Czerwone serduszko.
Order dla mnie
najcenniejszy…
I dla tych
którzy innym
pomocą służą…
Aby przeżył
ten najmniejszy.
Ten mały i bezbronny.
Bo kto mu
jeśli nie my
pomoże?
Przeszkadzać będzie
tylko głupi i zabobonny!
Nadal wspieraj Owsiaka
Panie Boże!
Oskar Wizard
ta miłość umarła
przed narodzeniem
w oparach
słodkich kłamstw
tanich komplementów
pustych obietnic
a przecież
świat ma wiele dróg
do szczęścia
nie zatrzymam cię
żadnym przytuleniem
Oskar Wizard
mgła moje plecy otacza
czasami ktoś przemknie
raczej nie zostaje
na dłużej
widzę
znajomych
i nieznajomych
z dawnych lat
są wciąż tak młodzi
we wspomnieniu
widzę też
tych
którzy jeszcze nie nadeszli
ich twarze są zamazane
niepewnością
i niewiedzą
co do faktu
czy w ogóle
zaistnieją
widzę
ciebie
stojącą wytrwale
od wielu lat
przy moim boku
masz wiele twarzy
z dzieciństwa
zapisanego fotografiami
ze wspomnień
tą która
do mnie mówi teraz
i tą
która być może
jeśli
nie znikniesz
jak inni
widzę też siebie
podczas golenia
raniącego policzek
coraz dłuższym
zamyśleniem
Oskar Wizard
protegowani
mierni ale wierni
o swej mądrości przekonani
w prywatnym życiu beznadziejni
wiedzą skąd wieje wiatr
i jak dumne chorągwie
ustawiają się
aby popłynąć z wiatrem
nigdy odwrotnie
wódz dla nich
to Wielki Brat
ślubują Mu
dozgonną wierność
(gdy padnie
bez żalu go pozostawiają)
bedąc na fali
są nie do ruszenia
bo każda władza
własną sitwę posiada
co jakiś czas
przywództwo się zmienia
wtedy nietykalny przepada
nie przewidział
bo wszystko
ma koniec
nawet osoba
pozbawiona
honoru
kiedyś przepadnie
Oskar Wizard
Nad umysłem tracę kontrolę
Ciemność, ciemność nie chce głębiej
Ktoś woła " zabij się" coraz głośniej.
Dajcie mi samokontrolę!
Moim demonom ujawnić się nie zezwolę
Chodzę nocą ulicami, drocząc emocjami
Chce się bić, biję się z myślami
Nad umysłem tracę kontrolę
Walka trwa już latami
Myśli sie najlepiej na krawędzi
boję się ludzi
Jestem za kratami
uczucia zbyt często
wymykają się spod kontroli
ławicą przemierzają świat
by spotkać właśnie ciebie
gdybyś wiedziała
jak często serce boli
bo nie możemy
przytulić się do siebie
słowa dla wszystkich uczuć
są tylko cieniem
może melodia
byłaby bardziej zrozumiana
umieściłem cię
na swoich westchnień niebie
jesteś taka kochana i wspaniała
Oskar Wizard
Płyną słowa perlistą ławicą.
Pomiędzy nimi
gęstnieje milczenie.
Czy serca
sedno przesłania usłyszą?
A może cisza
wzbudzi głębsze westchnienie?
Mówisz, że kochasz
- powtarzasz to bezustannie.
Lecz już po chwili
wyznania zapominasz…
Kusisz i uciekasz
rozsiewając perfum wonie…
Nawet w snach nagość ukrywasz.
Przestań baśń przecudną
już nucić mi słodko!
Nie chcę stracić resztek
cerowanej duszy.
Albo kuś mnie! Urocza ślicznotko!
Stare serce też lubi się wzruszyć.
Oskar Wizard
na kartach Wielkiej Księgi Przyjaźni
zapisujemy tajemnice serc i naszej jaźni
najpiękniejsze i wyśnione marzenia
rozczarowania i losu spełnienia
sztukę tajemną posiadliśmy
czytania między wierszami
czasem nawet milczenie mówi wiele
co się dzieje między nami
te wszystkie przecinki kropki
i gwiazdki zwłaszcza
wywołują uśmiech na twarzy
co smutki wręcz spłaszcza
subtelnym dotykiem wzroku
chciałbym ogarnąć Twoje myśli
wiedzieć czym radujesz się czy smucisz
i co dziś się Tobie przyśni
czas gdy tłum lubiłem minął
wolę spotkanie w kameralnym gronie
przyrzekam pamiętać
które domowe ognisko przyjaźnie
dla mnie płonie
Oskar Wizard
smoki wybite do nogi
nawet bazyliszka
nie uświadzczysz
zbroja co śladów bojów
ma bez liku
smętnie teraz rdzewieje
jakaż nowa przygoda
czekać może
gdy już wszystkiego
doświadczysz
i tylko podwiązka
ta jedna jedyna
sprawia
że dusza się śmieje
inni rycerze rynsztunek
w karczmie
już chyba wszyscy przepili
i od stodoły
do stogu siana
za dziewkami
namiętnie biegają
każdej obiecują
że już na zawsze
lecz warte to jednej chwili
księżniczki
do bogatych krajów wieją
i tam ciało i duszę
na loterii obstawiają
zmierzch obyczajów powszechny
nikogo już chyba nie dziwi
co gorsza
brakuje demonicznego drania
by miecze skrzyżować
jedynie poezja została
nagle wszyscy stali się
bardzo wygodni leniwi
chrzanić to
wsiadam na rumaka
jadę ostatnią księżniczkę
całować
Oskar Wizard
Zło wcale nie drzemie...
Stara się ukryć kaprawe ślepia.
Twoją duszę chętnie w jasyr weźmie!
Jest w nim wielka złości głębia.
Wpierw o Twej świętości
Cię przekona.
Bo mylić się może każdy,
tylko nie Ty!
Dobro po cichu w sercu skona.
I będziesz zły!
Pogryziesz wszystkie
na świecie Owsiaki!
Nie będziesz słuchać
nawet papieża.
Tęczowym chciałbyś
wyrwać flaki!
Hejtując przypominać będziesz
kawał zwierza!
Mózg ściśnie
pozornej świętości aureolka...
Z impetem w głąb
wkroczysz do piekła nerwicy.
Zgaśnie rozumu ostatnia kontrolka...
Kto się nie zgadza,
niech w grobie milczy!
Może jednak kiedyś
zbudzisz się z rozumem
nad ranem?
Dowiesz się,
że jesteś oszukanym
przez autorytety baranem?
Morał:
Diabeł potrafi cyrograf
podać ,,święconą" dłonią.
Ludzie zaś chętnie
ku skrótom myślowym
gonią!
Oskar Wizard
Drżyjcie w trwodze choinki!
Głęboko karpie nurkujcie!
Będziecie radością rodzinki…
… Gdy życie z was ujdzie.
Otwórzcie się cienkie portfele!
Święta są dla nas tak drogie.
Będzie rodzina i przyjaciele…
Finanse ogłoszą trwogę!
Czeka nas przepicie i przejedzenie!
Sprzątanie przed i po uroczystości.
Święta miną jak okamgnienie!
Życzę trafionych prezentów
i wielu radości.
Oskar Wizard
nie pal Stefanie
bo ci więcej nie stanie
będziesz kaszlał jak ciocia Helenka
jej rak płuc to wielka udręka
nie pal Stefanie
bo ci brzuch opadnie
już lepiej ćwicz bieganie
może cię jakaś panna dopadnie
nie pal Stefanie
bo ostatni ząb wypadnie
wyłysiejesz do ostatniego włosa
potem śmierć i jej kosa
już lepiej odżywiaj się zdrowo
odżyjesz na nowo
będziesz okolicy bohaterem
bo paląc jesteś zerem
Oskar Wizard
Słońce zachodzi myśli sie schodzą
Myśli po głowie o pradziejach chodzą
O dziejach co już nie wrócą
W głowie się u mnie kłócą
Natrętne, straszne, cierpkie
Słońce wschodzi, ja walczę
Po pokoju emocjami droczę
I, tak rozpadłam się na pół
Mimo, że ludzi wokół
Oszołomienie,
Co się dzieje?
Zwątpienie,
Czy to więzienie?
Gdzie się znajduje?
Czy ktoś mnie uratuje?
Pot nachodzi na oczy,
Niech to się tak nie kończy!
Słyszę śmiech, boje się,
Ktoś szydzi, boję się...
Kończy mi się tlen,
Nie mogę uciec!
Kończy mi się tlen,
Nie mogę chcieć!
Gapisz się,
Bo dostrzegasz to...
Uniesienie,
Moje nadzieje,
Zranienie,
Czy to więzienie?!
Jestem odizolowany,
Zmartwiony, zestresowany,
Serce bije jak szalone,
Adrenalina, życie skończone,
Czuję nienawiść, boję się,
Czuję Ciebie, boję się...
Kończy mi się tlen,
Lecz nie mogę umrzeć!
Dusisz mnie,
Lecz nie pozwolę!
Gapisz się,
Bo dostrzegasz to,
Moją niewinność.
Ukraść chcesz,
Bo rozumiesz to,
Jestem niewinny.
A więc tnij mnie!
Zabij mnie!
Wyśmiewaj mnie!
Nie uleczysz potępienia,
Nie zapomnisz imienia,
Nie zmienisz historii,
Nie unikniesz ironii,
W której się znalazłaś.
Nie jestem psem,
Dlaczego kazałaś podawać łapę?!
Nie mogę umrzeć!
Nie mogę...!
Gapisz się,
Bo dostrzegasz niewinność.
Gapisz się,
Ale nie zobaczysz,
Potępienia, którym Cię darzę.
Niewinność.
Niewinność.
Niewinność!
Och, Marcinie,
Och, Marcinie,
Moje serce teraz zginie,
Zmiażdżyłś!
Zniszczyłś!
Niepowrotnie!
Umrę w smutku i samotnie.