Nasze drogi się mijają -
każda w inną
stronę wiedzie
ty przez życie idziesz śmiało
ja zaglądam
w oczy biedzie
ty w woni kwiatów świat odkrywasz
ja w pokrzywach
nurzam stopy
cicho szepczesz mi do ucha
że przy tobie
wiatr dogonię
lecz już dawno pędzisz z wiatrem
ja polecieć
wciąż się boję
choć w mej duszy płomień płonie
nie po drodze
nam do siebie
wciąż do ciebie za daleko
tylko myśli -
mkną do ciebie .
autor: Helena Szymko/
Ty wciąż próbujesz sobie wmówić
że ty i ona to nie miłość -
to nie twoja jeszcze przystań
bo inną już obrałeś drogę
to na pewno jeszcze nie to
za czym z tęsknoty serce ściska
gdy wątpliwości cię zmyliły
zacisnął się już krąg rozstania
znów zatęskniłeś za dziewczyną
już pragniesz nieba w jej spojrzeniu
rąk aksamitu ciała dotyku
lecz ona zmierza inną drogą
twoje wołanie wiatr zagłusza
już zapewnienia nie pomogą
że pragniesz tęsknisz
ona nie słyszy - wokół tylko
bezmierna głusza .
autor: Helena Szymko/
Łzy - rzadko płyną z radości
w miłości miewają goryczy smak
gdy serce przepełnia cierpienie
posmakiem soli zraszają twarz
nigdy nie koją cierpienia
tylko się w nim pogłębiają
siejąc wokół smutek -
w przygnębienie wprawiają.
autor: Helena Szymko/
Usuń z pamięci - jeśli tylko zdołasz
odłóż na półkę jak przeczytaną książkę
którą pokrywa już tylko kurz
jak ofiarę - dla pogańskich bogów
na ołtarzu złóż
to co istniało coraz mniej boli
czas - obrazy i słowa
usunie z pamięci
mowa wierszy to już za mało
akt skończył się pierwszy -
drugiego być nie miało .
autor: Helena Szymko/
foto z netu/
To były dawne lata -
był jej wybrańcem
wystarczył miły uśmiech
taniec na parkiecie
ona piękna i zwiewna
o anielskim spojrzeniu
on szarmancki czarodziej
o miłym uśmiechu
prowadził ją w tańcu
wszyscy się zachwycali
tak zgranym duetem
sobą zauroczeni
nikogo nie widzieli
niczego im nie było trzeba
na tym ziemskim padole
mieli swój kawałek nieba
czas upływał jak w bajce
czary nadal trwały
dopóki nie prysły
jak mydlana bańka
los po prostu z nich zakpił
drogi im rozdzielił -
spotkali się przypadkiem
oboje zaskoczeni
prawie się nie poznali
ona urocza jak dawniej
pomimo upływu czasu
on - łysawy mężczyzna
już w podeszłym wieku
przywitanie ciepłe
lecz bez uczuć fali
byli już sobie obcy -
czas ich od siebie oddalił.
autor: Helena Szymko/
Gdy serce płacze -
miłość zawodzi
muzyka twoim ukojeniem -
oczyści ciało
z toksycznych wspomnień
zamknie za tobą
dawne mroczne wrota -
wyzwoli uśmiech
na twojej twarzy
sprawi - że mniej
boli tęsknota .
autor: Helena Szymko/
Dotąd nikomu się nie udało -
opuścić krainy zmarłych
Orfeuszowi tę szansę dano
zachwycał Erynie swoją muzyką
za jego piękną muzykę
uwolnić ją obiecano
prowadził ją Hermes
z krainy śmierci
by zwrócić mężowi
Orfeusz niepomny
bogiń przestrodze
obejrzał się za siebie
zniweczył przywilej
uwolnienia żony
zapłacił za to srodze
powrotem Eurydyki
w krainę Hadesu -
skąd nie ma już powrotu.
/autor : Helena Szymko/
foto z Google/
W sercu ukrywam życia obrazy -
układam je w zakątku marzeń
gdy noc gwiezdnym szlakiem usłana
wyciągam ręce by dotknąć gwiazdy
są tak daleko a złudnie blisko
błyszczą na niebie srebrzystym pyłem
lecz droga do nich wciąż za daleka
tęsknotą swoją maluję obrazy
jak dotknąć gwiazd wciąż mi się marzy
tak bardzo pragnę znów dotknąć ciebie
lecz na wielu z nich -
zatarły się już ślady twojej twarzy
autor: Helena Szymko/
28 kwietnia 2012 r.
Zatrzymałam się - na niej
pośród spokojnego oceanu wody
by zapomnieć - oddychać
jej dziewiczym powietrzem
uwikłana w beznadzieję
spragniona wyzwolenia
lotem ptaka na wietrze
tulonego kołyską kokonu motyla
oczekującego na wolność
wzlecenia nad łąkę
porannego słońca
ogrzanym powietrzem
ja - nie jestem w stanie
wznieść się tak jak one
napawać wolnością
i cieszyć tam z góry
cudami przyrody
mej dziewiczej wyspy
rozległym widokiem
szmaragdowej barwy
bezkresnej dali wody
uciekam od ciebie
by przemyśleć wszystko
i wyciszyć siebie
choć czasami pragnę
do ciebie powrócić
już nie jestem w stanie -
swej wyspy porzucić.
autor: Helena Szymko/
foto z Google/
Na zawsze pozostaniesz -
mego serca tajemnicą
uczuć prawdziwych czystych
jak źródlana woda
może kiedyś - stanę się
obiektem twoich wspomnień
przypomnisz sobie
tę magiczną miłość
i zatęsknisz za nią -
gdy pomyślisz o mnie.
autor: Helena Szymko/
foto z Google/
Przyćmił już czas - miłości żar
nie zbudzisz jej z wiecznego snu
on nie potrafi już dla niej żyć
ona jak ta ćma wciąż snuje się
by ją pochłonął ostry światła blask
jak dawniej - miłości czar .
autor: Helena Szymko/
Już od dawna - nic nas nie łączyło
czarna chmura pokryła ją cieniem
pozostało po niej
tylko mgliste wspomnienie
na zgliszczach tamtej miłości
wybuduję wieżę
pustkę po tobie - wypełnię
nowej miłości przymierzem .
autor: Helena Szymko/
o' bezlitosnym ratunku wystarcza gdy świt dookoła w czarnym wujku;
promiennym pomarańcze, tancerz ulicznym jeżu, te wszystkie rany wylicza:
wyjedzie na kamień gdzieś i świat pomylony;
promyczek mi w Sercu tutaj wylicza|
Warkocze tu liści uzbieraj mi.
Wypryśnij czym prędzej i uciśnij, i weź to sobie do siebie, co mnie nie posłucha, a Kochałeś i byłeś i Jesteś nim | .
i biometr nieokrzesany tęczą w błękitnym w prze miłym błaganym; co sądy mamy ~
za krzywdy w słuchanym nie raz, za co zwierciadle przytrzyma i parzy się w krzyku codziennym dziecinnie prostym| zaraz...
i w nim wyjdzie się w noc i w sen uroczy; wyksztusisz się o promień co siły nabiera |
nikomu własnemu tak jak ja i po kryjomu, i rym w mym zdaniu otwieraj, i przypominaj |.
-aż ugnie się każda zakazana żona - zakażona | zmieniana na w pół i dół.. |
I tutaj goło o spływaj | skoroś pykł i łykł co wlekł i w kasze mykł, dobijaj co buczy i przyszedł se, i stygł - policzę się.
Bary za bary, te wszystkie gitary, czekające w komary za skróty, których nie ma, te które tu w czeluści dogryzają|.
Gromadki wen w statki, w podstępnych modelach meldunki i wianki w ich winach sztucznie wstawiają w bąbelki| -Wprawianych w bródkę, wyprawiają wywrotkę; i czyste szczęki;
Są bez własnej żeglugi u Matki | trajkoczą w stokrotki i maki, - a ryby biorą w różanych różańcach | kaczeńcach podróżach |
Wybiła godzina duża...
wypija błahostki z czekoladki, - i Chropy i chrostki, i chustki, i ciekawostki w zasadach najdroższych omijasz mnie | pejzażach | i wzgórzach |
z wielu dróg i wapiennych oh biorą; Cię bez przerwy;
My z troskliwiej wiosence, i naszej wisience, właściwej panience co sobie teraz zawistnie dogrywasz |
Wykwintnieś mógł | ściel się |. Boś bódł.
I wszystkie te strony, struny, gdzie świat pomylony, otulasz się w swych zapomnieniach, -
Gdy swemu posprząta, a oczy dogląda, podtrzyma w ożywczych płomieniach |
... aż wydmy poproszą, - o ciepło (niech noszą), i godło | zaplątasz;
o' takim się stajesz rycerzom błaganiem; a zdobył ten tron co mi i potrzeba;
-aż nędza wybrzydza i się dopomina, pojedziesz o piątej; dziesiąta... co mi trzeba ci | .
Mina gminna.
Ten balkon' tu szczekał, płonąca czekał, aż los zadrwił nogami poobrywał -
... i stokroć się prosi aż pedał spękał się; w złoty pył wykosił, i dość! I Już... toś mi pomógł!!!.
Rzekomo nikomu, łakomo o czekolad a w Romach, o wiadukt wychacza o rogich wrogach;
i Zakrywał w kołderkach, i naglił w pasterkach i bombonierkach, w bezchmurnych zadymach, których zna;
I już ci otwiera się; czym prędzej do mego ramienia, i zmieniaj się w mój kraj- co nie wyciera - aj! - Wybieraj...
*** przy tobie moje myśli zatracają sensu wodospadów ~~
o blado mi, gdym ciebie wiódł w srogi rytm kochanie ***
Dawid "Dejf" Motyka
Myśl, to duszy częsta pociecha,
Czas - płynie, nawet gdy człowiek zwleka,
Natura, miota mną po każdej stronie,
Bym mógł raz jeszcze poczuć ciepłe skronie.
I mimo, że fajnie tak z ludźmi obcować,
Tylko z Tobą na końcu chciałbym się schować,
Przed światem, który nas ogranicza,
I tak do końca naszego życia.
Więc jedno życzenie mam ja do świata,
I nim się spełni - niech miną i lata,
Lecz jedyna rzecz której mi teraz potrzeba,
Usłyszeć raz jeszcze - "Я люблю тебя [1]".
[1] Я люблю тебя (czyt. ya lyublyu tebya), z rosyjskiego: Ja kocham Ciebie.
Zagubiona
Pośród śmiechu tłumów
Zrozpaczona
Pogardliwym spojrzeniem
Zatruta
Fałszywym oskarżeniem
Staczasz się
W przepaść bezgraniczną
W przepaść głęboką
Z której nikt jeszcze nigdy nie wyszedł
I czekasz
Czekasz na ten głos w oddali.
Bo on obiecał
Że przyjdzie
Przyjdzie
Przyjdzie
Przyjdzie
I …
nie przyszedł…
Chyba Cię zostawił
Albo zapomniał o Tobie
Ale…
przecież obiecał…
że przyjdzie w dniu ostatecznym.
więc…
czekasz…
Bo wierzysz,
Że ON przyjdzie.
My wciąż płyniemy oceanem samotności -
samotnie upływa nam dzień za dniem
z każdą falą oddalamy się od siebie
bez nadziei na najmniejszy uczuć cień
oddalamy się od siebie z każda chwilą
z fal łoskotem płynie głośne SOS
wokół pustka zewsząd wieje tylko chłodem
nie szukamy już jak dawniej swoich rąk
oceanu otchłań tak bezmierna
pochłania nas - jego głębi ciemna toń
autor: Helena Szymko /