucą
błękitem z bielą wszędzie się ścielą
wokół melodię
nostalgii nucą
zmienne nastroje ludzkiego bycia
zawsze dawały dowody
nostalgii i trudu życia

z wiatrami gnały
bujały w chmurach
dla nich swe ciche melodie grały
wiatry szumiały
słuchały pieśni
aż w ich nostalgii się zakochały
odtąd bujają
razem w przestworzach
tańcząc wśród chmur błękitnego morza
a kiedy wieczór
ku nocy się skłania -
ona ich swoją ciszą osłania .

/autor : Helena Szymko /

Powiedz kochanie -
jak daleko jeszcze 
by wiosna u stóp nam rozkwitła 
lasy bielały kwieciem zawilców 
a majowe bzy woń rozpylały 

Powiedz kochanie - 
jak daleko jeszcze 
do letnich podeszczowych tęczy 
kiedy przyroda w pełni rozkwitła 
a nad głowami trzmiel brzęczy 

lato ciepłym deszczem nas wita 
słońce swym żarem męczy 

Powiedz kochanie - 
na skrzydłach weny 
czy długo się miłość utrzyma 
nadal będzie tak silna i trwała 
i nie roztopi się w słońcu 

nie chcę żeby jak Ikar spadała - 
w morskiej otchłani zatonąć miała 

autor: Helena Szymko/ 
foto z Google/

Fale - jak lodowe kryształy
rozpryskują się o brzeg plaży
horyzont - dotyka pułapu nieba
bezdenna otchłań pochłania
ostatnie promienie zachodu słońca
skrzydła mew - mienią się
w słońcu złocistą poświatą
ten czar odbijający się
w źrenicach zachwytu

za chwilę zniknie z zachodem słońca
idziemy w milczeniu przed siebie
zatrzymując na zawsze w sercu ten widok
by za rok powrócić - pokłonić mu się nisko
bo Bałtyk jak diament w koronie
magiczny blask po swych wodach ścieli
i choć tyle jest mórz na świecie 
on zawsze będzie dumą polskiego narodu
w słońcu czy sztormowej nawałnicy
zawsze będzie go strzec -
polska straż graniczna .

autor: Helena Symko/
foto z Google/

Zimowy poranek śnieżynkami sypie -
zima wokół koronkową
nić misternie plecie
ziemia otulona perlistym całunem
mróz - rzeźbi wzory
na czasu palecie 
szczyty gór ośnieżone
błękitem odcieni spowite
dodają - krajobrazu
magicznego uroku

wierzchołki drzew
lśnią w puszystych koronach 
ziemia skuta mrozem
prawie nie oddycha
słońce w dolinie się skryło
bojąc się zamieci 
kiedy mgła opadnie
może wyjdzie z ukrycia
znów pięknie zaświeci 
by ukazać urok krajobrazu w bieli
i srebrzysty blask
iskrzącego się śniegu
który nam zesłała zimowa władczyni
swoim panowaniem -
świat zawojowała 

autor: Helena Szymko/
foto z Google/

Człowiek i świat przyrody -
wszelkie ziemi żywioły, to jedność
dla nas kwiaty i drzewa
łany zbóż na wietrze
skowronek co w krzewach śpiewa
i bezkres błękitnego nieba
więc dbajmy o czyste powietrze 

gdy rolnik wiosną w ziemię
zdrowe ziarno posieje
na chleb będziemy mieli nadzieję 
ziemia naszą ostoją
nieważne na jakich krańcach świata
jest wspólnym dziedzictwem ludzkości
żyjmy ekologicznie
dbajmy o środowisko przyrody 
niech wszystkie oczy zachwyca 
natura i nieskażone  jej wody

autor: Helena Szymko/
foto z Google/

Ileż to lat - może wieków potrzeba
by okazałe i piękne wyrosły nam drzewa
planetę zdobiły wiekowym urokiem
malując dla oczu krajobraz miły 
ich urok dla duszy to wytchnienie
są planety naszej ozdobą
tak wielu zdarzeń świadkami były
chrońmy je zwłaszcza przed sobą 
by zieleniąc się każdej wiosny w naturze
Planetę nam zdobiły - jak najdłużej

autor: Helena Szymko/

Szczęście z nieszczęściem -
jedną idą drogą
jedno drugiemu
uczucia tłumaczy
lecz i tak
dogadać się nie mogą 
szczęście promienieje
radością życia
wciąż rozkwita
wszystkich po drodze
uśmiechem wita 
nieszczęście 
wciąż leje łzy goryczy
i szczęściu -
nieszczęścia życzy

autor: Helena Szymko/

Słowa pełne poezji -
malujesz barwami
duszy marzyciela 
by mogły rozjaśniać
moje smutne myśli
ty je dotykiem -
fantazji powielasz.

autor: Helena Szymko/

Dotykał i pieścił - delikatne jej ciało
pocałunkami wsysał się w usta
gdy jego żądła w szyję się wbijały
łaknął jej krwi jak namiętności 
sycił się każdą maleńką kropelką
jak czuły kochanek spragniony miłości 
w mroku nocy miał postać nieziemską
grozą i chłodem od niego wiało 
upiorna twarz spryskana krwią była
sycił się nią wciąż mu było mało 
trzymając w uścisku tulił ją do siebie
potem pozostawił jej skażone ciało 
w poświacie księżyca, nieruchome blade -
na trawie leżało .

autor: Helena Szymko/