Raven

"Strach, nie ma wyjścia Nie mogę tego przezwyciężyć Nie mogę tego dłużej znieść To mnie rozpala od środka Straciłam wszystkie łzy, nie mogę płakać Bez powodu, bez znaczenia Tylko nienawiść Nie potrafię wyczuć swych zmysłów Odczuwam tylko chłód Wydaje się, że wszystkie kolory gasną Nie mogę sięgnąć mojej duszy Przestałabym uciekać Gdybym się dowiedziała, że była szansa Rozdziera mnie to, by poświęcić wszystko Jednak jestem zmuszona, by odpuścić Nie ważne jak bardzo bym się starała Powiedz mi, że jestem oziębła, lecz cóż mogę zrobić? Nie mogę podać powodów, że zrobiłam to dla Ciebie Gdy kłamstwa stały się prawdą, poświęciłam się dla Ciebie Nie wybaczysz mi Jednak wiem, że z Tobą będzie wszystko dobrze Rozdziera mnie to, że nigdy się nie dowiesz Lecz muszę odpuścić Wszystkie moje wspomnienia trzymają cię w pobliżu W chwilach ciszy wyobrażam sobie że tu jesteś Wszystkie moje wspomnienia trzymają w pobliżu ciebie Twoje ciche szepty, ciche łzy

Daj mi powód, bym uwierzyła, że odszedłeś Widzę Twój cień, więc wiem, że oni się mylą Światło księżyca na miękkiej brązowej ziemi Prowadzi mnie do miejsca, gdzie spoczywasz Odebrali mi Ciebie, ale teraz ja zabieram Cię do domu Na zawsze zostanę tutaj z Tobą, kochany Delikatnie wypowiadane słowa, które mi podarowałeś Nawet podczas śmierci nasza miłość będzie trwać

Będę błądzić, aż skończy się czas oderwana od Ciebie Odsunęłam się, by stawić czoła cierpieniu Zamykam oczy i odpływam przez strach, że nigdy nie znajdę sposobu, by uleczyć swoją duszę Moje serce jest złamane śpij słodko, mój aniele ciemności wybaw nas od objęcia smutku, przed moim sercem Te rany zdają się nie goić Ten ból jest po prostu zbyt prawdziwy Tego jest tak wiele, że czas nie może wszystkiego wymazać

Gdybyś płakał, otarłabym każdą z Twoich łez Gdybyś krzyczał, walczyłabym z każdym z Twoich lęków I przez te wszystkie lata trzymać Cię za dłoń Jednak Ty wciąż masz mnie całą Zwykłeś mnie urzekać Swym niesamowitym blaskiem Ale teraz jestem związana przez życie, które pozostawiłeś Twoja twarz nawiedza, niegdyś moje najprzyjemniejsze sny Twój głos wypędził ze mnie cały rozsądek Tak mocno próbowałam wmówić sobie, że nadal żyjesz I chociaż ciebie już dawno nie ma

Przez cały czas jestem samotna

Wciąż ignorując pochłania mnie ból
Ale tym razem jest wcięty zbyt głęboko
Starałam się zgładzić ból
Lecz to przyniosło go tylko więcej
Nigdy więcej nie zabłądzę
Leżę umierając
Wylewam karmazynowy żal i ból
Umieram, modląc się, krwawiąc i krzycząc
Czy jestem zbyt zagubiona,
by być ocalona?
Tutaj, wśród cieni
Jestem bezpieczna, jestem wolna
Nie mam dokąd iść
Lecz nie mogę zostać tam, gdzie nie należę
Pokaż mi cień, gdzie leży prawdziwe znaczenie
Tak coraz większego niepokoju w pustych oczach
Wszystko dlaczego żyję
wszystko dlaczego umieram
wszystko czego nie potrafię sama zignorować
wszystko czego chciałam
chociaż chciałam więcej
Zamykam ostatnie otwarte drzwi
moje koszmary mnie otaczają
Czuję jak zaczyna się noc
oddzielając mnie od żywych
rozumiejąc mnie po wszystkim,
co widziałam
Układa wszystkie moje myśli w jedność
szuka słów, bym poczuła się lepiej
gdybym tylko wiedziała, jak się rozdzielić z moją duszą
Czuję, że coś unosi się w powietrzu
uczucie, kiedy zbliża się tragedia
I chociaż chciałabym przy nim być
Nie potrafię otrząsnąć się z tego uczucia
Że najgorsze jest tuż za zakrętem
Czy on dostrzega moje uczucia do niego?
I czy zobaczy, jak wiele dla mnie znaczy?
Myślę, że tak się nie stanie
Podsycaj ogień, aż uwolni się ma dusza
Moje serce jest wzniesione, niczym fale, nade mną
Nie muszę rozumieć
Zbyt zgubiona, by stracić cokolwiek,
Bo nie mam już nic do stracenia
Nie walczę ze łzami
, gdyż zdają się być w porządku
I ja pamiętam jak wzlecieć
W myślach otwieram niebiosa
Śledzę swą miłość,
by wrócić przez te same, sekretne drzwi
Patrzę za końcem
To sen, którym zawsze był
Życie trwałoby dalej, gdybyśmy je kiedykolwiek ukochali
Ogarnia mnie milczenie ponieważ nie ma już nic,
co mogłoby zmienić sposób w jaki się czuję
Budzę się we śnie Zmrożona lękiem

To prawda, wszyscy jesteśmy odrobinę szaleni Ale to takie oczywiste Teraz, gdy jestem już wolna Lęk jest tylko w naszych umysłach Przejmuje cały czas nad nami kontrolę

Śnię w ciemności Zasypiam, by umrzeć Wymaż tę ciszę Wymaż moje życie Nasze płonące prochy czernią ten dzień A świat nicości mnie unicestwia

Świat zdaje się nie być taki sam Mimo iż wiem, że nic się nie zmieniło To wszystko jest stanem mojego umysłu Nie mogę zostawić tego wszystkiego Muszę się podnieść, by być silniejszą Muszę spróbować się uwolnić Od swych myśli

Och, ta noc trwa zbyt długo Nie mam siły, by dalej trwać Nigdy więcej bólu, odpływam Przez mgłę widzę twarz anioła,

Który woła mnie po imieniu Pamiętam, że jesteś powodem, dla którego muszę zostać

Wciąż próbuję Zrozumieć demony mieszkające w mojej głowie Jednak prawdą jest, iż kocham je ponad życie

Czekają na dzień, gdy je uwolnię Podam im powód, by oddać im moją potęgę Obawiam się tej, którą się staję Czuję, że przegrywam wewnętrzną walkę Nie potrafię dłużej tego powstrzymywać Moja siła słabnie Muszę się poddać Jest to strach Strach przed ciemnością Który rośnie we mnie i pewnego dnia ożyje Musze ocalić Ocalić mych najbliższych Nie ma ucieczki Gdyż moja wiara jest odrazą i zatraceniem Opuść teraz głowę Po prostu pozwól mi zniknąć Nie karm mojego strachu Jeżeli nie chcesz, by się ujawnił

Daj mi siłę, bym zmierzyła się z prawdą Zwątpieniem w mej duszy Nie potrafię dłużej usprawiedliwiać Rozlewu krwi w jego imię

Nigdy się nie oglądam, gdyż to boli Moje serce jest tak zimne Czuję chłód Nigdy nie spoglądając wstecz Czuję, że mnie to przerasta Wciąż jestem niewolnicą mych marzeń Czy to koniec wszystkiego?

Przez tak długi czas wpatrywałam się w lustro, aż Uwierzyłam, że po drugiej stronie jest moja dusza Roztrzaskują się wszystkie te upadające kawałki Odłamki mnie są zbyt ostre, by je z powrotem poskładać Zbyt małe, by się mogły liczyć Jednak wystarczająco duże, by pociąć mnie na kawałki

Jeśli tylko noc mogłaby zatrzymać Cię tam,

gdzie mogę ujrzeć Cię, kochany Wtedy nie pozwól mi się już nigdy zbudzić

Patrzę w głąb siebie, moje serce się zmieniło Nie mogę tak dłużej Brzydzę się wszystkiego, czym jestem To tylko nowy sposób, by krwawić Czuję ciemność na moim ramieniu Chłód jest w moim sercu Tak zimno, moje włosy są pokryte lodem Dotykając mojej skóry, mojego ciała Czasami, żałuje że musiałam to zrobić Bo moja miłość do ciebie jest prawdziwa Ale musiałam cię opuścić Przez wzgląd na moje uczucia

Zamarznięte łzy zmieniają się w moją skórę Zamarznięte wspomnienia o tobie Czasami widzę twą twarz Niewinną tak, jak jesteś mój.

Czy zastanawiasz się, dlaczego mnie nienawidzisz?

Nie pamiętasz mnie, Ale ja pamiętam Ciebie

Patrzę w lustro i widzę Twoją twarz Jeśli wpatruję się wystarczająco głęboko Tak wiele rzeczy wewnątrz, które są Dokładnie takie jak Ty…mój Richardzie

Łap mnie, gdy upadam Powiedz, że tu jesteś i to wszystko się zaraz skończy Jednak rozmawiam z atmosferą Nikogo tu nie ma i zapadam się w sobie Ta prawda doprowadza mnie do szaleństwa Wiem, że potrafię zatrzymać ból, jeżeli zechcę, by całkowicie odszedł

Jestem przerażona tym co widzę Jednak jakoś wiem, że o wiele więcej ma nadejść Unieruchomiona przez własny strach I wkrótce oślepiona przez łzy

Przy uchu szepczące głosy Śmierć przed moimi oczami Leżąca obok mnie Kusi mnie, bym poddała się
Lecz cóż to da?
Przyniesie tylko więcej cierpienia,
Którego nie potrafię już wytrzymać
Robiłam wszystko bylebyś żył
Wszystko bylebyś nie czuł bólu
Jaki ja czuję każdego dnia patrząc
Ci w oczy

Widzę w nich Jego ..tego którego utraciłam
Nie mogę zmienić przeszłości ..starałam się
Ale zawiodłam…
Wybacz mi, jeżeli moje słowa cokolwiek znaczą

Ale już teraz się poddałam
Nie mam po co istnieć.
Dałeś mi do zrozumienia że nie jestem
Ci potrzebna
Pokazałeś co o mnie myślisz
Pokazałaś….
Ja wierzę że powiedziałeś prawdę …bo zbyt dużo kłamstw
Usłyszałam by nie rozróżniać
Jednego od drugiego.
 
Więc przepraszam
Chociaż wiem że nic dla Ciebie nie znaczę
Przepraszam

Chociaż wiem że to niczego nie zmieni

Przepraszam
Ale wiem że ty mnie i tak nienawidzisz
Kochanie, przecież wiesz że będę cię kochać Aż do końca czasu.
Św. Mikołaj
Piesek i kotek
 

Komentarze 1

Gość - Titinia w czwartek, 16 styczeń 2014 19:46

Bardzo smutne opowiadanie i prawdziwe przeżycia nadają jemu jeszcze większą wartość. lecz bądź silna i żyj ,bo życie ci jest dane . Ja też się załamałam psychicznie jednak jakoś wychodzę z tego przygnębienia ,prawdą jest że z innego powodu ,ale dla mnie to było coś ,co myślałam ,że nie dam sobie rady ,jednak żyję i staram się myśleć pozytywnie . Raz można złamać serce ,a potem są to tylko lekkie zadrapania.

Bardzo smutne opowiadanie i prawdziwe przeżycia nadają jemu jeszcze większą wartość. lecz bądź silna i żyj ,bo życie ci jest dane . Ja też się załamałam psychicznie jednak jakoś wychodzę z tego przygnębienia ,prawdą jest że z innego powodu ,ale dla mnie to było coś ,co myślałam ,że nie dam sobie rady ,jednak żyję i staram się myśleć pozytywnie . Raz można złamać serce ,a potem są to tylko lekkie zadrapania.
piątek, 29 marzec 2024

Zdjęcie captcha