Fotografia

Ogarniam wzrokiem prostokąt zdjęcia.
Prostokąt świata, który echem jest mojego.
Oczy te same, a już inne, patrzą w obiektyw, jak patrzyły kiedyś na mnie.
Tym samym ramieniem otoczone cudze już dziś i nadzieja na jutro.
Już tych samych słów słuchają inne uszy
i tak samo wyryte są one w cudzej pamięci.
Mija rok, a może ułamek sekundy, błysk flesza
-
cudze światło, moja ciemność.

Nie
Piękno
 

Komentarze

Umieść swój komentarz jako pierwszy!
czwartek, 28 marzec 2024

Zdjęcie captcha